Keizerlijke pizza bij pizzabar Crosta

Wanneer je vanaf de Scheveningse boulevard de Keizerstraat in wandelt, zit in de schaduw van de monumentale Oude Kerk pizzabar Crosta. Het met Scheveningse taferelen beschilderde hoekpand en de picknicktafels voor de deur geven direct een blij gevoel.

Bont gezelschap

Pizzabar Crosta is zo’n ongedwongen plek waar mensen uit de buurt eventjes binnenvallen. Alhoewel ook toeristen en soms zakenmensen zich mengen in dit bonte gezelschap. Doordat het klein is, is het weleens inschikken en aanschuiven, wat spontane gesprekken met je buren oplevert.

Van een eerdere ervaring weten we dat het hier dampend druk en een tikkie chaotisch kan zijn. Maar iedereen blijft daar verrassend relaxed onder. Nu zijn we op een rustiger tijdstip, maar er is nog altijd genoeg levendigheid.

Een Scheveningse pizzabakker

Er staan hoge tafels, ook kun je aan de bar plaatsnemen. Hout en staal voeren de hoofdtoon, het geeft een stoere, moderne sfeer. In de hoek een kleine open keuken en een achterwand vol lege pizzadozen.

Vanuit de keuken overziet de Scheveningse eigenaar Ricky Toet de hele zaak, maar hij focust zich op de pizza’s die hij met een dosis passie de oven in schuift. Voorheen werkte Ricky bij verschillende Italiaanse restaurants waar hij het vak leerde. Italiaanse leermeesters dus. Vorig jaar april opende hij met Crosta zijn eigen pizzabar.

Dat hij de kunst van pizza bakken goed onder de knie heeft, blijkt wel uit de complimenten die hij krijgt. Als we binnenkomen horen we gelijk een vertrekkend stel roepen ‘bedankt, de pizza was heerlijk!’ Even later roepen onze buren bij de eerste pizzapunt al naar Ricky: ‘O, lekker zeg!’

Primitivo, panzanella en pizza

In een pizzabar draait het om pizza, desalniettemin zijn er een aantal antipasti. Aangezien we meer willen proeven dan alleen pizza, nemen we eerst panzanella (broodsalade) met een glas rode wijn erbij.

Ze hebben drie rode wijnen, waaronder twee keer primitivo. De ober adviseert, gebaseerd op zijn persoonlijke voorkeur, de primitivo di manduria van Masseria Pietrosa en daar gaan we in mee. De wijn bevalt ons goed, een intense en toch soepele wijn met tonen van rijpe bosvruchten en kersen.

Italiaanse broodsalade

Panzanella behoort tot la cucina povera (de armeluiskeuken), het gerecht bestaat uit oud brood en andere restjes. Doordat alle sappen in het brood dringen, kan panzanella soms zompig zijn. In deze versie is het brood echter knapperig gemaakt in de oven terwijl het tegelijkertijd van binnen enigszins taai blijft.

De buffelmozzarella geeft qua structuur zachtheid mee en is samen met tomaat en verse basilicum een klassieke food pairing. Daarbij geeft de rode ui wat scherpte, de rucola wat bitterheid, de olijven wat zout en die gaan dan weer goed samen met de zuurzoetige balsamico. Aan rijke smaken geen gebrek in de armeluiskeuken.

Pico bello pizza

Pizza is een allemansfavoriet. Wel één met onophoudelijke strijd over hoe de beste pizza hoort te zijn. Niet alleen Napolitanen discussiëren hierover met Romeinen, ook in Nederland is er verdeeldheid. Een goede pizza begint in ieder geval met goede ingrediënten.

Goede ingrediënten heeft onze pizza verdura zeker. De verse groenten, zoals bijvoorbeeld de aubergine, hebben een goede beet en de kastanjechampignons zijn steviger dan de gebruikelijke witte champignons. Geen overgare groenten op deze pizza. De bodem is dun en de korst niet hoog, wel krokant. Voor ons een pico bello pizza.

Een ander punt van discussie, hoe eet je pizza? De pizza komt voorgesneden in zes punten. Perfect als je deze bij een ondergaande zon op het strand opeet. Wij gebruiken gewoon mes en vork die we er netjes bij krijgen op een klein stukje gevouwen keukenrol dat als servet dient.

Meloncello en tot ziens

Een dessertkaart is er niet, dat scheelt weer een uurtje sporten. We sluiten de avond af zoals bijna iedereen, met een shotje meloncello van het huis, de overgebleven pizzapunten in een doos en een enthousiast tot ziens naar Ricky en bediening.