In een eclectisch interieur van kunst en kitsch zetten we ons aan tafel bij Anaya Foods. Kleurrijke zaak op de hoek van de Duinstraat en de Prins Willemstraat. Specialist in vegetarisch, authentiek Indiaas eten. Welkom.
In een eclectisch interieur van kunst en kitsch zetten we ons aan tafel bij Anaya Foods. Kleurrijke zaak op de hoek van de Duinstraat en de Prins Willemstraat. Specialist in vegetarisch, authentiek Indiaas eten. Welkom.
Het is een zonnige dag zo halverwege maart als we onze fietsen parkeren en eigenlijk pas dan een goede blik werpen op dit restaurant waar we zonder overdrijven waarschijnlijk al een keer of honderd voorbij zijn gereden. Tijd om het ook van binnen te bekijken, én te gaan proeven.
Moderne Indiase muziek vult vrolijk de ruimte als we plaatsnemen aan het raam. De inrichting is typisch Aziatisch, een bont geheel van plastic-fantastic en nostalgische attributen. Storend? Welnee. Dat de bediening in het Engels is, is ook allang zo gek niet meer. Het geeft deze plek juist een authentieke, oriëntaalse vibe.
We geven de keuken de vrije hand. De krokante papadums met chutney zijn een prettige start. Erbij bestellen we een glas witte wijn uit India. Je leest het goed.
De Sauvignon Blanc van Sula is fris, met citrus fruit, ruikt naar vers gras en heeft iets dierlijks. Niet helemaal typisch voor het druivenras, daardoor extra interessant.
De keuken van Anaya beslaat India van noord tot zuid, van zoet tot pittig. Waarom vegetarisch? We vragen het de man van eigenaresse Swati Saini, die toevallig haar vrije dag heeft.
"Omdat we zelf vegetarisch zijn en eigenlijk koken wat we zelf lekker vinden." Swati en haar man zijn vegetarisch vanuit hun religie en de daarbij behorende filosofie, zoals 35 tot 40 procent van de Indiërs. ‘En het is ook een goede manier om de CO2-uitstoot terug te dringen.’ Klinkt logisch.
Meerdere gerechten komen tegelijkertijd op tafel bij wijze van voorgerecht: paneer (dat is een Indiase kaas), ‘kipstukjes’ van soja, gemengde groente in een kruidige rode saus en knapperige samosa’s met een koriandersaus. ‘Niet heel pittig’, verzekert de brigade ons. Nou, dan weet je het wel. Knap pittig.
De zaak zit aardig vol en de gasten zijn voor de helft landgenoten van de keuken en de andere helft komt zo te zien uit de directe omgeving - vaste gasten wellicht. Naast ons een setje boomers dat nauwelijks een woord wisselt. Bordje rijst met groenten, kop thee en klaar. Langer dan drie kwartier zijn ze er niet.
In tegenstelling tot de familie Indiase eters die er lekker en gezellig de hele avond zit, inclusief jonge kinderen. Ondertussen schijnt de ondergaande zon warmpjes op de twee omliggende kerken waar we op uitkijken, onze monden verrukkelijk verhit.
Een glas rosé van hetzelfde huis. Gemaakt van de druif zinfandel, maar dan niet in de Amerikaanse blush-stijl die we veel te zoet vinden. Ja, deze is ook niet compleet droog, maar die zachte, ronde kruidigheid past juist bij de pittige keuken. De wijn is nog best fris en doordrinkbaar ook. Dat kan in het hete, vochtige klimaat van zuidelijk India alleen omdat de wijngaarden op hoogte liggen.
Vervolgens krijgen we een rondje curries in verschillende smaken. Op een ervan prijkt een gedroogd, bruin rood pepertje. Hoe zou dat smaken? Dat hebben we geweten. Oei, oei, oei. Maar lang niet alles is pittig, de meeste gerechten zijn eigenlijk best mild. Gelukkig maar, voor sommige mensen.
Om vegetariërs aan proteïne bronnen te helpen werkt Anaya met veel vleesalternatieven zoals kaas, kikkererwten en soja. Dat is al met al best machtig eten. Maar smaakvol! Wel hadden we er liever wat meer gemengde, pure groenten bij. Ja, er is ook nog een curry met aubergine en okra, maar dat is alsnog gegaard. Als tegenhanger zien wij er graag wat frisse, knapperige veggies naast.
De desserts vinden we lastig. Dat ligt niet aan Anaya, dat ligt aan ons. We delen Ras Malai, zachte kaas-dumplings in romige melk met noten en kardamom en Gulab Jamun, dumplings op melkbasis in een geurende suikersiroop.
In het midden een nagerechtje in een soort baklava-stijl. Deze warme, rijke, zoete stijl is niet voor iedereen - hoewel absoluut goed gemaakt - als je het niet gewend bent.
Anaya Foods bestaat een jaar of twee en ze hebben hun draai zo te zien wel gevonden. Het is niet echt goedkoop, maar daarentegen wel een serieus restaurant binnen het genre. Met goede service én wijn op de kaart. Zodat je niet na een half uur weer buiten staat, als je dat wilt.
Ben je niet bekend met de Indiase keuken? Dan is dit ook een aanrader. Laat je verrassen door de keuken. En handig, je kunt ook afhalen.
De Buik bezocht Triptyque en beleefde een avond vol culinair speelplezier met amuses, klei, en jonge koks die gerechten aan tafel toelichten.
Met Luisa opent chef-kok Melissa Lolli haar eigen Italiaanse restaurant in Rijswijk, waar ze laat proeven wat Italië écht is.
ONI Japanese Dining in de Prinsestraat is al 25 jaar een naam in Den Haag. De Buik ging weer langs voor de complete herkenbare beleving.
Geniet van de volgende voordelen: