Mi Tera vernieuwt, verrast en verblijdt

Met het Caribisch-Mexicaanse restaurant Mi Tera is de Denneweg weer een goed restaurant rijker. We proeven beheerste gerechten met een waaier aan heerlijke smaken en combinaties.

Ruiseñor, Queru, Mi Tera

Mexicaans eten is net zo rijk en complex als de Franse of Chinese keuken, sprak chef-kok Alberto Nol vlak voordat hij Mi Tera opende. Mexicaans eten is eeuwenoud, en Spaanse en inheemse ingrediënten en technieken vormen samen heerlijke, unieke gerechten. Caribische keukens zijn eveneens een stuk interessanter en gelaagder dan we hier denken, voegde compagnon Oona Palacios toe. Op de Denneweg combineren de twee koks dan ook deze cuisines.

Nol is eigenaar van het al jaren razend populaire Queru in de Prinsestraat, waar Palacios een tijd voor hem werkte als kok. Op de plek waar nu Mi Tera zit, huisde eerst het populaire Ruiseñor, dat met high end Mexicaans eten een uniek adres was in Den Haag. Maar Ruiseñor overleefde Covid niet, en omdat Nol de zaak niet verkocht kreeg, opende hij samen met Palacios een nieuwe zaak.

Foto: Steffie Galetta

Caribische sferen

Het menu van Mi Tera is overzichtelijk, met 6 hapjes, 6 grotere happen, een paar bijgerechten en twee desserts. Het interieur is een afspiegeling van de verschillende culturen. De muren zijn vrolijk blauw en geel geschilderd, met ingelijste foto’s eraan van Caribische taferelen: een man in een vissersboot bij een ondergaande zon, een glimlachende vrouw met een felgekleurde haarband. Uit de speakers klinkt onder meer muziek van Marc Anthony en Daddy Yankee.

Foto: Steffie Galetta

Corvina met Madame Jeanette

Het eerste gerechtje is direct een voltreffer en een blijk van die genoemde complexiteit van smaken. We eten ceviche van corvina, lichtjes gegaard in een tropisch-zoetzure marinade met papaya en Madame Jeanette, met slierten gerookte paprika en zachtzure rode ui. Erbovenop krakende chips van banaan. Fris, zacht pittig, afwisselende texturen; wat een fijn bordje eten.

Heerlijke krul inktvis

Ook de inktvis verrast. We krijgen een flinke krul die bedekt is met achiote, een kruidenmengsel dat de Azteken al gebruikten. Voornaamste ingrediënt zijn annatto zaadjes, die een subtiele zoete rokerigheid geven. Ingelegde flinters rode ui geven wat zuur, net als een kneepje limoen. Voor op de naar het lijkt huisgemaakte tortilla is er ook nog een fijne romige guasacaca, de Venezolaanse variant op guacamole. De guasacaca is wat zuurder dan guacamole en brengt mooi de rokerige vis en het luchtige deeg van de tortilla samen.

Pan bati met short rib

Zoveel lof begint haast eentonig te worden, maar je proeft bij Mi Tera aan alles dat er vaklui in de keuken staan, die smaak, balans en textuur tot in de puntjes beheersen. Zie de pan bati, Arubaans, pannenkoekachtig brood, dat met zijn subtiele zoet los al heerlijk smaakt. Laat staan bedekt met het uit elkaar vallende vlees van een flinke short rib (runderrib), die komt met een friszure saus van tomatillos. Zoet, zuur, rijk, uiteraard weer wat rode ui, wat koriander. Smullen geblazen.

Mango met basilicum

We sluiten af met een sorbet van mango, geserveerd bovenop een wolk kokosroom, een handje gekaramelliseerde cashewnoten, afgetopt met blauwe bessen en een plukje basilicum. Het ijs is wat korrelig, maar de smaken mogen er zijn, waarbij de frisse anijs van de basilicum heel fijn gaat met kokos en mango.

Het zong al een tijdje rond in Den Haag, dat we er met Mi Tera weer een spannend en uniek restaurant bij hebben. Daar is geen woord aan gelogen.