Verhip, café in grappig pandje op historische plek

Alweer zo'n zeven jaar heet Verhip Verhip, maar ik zou niet graag de Rotterdammers de kost geven die nog steeds spreken van Neeleman. 'We gaan even naar Neeleman' — vaak klinkt er iets nostalgisch in door. Het vrijstaande pand uit 1928 ging vroeger schuil achter de loodsen van Van Gend & Loos langs de Westzeedijk. Hier begon de geheimzinnige wereld van de Rotterdamse haven.

Maar de haven verdween uit zicht en de stad nam bezit van het Lloydkwartier. Wat bleef was dat grappige pandje van Neeleman, sinds 2006 dus Verhip. In dat jaar namen Danny en Paul de zaak over. Eerder deze eeuw was het café al ingrijpend veranderd, maar gelukkig niet zodanig dat de uitstraling van havenkroeg helemaal verdween. De foto's van toentertijdse zeekastelen aan de wand en een enkel scheepsmodel helpen daar een handje bij.

Mensen die komen aanwaaien

De havenarbeiders en taxichauffeurs die het café vanouds bevolkten, maakten plaats voor hippe types die in de buurt werkten, veelal in de audiovisuele industrie waar de gemeente een paar jaar lang een groot zwak voor had. Nu die liefde danig is bekoeld en alle av'ers naar Amsterdam en Hilversum zijn vertrokken, moet Verhip het hebben van de bewoners van de Müllerpier en omstreken en van mensen die zomaar komen aanwaaien.
Toen ik er was, zat een Engelstalig echtpaar over de plattegrond van Rotterdam gebogen alsof het wilde uitvinden hoe het hier in godsnaam was terechtgekomen. Nadat de man en vrouw (windjacks, rugzak) waren vertrokken, kwam de vrouw terug: nordic walkingsticks vergeten!
Aan het belendende tafeltje werden zaken gedaan door twee mannen die zich hun kopstoten goed lieten smaken. Ook verderop werd plezier gemaakt. Er hing kortom een aangename sfeer waar Danny en Paul zeker het hunne toe bijdroegen. Onthoud hun namen trouwens, samen vormen ze het wachtwoord van het wifi-netwerk dat de gasten gratis ter beschikking staat.
De menukaart is vooral gericht op de lunch. Ciabattabroodjes figureren erop, maar er zijn ook pistoletjes, tosti's en landbrood met allerlei soorten beleg, variërend van serranoham met rucola en paprikacoulis, geitenkaas, pecannoten en honing tot een uitsmijter ham en kaas.

Kipsaté: flink gevuld bord

Voor de stevige trek is er kipsaté, varkenshaassaté en kogelbiefstuk, met brood of friet. Mijn trek was middelstevig zodat ik de kipsaté bestelde. Er kwam een flink gevuld bord op tafel met zoveel frietjes dat mijn beide tafelgenoten, die ieder de huisgemaakte bal gehakt hadden gekozen, er ruim van konden nemen. Als garnering waren sla, tomaat en kroepoek niet vergeten. Dik in orde dus.
Als je na de lunch de deur van Verhip achter je dichttrekt en het moderne decor van de Lloydpier bekijkt, is het moeilijk om je voor te stellen dat hier vandaan voor de oorlog de passagiersschepen naar Indië vertrokken. Ook in de naoorlogse geschiedenis speelt deze plek een rol: hier werden in 1951 de KNIL-militairen die niet in Indonesië konden blijven aan land gezet, onder wie zo'n 12.500 Molukkers.