Liever pizza al taglio van Sugo dan Hollandse boterham

Eindelijk hebben we iets nieuws op het gebied van Italiaans eten, iets wat ze in Rome allang kenden en waar alle Italianen (en Italiëliefhebbers) in Rotterdam al jaren op zaten te wachten: een pizza al taglio. Een zaak waar je stukjes pizza koopt, voor de lunch of als tussendoortje. Want dat pizza ook heel prima als lunchgerecht kan, bewijst Sugo in de Aert van Nesstraat als geen ander. Ik nam met collega en goede vriendin Mara de proef op de som.

Als we binnenkomen liggen er acht heerlijke pizza’s te lonken. Nog niet aangesneden want het is nog rustig, we zijn aan de vroege kant. De aankleding is heel natuurlijk, alles straalt rust en stijl uit. De houten tafels op de stoep doen alvast verlangen naar de zomer, wanneer we ons stuk pizza buiten kunnen verorberen. We nemen plaats en maken ons op voor een proeverij van alle pizza’s die er op dat moment liggen. We krijgen: pesto met cherrytomaten; buffelmozzarella met cherrytomaten en basilicum; aardappel met gekookte ham; gekarameliseerde uien met walnoten; zwarte olijven en mascarpone; zalm met courgette en rucola; aubergine met zongedroogde tomaten en basilicum; en een veganistische variant met een mix van paprika, aubergine, champignon, courgette, rode ui en cherrytomaten. Ik probeer het lekkerst voor het laatst te bewaren, maar weet daardoor niet waar ik moet beginnen.

Geïnspireerd door kleurrijke foto’s

Igor Prkic, de initiatiefnemer, haalde zijn inspiratie voor Sugo uit een boekje. Hij zag smakelijke foto’s van een rij kleurrijke pizza’s. Geen ronde, maar rechthoekige, naast elkaar gelegen op grote bakplaten. Daar moest hij meer van weten. Hij reisde de wereld rond om het concept van de pizza al taglio uit te pluizen en zette vervolgens in Rotterdam zijn eigen tent op: Sugo, omdat het zo lekker klinkt en omdat het symbool staat voor essentie, iets wat hij en zijn compagnons Anne Nijs en Faruk Dervis met hun biologische producten graag willen uitdragen.

Hij liet Ludovico overvliegen uit Rome. Die had wel zin in een uitdaging in het buitenland en komt hier zijn bakkunsten vertonen. Voor zijn pizzadeeg gebruikt hij een speciale bloem, een combi van tarwe, spelt en soja, en maar liefst 80% minder gist. Het pizzadeeg wordt dan ook pas na 72 uur rijzen tot pizzabodem omgetoverd. Geduld is een schone zaak, maar dan heb je ook wat: heerlijk van smaak en knapperig zoals een Romeinse pizza moet zijn. Een Italiaanse chef en een Nederlands management is hier de succesformule.

De pizza’s verkopen zichzelf

Ik zie dat de man naast me een stuk pizza met salami heeft. Waar was die? We hadden toch alles geproefd? De pizza’s van Sugo worden de hele dag door vers bereid en Ludovico bepaalt wat er in de toonbank ligt. Afhankelijk van wat er in huis is dan. De producten (de bloem, het vlees, de tomaten; alles biologisch) komen rechtstreeks uit Italië en als er niet genoeg ham is ingekocht, is er dus geen pizza met prosciutto. Aan de muur hangt ook alleen een drankkaart, de spijzen verkopen zichzelf. Als toetje moeten we van Igor echt nog even de pizza met Nutella proeven. Daar zegt ons groen-wit-rode hart geen nee tegen. Deze onontdekte zoetigheid overtreft alles. Brood en pannenkoeken, oké, maar Nutella op een pizza moet je ervaren.

Pizza voor een licht verteerbare lunch

Igor heeft al veel Italiaanse klanten gehad. Hij is pas een week open, maar het vuurtje heeft zich snel verspreid. Van meerdere kanten heb ik al positieve geluiden gehoord. Ook vandaag komt er weer een aantal Italianen lunchen. Toch heeft Igor het concept wel aangepast aan de Nederlandse klant. In Italië betaal je zo’n stuk pizza op gewicht en kies je zelf hoe groot het moet zijn. Hier wil de Nederlander toch vooral van tevoren weten hoeveel hij kwijt is. De prijs varieert van €2,80 voor een pizza met simpel beleg tot €3,80 voor een uitgebreidere variant.

Igor hoopt dat de Nederlanders snel de pizza zullen ontdekken als alternatief voor de oer-Hollandse boterham. Zijn pizza’s zijn licht verteerbaar en liggen niet zwaar op de maag. Je kunt daarna dus weer rustig aan het werk. Nou ja, rustig? Wij nemen eerst nog een espresso en blijven nog heel even dromen dat we in Rome zijn.