Due Tonino: net of je bij een Italiaan thuis zit

Manlief en ik hebben een avondje voor onszelf en zin om samen uit eten te gaan. We besluiten weer eens bij Tonino langs te gaan. Want nu de zomer ons al een beetje kietelt, hebben we zin om ons alvast in Italië te wanen. Niet alleen op ons bord, maar vooral om ons heen. Want als je ergens het gevoel kunt hebben dat je een trattoria bent binnengewandeld, dan is het wel bij Due Tonino aan de Goudsesingel.

We reserveren van tevoren, want de kleine, authentieke Italiaan zit in het weekend meestal vol. We moeten bij aankomst dan ook even wachten op ons tafeltje en worden opgevangen door Ilaria, die ons aan de bar installeert met een nastro azzurro. Ze vertelt verwonderd dat Tonino zijn restaurant heeft geopend in het jaar dat zij werd geboren (1991). Tonino snelt glimlachend voorbij met een ovenschaal waarin een orata al sale ligt te shinen, een goudbrasem in een zoutkorst. Die ziet er meer dan veelbelovend uit.

Lekker van alles wat

Ilaria begeleidt ons naar ons tafeltje, brengt de menukaart en een karaf water en zorgt dat we ons op ons gemak voelen. Het is net of we bij Tonino thuis zitten. Met de fierheid van een Zuid-Italiaan loopt hij tussen de tafeltjes door en zorgt dat het ons aan niets ontbreekt. We krijgen alvast een broodje met wat smeersels en olijven en bekijken de kaart, die we eigenlijk al kennen. Er staan wel vijf risotto's op! En ook de lijst met pastagerechten liegt er niet om.

We gaan voor een antipasto misto om samen te delen. Eigenlijk ga ik bij de Italiaan bijna altijd voor een antipasto misto, want dan hoef ik niet te kiezen en weet ik zeker dat ik een heleboel lekkers krijg. Ook de keuze voor de juiste pasta valt me vanavond zwaar, dus ik ga voor een misto sensazione: vier kleine porties pasta die bij het bestellen nog geheim zijn.

Nadat we de enorme schaal voorgerechtjes (lees: ham en meloen, mortadella, coppa, caprese, artisjokken, paddenstoeltjes, gegrilde groenten, Parmezaanse kaas, bruschetta) hebben verorberd, krijg ik een kleurrijk bord voor mijn neus. Tonino heeft speciaal voor de Pasen een nieuw recept gemaakt: cavatelli mimosa, een pastasoort die met name in Zuid-Italië wordt gemaakt met daaroverheen een mimosageel roomsausje met courgette, ei en saffraan. Die vind ik links op m'n bord en is de eerste die ik wil proeven.

Met de klok mee probeer ik vervolgens de ravioli met kaaspestovulling, met pesto en pijnboompitten on top, dan de ravioli al limone met tomatensaus en tot slot de strozzapreti al formaggio. Daarnaast snoep ik ook nog een vorkje van de tagliatelle met tartufo van manlief. Een smaakexplosie die me vol en voldaan achterlaat, maar geen plek overlaat voor een secondo of een dolce. Wel nemen we koffie toe.

Tonino houdt van chiacchierare

Als een goede gastheer biedt Tonino ons nog een likeurtje aan, hij heeft alle mogelijk denkbare. Ik ga voor mijn favoriet Montenegro en we maken nog een praatje. Tonino is een echte chiacchierone, een kletskous. Hij vertelt honderduit over de bijna 40 jaar die hij al buiten zijn geboortestreek Puglia doorbrengt. Hoe hij in 1979 naar Nederland is gekomen. Wat er met de andere Tonino is gebeurd, want de naam verraadt dat ze met zijn tweeën zijn...?

Zijn compagnon Tonino is in 2004 naar Amerika vertrokken. Vol trots vertelt hij dat zijn zaak het keurmerk voor echte ospitalità italiana heeft gekregen, rechtstreeks uit de handen van de directeur van de Italiaanse Kamer van Koophandel in Amsterdam. En daarmee mag hij zich meer dan verdiend een echte ambassadeur noemen van de Italiaanse restaurants buiten Italië.