Silvi Gastrobar: een smakelijke ode aan oma

Schuin tegenover Panorama Mesdag in de Zeestraat vind je Silvi Gastrobar. Gerund door chef Afroditi en haar broer Marios, die de honneurs als restaurantmanager en sommelier waarneemt. Het restaurant opende eind 2024 en een groot deel van de gasten komt nu van de nabijgelegen hotels. Tijd om de cliëntèle te verbreden, want - we vermelden het meteen maar - Afroditi kan koken.

Oma Silvi

In een halletje linksachterin, richting de toiletten, hangen de handgeschreven recepten van oma Silvi. De grootmoeder van Afroditi en Marios wist met ogenschijnlijk beperkte, lokale ingrediënten keer op keer hun Griekse familie te betoveren met haar kookkunsten. De erfenis van deze mediterrane keuken leeft voort bij Silvi.

Geen probleem

We trappen af met champagne van Gosset. ‘Het oudste wijnhuis in Champagne!’, vertelt Marios terwijl hij de wijn inschenkt in goed glaswerk. Dat het leven er iets uit is, is dit keer geen bezwaar.

Een meer gerijpte champagne heeft minder behoefte aan een fikse mousse dan dat jonge, frisse dat heeft. Het drinkt gewoon als erg goede wijn. Mét oesters - uiteraard, kun je daar tegenwoordig naadloos aan toevoegen.

Die keuze is niet per se spannend, de opmaak van de oester is dat wel. Ondanks dat we een voorkeur hebben voor de naturel versie is deze, opgefleurd met komkommer en dille, een gerecht an sich. Je komt er zonder een lepel of vorkje niet mee weg. Geen probleem.

De scheidslijn tussen voor en na

Silvi’s interieur is sfeervol en rustig. Veel lichtkleurig hout met blauwe accenten, opgefleurd door het nodige plantengroen. Er volgen drie gerechtjes van de compacte kaart, in het spoor van het inmiddels vermoeiende shared-dining concept: brood met kruidenboter en olijfolie, bietensalade met citrus, feta en hazelnoot, mousse van foie gras op een brioche met hibiscus. Plaatjes van bordjes.

Een gezonde salade met geniaal bietenijs. Het taartje van foie is licht en smaakvol. En knap, de champagne blijft overeind. Het brood is vers (afgebakken) maar zo luchtig dat het net niet opstijgt. De boter is onweerstaanbaar.

Grappig trouwens hoe de scheidslijn tussen voor en na steeds verder vervaagt, zowel in smaak als visueel. Zoet wordt zilt en romig wordt umami. Lekker doen.

Vin de France

Afroditi werkte als sous-chef bij Elea en bij Michelin-grootheid Jacob Jan Boerma in Antwerpen. Maar net zo goed bij lokale zaken. Leunend op beide ervaringen zoekt ze in haar keuken de balans tussen verfijnd en ‘eenvoudig’, tussen complex en comfort.

Die balans zit hem in de afwisseling van de gangetjes, niet in de gerechtjes zelf. Die zijn meestal óf het één, óf het ander. Is het erg? Welnee, het maakt de beleving verrassend.

Marios schenkt ons een riant glas Franse Chardonnay in van een Vlaamse producent. Met druiven uit de Aude maakt hij een Vin de France: Uva Cordata. Die is boterig, dik, iets bitter, op oud hout gerijpt en daardoor fris genoeg. ‘Wij van De Buik’ scheiden ons voor even in twee kampen: smaken verschillen.

Slechte covers

Ondertussen bereiken ons nog twee bordjes. Perfect gegaarde en op smaak gebrachte coquilles met doperwten, radijs, bosui, palingsaus (foei) en cress. Intens, mooi, zacht en zonde. Want de wijn veegt alles van tafel. Als pairing bij alleen de saus: feest!

Naast de krokante gnocchi onder een dekentje van Parmigiano met tijm werkt de Chardonnay dan weer geweldig. Het gerecht is romig en tot de rand gevuld met umami-smaken.

Een glas rood van het Griekse vasteland brengt ons terug op aarde. Het is de blend van agiorgitiko en syrah van Gaia Wines, dat zowel op de Peloponnesos als op Santorini actief is. Mooi wijnhuis. En door.

Comfortabel

Bij deze wijn serveert Marios een crèmekleurig, diep bordje met tortelloni, paddenstoelen en pistache. Ruim gegarneerd met witte truffel. Hier wil je meer van.
Ook op tafel, de Ibericowang met gerookte aubergine en gekonfijte wortel. De geur is fantastisch. Het vlees is mooi zacht, maar mag een tandje meer structuur hebben. De wijn erbij, een zegen.

We sluiten af met een dessert van heerlijk smeuïge chocolade, met banaan, pinda’s en koffie-karamel. Een weldaad voor lippen en heupen. Ook hier weer op dat mooie keramiek van Van Dobben uit Friesland.

De espresso is heet, de thee eerlijk - geen zakjes of pakjes. Ernaast een zoete namuse met een glaasje suikersterk van het Griekse eiland Chios, tegen de Turkse grens. Warmend en comfortabel, een logisch verlengstuk van wat de keuken al liet zien. Het zit erop.

Net wat je wil na een hectische werkdag

Dit willen wij ook wel als we op businesstrip zijn, logerend in een omliggend hotel. De aandacht is goed verdeeld, niet te veel of te weinig. Dat is expertise en ervaring. Oog voor detail, gastheerschap en een eigen draai met een goed gevoel voor wat de tijd vraagt.

De wijnkaart is overzichtelijk, breed, met voldoende keuze van betaalbaar tot serieus goed. De gerechtjes zijn verzorgd en hebben uitgesproken smaken. Noemen het feel-good, soul-food, comfort-food. Het is net wat je wil na een hectische werkdag. Ook als je langer wilt tafelen dan slechts een snelle eetdate, is dit een uitstekend adres.