Voor 30 euro op de eerste rij in Wereldmuseum met ster

En òf de zwarte en witte brigades van het Wereldmuseum blij zijn met de toekenning van de eerste Michelinster voor hun keuken. Even nadat het fantastische nieuws begin deze week in Maastricht bekend werd, knalden aan de Willemskade de eerste champagneflessen natuurlijk open. Er was niet heel erg op die macaron gerekend, dus des te groter was de verrassing.

Wanneer we een paar dagen later bij hem aanschuiven, haalt chefkok Wim Severein, terugblikkend op de gebeurtenis, zijn gezicht nog maar eens uit de plooi om te beamen dat er voor hem een jongensdroom is uitgekomen. Hij heeft dan ook net de guide rouge zelf binnen. In het beroemde boekje blikkeren behalve zijn ster ook nog drie rode bestekjes achter de naam van het Wereldmuseum. Een bijkomende onderscheiding voor het comfort dat het restaurant volgens de Michelin-inspecteurs zijn gasten biedt.

Zes vorkjes en mesjes in plaats van vier - Severein blijkt met die upgrade minstens zo happy als met zijn ster. Waarna meteen die plooi weer rond zijn lippen verschijnt, want Severein en zijn crew zijn niet van plan om er nu van naast hun schoenen te gaan lopen. 'We veranderen niets aan onze kaart, onze formule en aan onze prijzen', zegt manager Ingrid Buikema. 'Een ster is geweldig, maar extra publiek hoeven we er niet door te trekken. We zitten elke avond toch wel vol, en 's middags meestal ook.'

Duif met D-cup

Zeker dat laatste hoeft geen verwondering te wekken, aangezien je ook in dit eensterrenrestaurant al voor dertig euro voor een perfect aangeklede tweegangenlunch terecht kunt. Dat menu wordt ingeleid met amuses van zoetzure bouchotmossel met panchetta, sjalot, een oester en chips van aardappel, en gevolgd door een tweede ronde met krokantjes van bladerdeeg met gestoofde peer, roosjes van bloemkool, mosterdfruit en pistachenoten, en roggebrood en gefermenteerde knoflook. Dan is het de beurt aan een gepekelde zeeduivel met verschillende bereidingen van wortel, rozenbottel, draadalg en in een azijn van cabernet sauvignon ingelegde radijs.

Hoofdgerecht van het lunchmenu is vandaag een geroosterde zeebaars met linzen in een subtiele Thaise currysaus. Vanzelfsprekend is het ook mogelijk van de kaart te kiezen, en dan bijvoorbeeld voor de gebraden boerenduif uit de Anjou. Gevogelte met een D-cup, zoals een tafelgenote met talent voor deftige conversatie en kennis van de grote maten constateert. Er wordt pompoen, kummel, duindoornbes en een tikje te zoute polenta bij geserveerd. Wij dronken er respectievelijk grüner veltliner, bourgogne chardonnay Domaine Jouard en een tendral priorat uit Spanje bij. Zo opgesomd lijkt het alsof er voor een heel weeshuis is opgediend, maar we hadden bij de koffie gewoon nog volop ruimte voor een heel regiment friandises. Extraatje van de zaak. Maar dat er leuke, hartelijke en aan hun vak toegewijde mensen bij het Wereldmuseum werken, weten we ook zonder zo'n aardige geste wel.

Chic en toch Rotterdams

Restaurant Wereldmuseum is best chic en voornaam in zijn inrichting en ambiance - vandaar dus ook die Michelin-bestekjes. Maar de zaak is tegelijk ook Rotterdams tot in zijn vezels: ongedwongen, op z'n eigen (eensterren)manier robuust en down to earth. Kijk als je erheen gaat heel even naar die ster op de gevel van de Willemskade, en laat eenmaal binnen je eigen antennes gerust hun werk doen.