Niet iedereen was er blij mee toen Geertje Yntema haar restaurant Louis een make-over gaf. Louis was één van de weinige plekken in de stad waar je goede Franse bistroklassiekers kon eten. En nog betaalbaar ook. Net als de louter Franse wijnen op de kaart. In de plaats van Louis kwam Spaghettata, een 'pastarestaurant', zoals het zichzelf noemt.
De make-over betrof vooral de menukaart, want het interieur bleef grotendeels hetzelfde - gelukkig. Tegenwoordig hoor je zelfs de grootste francofiel niet meer met weemoed over Louis praten. Iedereen eet nu een bordje pasta bij Spaghettata. Druk is het er altijd. Zeker nu je er sinds afgelopen zomer ook lekkere pizza kunt eten. Een aanwinst voor de stad, want er zijn niet zoveel plaatsen in het centrum waar je goede pizza kunt eten. Pizza serveren deed Geertje trouwens al eerder - en nog steeds - in haar restaurant La Pizza op de Scheepstimmermanlaan.
Uitgebreide keuze antipasti
Het woord 'pastarestaurant' doet geen recht aan wat Spaghettata is. Je hoeft er helemaal geen pasta te eten om toch goedgevuld naar buiten te gaan. Er is een uitgebreide keuze aan antipasti. Op de kaart staan er tien, klassiekers als vitello tonato of de Siciliaanse caponata, maar ook minder bekende gerechten als insalata di spinaci e cicoria (salade van spinazie, witlof, topinamboer, parmezaan en truffel) of polpa alla sarde (gestoofde octopus met doperwten, aardappel en bosui). We vinden er ook bistecca (gebakken rib eye met rucola) en als antipasti van de dag - buiten de kaart om - zijn er lamskoteletjes. Zijn dit nog antipasti, vragen wij ons af? Dat is het eigenwijze van Spaghettata: je eet er je biefstukje vóór de pasta. De gemiddelde Italiaan zal zijn wenkbrauwen fronsen. Maar vrijheid blijheid is bij Spaghetta een groot goed. Pasta's en pizza's zijn er in de maten klein en groot. Als je zelf ook eigenwijs bent, kan je eerst een pizza eten en daarna pasta of een gegrild lamskoteletje.
Spaghettata serveert een mix van traditioneel en nieuwe gerechten, lekker uitgesproken van smaak. Eigenzinnig en typisch Italiaans: combinaties van slechts een paar ingrediënten, maar o zo uitgekiend. Bijvoorbeeld de pappardelle met gekonfijte eend, boter, salie en parmezaan (€ 13 of € 16) of de pizza salsiccia fresca met verse pittige (lees knoflook, veel knoflook) worst, scamorza, radicchio en mozzarella (€ 13).
Formaggio of ijs
Italianen doen er zelf niet zo veel aan, maar wij Hollanders houden wel van zoet na de maaltijd, of anders kaas. Dus is er bij Spaghettata een mooi lijstje dolce, met lekker zelfgemaakt ijs (drie bollen € 5), of de taart van de dag (€ 5,50) - en uiteraard formaggio (drie soorten voor maar € 6,50).
Bij Louis dronk je uitsluitend Franse wijn. Bij Spaghettata is de zendingsdrang minder groot, en het aanbod gevarieerder en prettig geprijsd. Er staan nog een paar Franse wijnen op de kaart, zoals een makkelijk drinkende gascogne (€ 19 per fles) en een pinot noir uit de Languedoc (€ 22,50). Uiteraard zijn er Italiaanse wijnen, zoals de sappige, soepele Rosso di Forca uit de Marken (€ 26) of een glaasje prima prosecco (€ 5,75). Opvallend is de Australische cabernet sauvignon (met ook wat shiraz en merlot), een stevige jongen die bij de rib-eye goed zal smaken. Maar wat moet je daarna nog drinken? Misschien een negroni, een klassieke Italiaanse cocktail van Campari, Martini Rosso en gin (€ 7,25). Als je wat te vieren hebt, drink je bij Spaghetta champagne van Billecart-Salmon voor de zeer schappelijke prijs van € 55 per fles.
Wij aten en dronken met z'n tweeën bij Spaghettata voor ruim € 80. Niet duur voor deze kwaliteit en deze entourage. Spaghettata blijft in 2014 één van mijn favoriete restaurants - met of zonder pasta.