Het beste van het platteland in zonnig Toscane

Culinair feesten in Toscane

Het is natuurlijk altijd leuk als een van je lievelingsvrienden jarig is en je bent uitgenodigd voor het feest. Des te fijner is het als die verjaardag wordt gevierd onder de rook van Siena, op het Toscaanse platteland. Zegt iemand daar ‘nee’ tegen? Ik in elk geval niet! Zo kwam het dus dat ik vorige week in het vliegtuig richting Pisa zat, op weg naar mijn bijna jarige vriendin.

Zij en haar familie, met wie ze daar op vakantie was, delen mijn passie voor eten en in combinatie met de plek waar ze zich op dat moment bevonden beloofde het dus een goed weekend te worden. Hoewel het officieel nog een paar dagen zou duren eer ze jarig was, begon het feest al zodra ik de luchthaven uitliep: bij een zomerse zonsondergang zaten ze me vrolijk op te wachten met een Aperol Spritz.

Daarna was het tijd voor het serieuzere werk; er lagen immers kelders vol wijnen op ons te wachten in al die pittoreske dorpjes. Toscane is, buiten een aantal prachtige middelgrote steden, een groot boerenerf vol wijngaarden die samen de langst ononderbroken wijntraditie van Europa hooghouden. De verschillende resultaten daarvan zijn niet te versmaden.

Opera met een goede bodem

Dus reden we naar Montalcino, om ons daar eens te verdiepen in de hogere kunst van de lokale wijn. De Rosso en, belangrijker nog, de Brunello di Montalcino staan hoog aangeschreven in de internationale wijnwereld. De oudere Brunello is zelfs een van de vier duurste Italiaanse wijnen op de markt. Wij proefden van beide soorten een glaasje bij een lunch van huisgemaakte pappardelle al ragù di cinghiale, pasta met een saus van everzwijntjes uit de streek. Ondanks de zomerse temperaturen waanden we ons door de volle, warme, houtgerijpte smaken even in een winters Italië.

’s Avonds zouden we naar een uitvoering van De Barbier van Sevilla gaan in het Abbazia di San Galgano, de prachtige ruïne van een 13e eeuws klooster. Een opera duurt wel een tijdje, dus moest er een goede bodem gelegd worden. Gelukkig zit er tegenwoordig een sympathiek familierestaurant in het voormalige boerenbedrijf van het klooster. Je krijgt er de ene na de andere klassieker voorgeschoteld, allemaal tot in de puntjes geperfectioneerd. Hoogtepunt van het menu waren zonder twijfel de carpaccio van bressaola en de huisgemaakte ravioli met funghi porcini en truffelroomsaus, beide vergezeld met een glaasje Chianti.

Overspoeld door wijnen

De volgende dag stond een tochtje naar Montepulciano op het programma. Het rustieke dorpje ligt, zoals veel plaatsen in Toscane, op een heuvel omringd door wijngaarden en is de thuisbasis van de wereldberoemde Vino Nobile di Montepulciano, niet te verwarren met de Montepulciano d’Abruzzo. De eerste wordt gemaakt van een Toscaanse sangiovese-druif gemengd met lokale druivensoorten en de tweede wordt vervaardigd met de montepulciano-druif uit de regio Abruzzen. We begonnen de dag met een cappuccino en wat knapperige mini-cannoli in het Caffè Poliziano, een charmante bar in Art Nouveau-stijl. Na een rondje door het centrum lunchten we met carpaccio van peer en pecorino, de meest gegeten schapenkaas van Toscane, gevolgd door een tagliata ai porcini. En passant werd er een flesje Vino Nobile ontkurkt en dat was echt genieten! Opvallend wel, dat er zoveel wijnen worden geproduceerd op een relatief kleine afstand van elkaar en hoe anders van smaak en karakter ze allemaal zijn.

Geïnspireerd door onze culinaire avonturen besloten we op de verjaardag van mijn vriendin zelf aan de slag te gaan. Er kwamen nog twee andere vrienden eten, dus we wilden ons graag uitsloven. De antipasti-schaal alleen al was een succes en de daarop volgende gangen logen er ook niet om. Die verse, zongerijpte ingrediënten van het Italiaanse platteland tillen elk gerecht naar een hoger plan. Moeder verzorgde de dolce en na het eten was er nog één wijn over die we moesten proeven voordat we met een gerust hart terug naar Rotterdam zouden kunnen vertrekken: de Vin Santo, een zoete dessertwijn, die wordt gemaakt van ingedroogde druiven en zijn naam (heilige wijn) dankt aan het feit dat hij vroeger werd gebruikt bij de mis. Vin Santo wordt in Toscane bijna altijd geserveerd met cantuccini, harde amandelkoekjes die je er naar hartenlust in mag dopen.

Genietend van de Vin Santo en cantuccini liep de verjaardagspartij van mijn vriendin na een aantal heerlijke dagen ten einde. Het was een grandioos feest! En wie hierna, net als ik, zin heeft om ook eens in Rotterdam van zo’n Toscaanse klassieker te genieten, kan gewoon op de fiets naar de Gouden Ton sprinten. Daar verkopen ze onder meer Brunello di Montalcino en Chianti.