Vlaamsch Broodhuys: toveren met eigen desem

De eerste keer dat iemand voorstelde om te gaan lunchen in het Vlaamsch Broodhuys, dacht ik direct: dat moet wel lekker brood zijn. Toen ik in Antwerpen woonde, zeiden Vlaamse vrienden vaak tegen me: 'Ollanders kunnen geen brood bakken, zenne, da's behangplaksel'. Ik kon ze moeilijk tegenspreken. In België zijn op zondagochtend alle bakkers open (en cafés). Je zit er nooit zonder vers brood of mattentaartjes. Of zonder bier.

Het Vlaamsch Broodhuys is een broodwinkel en ontbijt/lunchroom en is te vinden aan het begin van de Meent  en op de Nieuwe Binnenweg. De naam wekte bij mij als taalliefhebber wel wat achterdocht, want het is niet omdat men spijzen aanprijst met termen als ‘uit den weckpot’ of volgens ‘ouderwetsche receptuur’ dat je ook direct authenticiteit proeft. Gelukkig is dat bij het Vlaamsch Broodhuys wel het geval en blijft de schrijfgekkigheid beperkt tot de naam. Ik ga er met mijn wederhelft, die trouwens tijdens mijn Vlaamse jaren is blijven plakken, graag laat weekendontbijten.

Dit broodmekka aan de Meent maakt de keuze moeilijk. Eerst cappuccino dan maar en de kaart bekijken. Dimitri’s boterhammen klinken als helemaal van nu. Bijvoorbeeld met 'rauwmelkse boerenkaas van kampioen kaasmaakster Magdalene Captein met grove mosterd en zure augurkjes'. Ik ga voor volkoren zuurdesem met 'vers gedraaide rundertartaar van de slager uit de straat, à la minute geprepareerd met basilicumolie, kappertjes en geschaafde parmezaanse kaas' (€ 7,85). En die smaakt méér dan plezant. Wederhelft laat ook geen kruimel over van zijn gegrilde bammetje met verse geitenkaasbuchette, langzaam gegaard Zeeuws spek, pijnboompitten en lindehoning (€ 7,25). Een mond vol, maar de moeite waard.

Dimitri’s grand-mère uit de steenvloeroven

Ik vraag aan bedrijfsleider Olivier – die uit Gent blijkt te komen - wat meer over het brood en over Dimitri van de boterhammen. 'Dimitri Roels is half Vlaams, half Nederlands. Hij heeft als chef kok in meerdere restaurants van naam gewerkt en voelde steeds meer liefde voor goed brood. In '96 besloot hij verder te gaan als bakker en haalde hij het eerste twee kilo zware grand-mère zuurdesembrood uit zijn eigen steenvloeroven. Een rond brood met een krokante opengebarsten korst.'

De grote bakkerij van het Vlaamsch Broodhuys staat in Vlaardingen, waar dag en nacht wordt gebakken voor alle winkel & lunchroomvestigingen, de webshop, bezorgservice en de horeca. Op de website kun je alles lezen over de zorgvuldig uitgekozen tarwerassen die gemalen zijn op molenstenen en Dimitri's befaamde zuurdesem van eigen kweek. Het deeg van de broden krijgt lang de tijd om te rijzen, zo'n zeven uur, door het gebruik van weinig gist. Het brood heeft daardoor een vlezige structuur. Met een halve grand-mère kan ik dagen vooruit en mooi is dat het zuurdesembrood perfect is om te roosteren, de toast is lekker knapperig. 

Brood mee onder de arm

Voor de toonbank vol nonchalant-doordacht opgestapelde broden kan de broodliefhebber zijn hart en neus ophalen. Het liefst buig ik even voorover om de geur van de verschillende broodsoorten dieper op te snuiven. Naast volkoren, rogge, wit, spelt en meergranen zijn er variaties met vijgen, olijven-tomaat, uien-thijm-spek en gepofte knoflook. En waar geen Vlaming zonder kan: koffiebroodjes. In het zoet is er verder een kleine selectie gebak, cakes, taartjes en koekjes.

Olivier vertelt dat in de grote bakkerij de traditionele, langzaam gerezen broden op een moderne manier worden gebakken. Ze 'schieten' de broden de vloerovens in. Ik moet onwillekeurig denken aan het nachtelijke gebrom van de deegmengmachines toen ik als student in Antwerpen boven een bakkerij woonde. Het bed trilde ervan mee. Gelukkig dat Dimitri deze kant van de grens heeft gekozen om zijn zuurdesembrood aan de man te brengen.