Beach House is 't rondje Kralingse Bos waard

Vriendinnen Sanne van der Most (journalist en fotograaf) en Carien van der Wal (marketeer en communicatieadviseur) zijn gek op lekker eten en eten het liefst buiten de deur. Samen testen zij de Rotterdamse horeca op smaak én de feelgood factor.

Oude vrienden

‘Wáár gaan we eten?! Beach House? Die toko aan het Lange Pad? Dat is toch een snackbar’, roept Sanne als ik haar vertel waar we gaan lunchen. ‘Met van ouderwetse prullaria, groezelige tegels en bruine stoeltjes die mijn oma ook had’, gaat ze verder. Maar als we op een druilerige vrijdagmiddag de zaak binnen stappen, is er behalve de tegels niets dat nog herinnert aan de snackbar van weleer en worden we ontvangen als oude vrienden in een fris gestylde toko.

Tafels met een vuurtje

De steigerhouten tafels, met in het midden een heus (gas)vuur lonken, maar omdat we het koud hebben, gaan we binnen in het lounge gedeelte zitten om op te warmen. Ook hier is het steigerhout wat de klok slaat: tafels en banken met veel kussens erop. Grote spiegels aan de muur en twee Ikea kinderstoelen naast de haard (die nep is, dat dan weer wel.) Wat opvalt zijn de hondenbakken, binnen en op het terras, en het aantal gasten met een hond. De eigenaren zijn blijkbaar dol op honden. Misschien is Beach House wel het meest diervriendelijke restaurant van Rotterdam. Handig aan de rand van een bos.

Echte liefde

De tafels op het terras trekken als een magneet en eenmaal opgewarmd verkassen we naar buiten. Eigenaresse Sharon maakt graag een praatje met haar klanten. Zij en haar partner kennen elkaar nog maar kort maar zijn gewoon in het diepe gesprongen door deze zaak samen te runnen. Als dat geen ware liefde is. Toegegeven Sharon kan haar schort af en toe verruilen voor het blauwe KLM uniform om als stewardess naar verre oorden te vliegen. Zo blijft het spannend natuurlijk.

Rechttoe rechtaan

Bij dit sympathieke restaurantje schenken ze een behoorlijk aantal wijnen. De wijnkaart is zelfs uitgebreider dan de menukaart, want die is redelijk basic. Omdat het adagium van de Rotterdammer ‘niet lullen maar poetsen’ is én we beiden nog aan de slag moeten, beperken we ons tot een klein glaasje wijn. Daarbij kiezen we allebei voor een zuurdesembroodje met zalm, kruidenkaas en kappertjes van de nieuwe kaart. De broodjes worden geserveerd met rucola en tomaatjes. Niet echt spectaculair, maar dat zal ons een worst wezen. Die broodjes zitten binnen ieder geval no time achter de kiezen.

Jammer dat we geen plek meer hebben voor de verrukkelijke gebakjes van Koekela. Maar als de eigenaresse ons een appeltaartje aanbiedt, zeggen we geen nee. Onze ogen zijn weer eens groter dan onze maag.

Tot voor kort vonden wij het vooral leuk aan de ‘andere kant’ van de Kralingse plas, maar ook aan het Lange Pad is het goed toeven. Hebben we weer een goede reden om wat vaker het rondje Kralingse Plas te doen.

www.sannevandermost.nl

Tekst: Carien van der Wal (marketeer en communicatieadviseur)