Frans Engels is blij dat het nieuwe CS bijna af is

Frans Engels is de vierde generatie van de familie die 130 jaar geleden voor het eerst een café onder de naam Engels opende. Zijn grootvader nam de zaak van zijn overgrootvader over, zijn vader begon in 1953 in het gloednieuwe Groothandelsgebouw het grand-café-restaurant dat zonder twijfel tot de stadsiconen behoort. Wie heeft niet ooit een schoolfeest gevierd, een vergadering bijgewoond, tangoles genomen of een bruiloft meegemaakt bij Engels?

De laatste loodjes

'Ja, ik zal blij zijn als de koning zijn werk heeft gedaan. Je ziet nu al hoe mooi het wordt,' zegt Frans Engels. 'Ik ben er erg enthousiast over, maar zelfs in deze periode is het nog doorbijten. Je ziet het: er is een smalle doorgang, de uitstraling is weg, de grond moet nog iedere dag open voor kabels en leidingen — de laatste loodjes, maar voor onze bereikbaarheid is het niet gunstig. Er komen verschillende boeken uit over het nieuwe Centraal Station, maar je zou ook een boek kunnen schrijven over de overlast die ermee gepaard ging. Natuurlijk lawaai, maar ook overstromingen, de serre die verzakt is. De gemeente heeft haar best gedaan om de overlast zoveel mogelijk te beperken, maar dat is niet altijd helemaal gelukt. Dus ja, ik ben heel blij als het klaar is.'
Dat Engels zestig jaar op de hoek Weena-Stationsplein in het belangrijkste symbool van de wederopbouw zit, is zonder al te veel tromgeroffel en trompetgeschal voorbijgegaan, maar dat overgrootvader Engels in 1884 de basis legde voor het huidige bedrijf zal niet onopgemerkt blijven.
Het voltooien van de nieuwe entree tot de stad is voor Frans Engels, die de zaak samen met zijn zus Els en zijn zwager runt, ook aanleiding om na te denken over de toekomst. In de 61 jaar dat Engels hier zit, is er veel veranderd. Niet alleen is de stad 'bijna af', ook hoe we in het leven staan en hoe we dienovereenkomstig de stad gebruiken, is anders dan in 1953.
Rotterdam is een levendige stad geworden met op tal van plekken concentraties van cafés, eethuizen, restaurants, wijn- en cocktailbars. Wilde je vroeger exotisch eten, dan moest je of naar de Chinees op de Kaap of naar Engels, want daar had je een Spaans en een Hongaars restaurant, iets nieuws voor die tijd.

Recht doen aan huidige karakter van Engels

Maar die tijd keert bij Engels niet terug, zegt Frans. Er zullen wel dingen worden aangepast, maar hoe en wat — daarover wordt nog nagedacht. Dat de keuken op een andere plek komt, sluit Frans Engels op voorhand niet uit. De aanpak zal hoe dan ook recht doen aan het huidige karakter van Engels.
'We hebben in al die jaren een groot publiek opgebouwd. Dat beslaat bijna de hele samenleving, in elk geval een dwarsdoorsnede ervan. Door het station wordt de stroom reizigers steeds groter, dus we zijn aan het kijken wat voor ons interessant is. We zitten met ons grand-café-restaurant in een gebied waar allerlei Starbucksen en Lebkovs en Vapiano's zijn. Dat is voor het gebied fantastisch, maar maakt het toch ook een beetje anoniem; die zaken heb je in iedere stad. Daarom geloven wij dat Engels hier met zijn historie een rol kan vervullen, maar dan wel in een moderne setting,' zegt Frans Engels.
Denkt hij aan een spraakmakender kaart? 'We kijken nu ook steeds naar vernieuwing,' zegt hij, 'maar we voeren nu eenmaal de keuken van een grand-café-restaurant, zo moet je het zien. De prijs-kwaliteitverhouding is goed. Dit is een plek waar mensen afspreken die naar het theater of de bioscoop gaan, die de trein moeten halen; dus daar houden we rekening mee in onze plannen.'
Zoals het een grand-café-restaurant betaamt, houdt Engels er een tamelijk uitvoerige kaart op na die qua eetmomenten de gehele dag bestrijkt. Je kunt er ontbijten met een croissantje, taart eten bij de koffie, lunchen met brood, soep, salade of warme gerechten, highteaën en borrelen met zoete en hartige hapjes en uitgebreid dineren met voor-hoofd-na. Vanachter de grote ramen houd je de reizigers die zich van en naar het station spoeden in de gaten, bij mooi weer natuurlijk vanaf het terras.