Brasserie Engels biedt het warme welkom van de stad

Engels werd verbouwd met als doel de allure van de jaren vijftig te laten herleven, het tijdperk waarin de familie Engels de brasserie opende in het Groot Handelsgebouw. Een romantisch idee, en tegelijkertijd een hoge inzet. De uitstraling van het interieur en de kwaliteit van de bediening en het eten moeten het waarmaken.

Het interieur schept verwachtingen

De eerste indruk bij binnenkomst is meteen goed. Het interieur is strak fifities, bruin voert de boventoon. Er zijn lange banken en banken in een U-vorm. De ruimte is verdeeld in twee delen. De grote, in het oog springende bar aan de voorkant van het restaurant wordt omringd door ronde tafels, ideaal voor een koffie of kleine whisky. Achterin is de grote open keuken, bij dit gedeelte horen de met wit linnen gedekte tafels. Het geheel doet denken aan Parijse brasseries, als de kaart ook zo is dan zijn we blij.

De tafels zijn bezet met hoofdzakelijk zakenlui. Dat is niet zo gek gezien het conference & meeting center dat boven het restaurant is gesitueerd. Toch zijn er ook oudere echtparen en vriendinnengroepen van dames op middelbare leeftijd. Hoe dit ‘s avonds is, daar kan ik alleen naar gissen. Zonder zakenmensen kan ik me goed voorstellen dat het restaurant ook een goede locatie is om voorafgaand aan het stappen met vriendinnen af te spreken. Het heeft een centrale ligging, zo bij het Centraal Station. En met een cocktail in de hand heeft het zeker een hoog Sex and the city-gehalte.

Hoge verwachtingen

Terug naar de drie pijlers (interieur, bediening, eten). Bedrijfsleider van dit etablissement is Ben de Ruijter. De jonge gastheer werkte eerder bij Hotel Stroom, maar nu mag hij zelf een stempel drukken op het team waarmee hij werkt. Het liefste leidt hij jonge talenten op tot volleerde kelners, met ieder een specialiteit. Vorige maand vertelde hij me nog dat het de bedoeling is om binnen twee minuten de gasten van hun drankje te voorzien. Ik vroeg me toen al of dit überhaupt wel realistisch is. Het geeft wel aan hoe hoog de lat ligt bij de bediening, ze zijn zich ervan bewust dat ze het vertrouwen van de gasten weer moeten winnen. Onder hoede van de vorige eigenaar stond het restaurant immers niet bekend om zijn snelle service. Ben is het type gastheer dat je zou kunnen zien in de serie Boardwalk Empire: strak in pak, galant en immer met een lach.

Nog hogere verwachtingen

De kaart is die van een brasserie: traditionele clubsandwich (€ 9), rundvleeskroketten (€ 8), mini-baguette met boerenham en zuurkool, met gerookte zalm en avocado, met buffelmozzarella met tomaat en basilicum (€ 9). Ik weet echter van de vorige keer dat aan deze klassiekers een eigentijdse draai is gegeven. Mijn oog valt op de oeuf benedict (€ 8). Twee gepocheerde eieren op geroosterd briochebrood, spinazie, beenham en hollandaisesaus. Dit maak ik thuis niet, en dus bestel ik het nu. Mijn tafelgenoten nemen de clubsandwich en de 'hamburger Engels' van de houtskoolgril. Daar krijg je friet met peterselie en bruine boter bij, het ziet er leuk uit maar wat het toevoegt is nog steeds een vraag.

Ik prijs me gelukkig met mijn keuze. De oeuf benedict ziet er op het eerste gezicht al smakelijk uit, maar blijkt lekkerder dan gedacht. Ik bestel er wel meteen een extra mandje brood bij, want het zogenaamde briochesneetje dat onderop de ei, saus en spinazie ligt, is te verwaarlozen. Het doet er niet toe, het is ontzettend lekker. Ik zou ernaar moeten raden hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen. Vooral de spinazie in combinatie met de saus en een sjalottje doet het ‘m voor mij. Het ei loopt perfect weg bij het aansnijden, het eiwit daarentegen is wel gestold en daar ben ik blij mee.

De clubsandwich (met chips) en de hamburger bevallen ook goed. Al had er bij die laatste wel misschien een beetje sla gemogen. Sla, boontjes, of extra friet zijn overigens wel bij te bestellen (€ 4). Als lunch had ik aan de oeuf benedict genoeg. Mijn tafelgenoten echter zouden nog wel wat lusten. De afsluiter wordt een dame blanche, om de gaatjes op te vullen zeg maar. Deze wordt geserveerd met een warme chocoladesaus in een kannetje.

Ik durf gerust te beweren dat Brasserie Engels terug is van weggeweest. Het is het warme welkom in de stad Rotterdam dat we nodig hebben, en maakt de aankomst in onze wereldstad net weer een stukje beter.