Moni en Peter beleven een topavond in Pepijns Dertien

Op de avond zelf maakt Moni haar keuze aan Peter bekend, maar pas als ze er bijna zijn.?
Moni: Niet vergeten: vanavond vijf voor zeven op de fiets, hoek Schilderstraat/ Schiedamsevest. OK?
Peter: Bon, dacht al waar blijft ze nou. Gaan we de brug over?
Moni: Ik verklap niets. Je zult het wel zien. Ik heb hoge verwachtingen deze keer!
Peter: Ah, gaan we zo beginnen... Ik ben ook erg benieuwd. Ik zal er zijn. Vol verwachting klopt mijn hart.

Tering! Dat was een goeie, hoor

Het diner vond plaats bij Dertien, het nieuwe restaurant van Pepijn Schmeinck en Remco van Erp aan de Schiedamse Vest.

Peter: Tering! Dat was een goeie, hoor. Heeft het je verwachtingen beschaamd?
Moni: Nee, zeker niet! Had er veel over gelezen. Ronald Hoeben was lyrisch in de NRC. En De Buik was ook heel positief. Daarnaast hebben Remco en Pepijn hun sporen natuurlijk al lang verdiend bij De Eendracht. En hoewel mijn gerechten iets minder lekker waren dan die van jou, geloof ik 100 procent in hun nieuwe formule. Zij hoeven zich echt niet meer te bewijzen.
Peter: Ik had meteen bij binnenkomst al een goed gevoel. Mooie ruimte en lekker een grote tafel in het midden. En wat ook leuk is dat je de knutselende hand van de meester ontdekt in tal van interieurdetails. Ik hoop wel de volgende keer aan een echte tafel te zitten. Aan de bar kijk je leuk mee, maar ik had ook een beetje het gevoel dat we in de weg zaten, daar in de drukte.
Moni: Ja, ben ik met je eens. Ik moest elke keer meedraaien met mijn kruk als er iets op de tafel achter me werd gezet. Ik vond de bediening trouwens wel top. Je weet, daar hou ik van. Mijn gerechten deden me trouwens erg denken aan Restaurant Relae in Kopenhagen. Niet zo gek, want Pepijn laat zich graag inspireren door de Nordic Kitchen.
Peter: Dan heb je het over de bloemkool met witvis en amandel! Die was lekker maar 'mijn' kokkels met lardo waren voor mij wel het hoogtepunt. Prachtige diepe smaak en lekker pielen met de kokkels. Opmerkelijk dat bijna alles even die grote houtoven ingeschoven wordt hè?

Gelukkig is de houtoven meeverhuisd

Moni: Gelukkig wel! Ik ben blij dat de houtoven is meeverhuisd. Het geeft zo'n intense smaak aan de gerechtjes. We dronken er trouwens allebei een heerlijk glas Pennautier chardonnay uit de Languedoc bij. Goede ontwikkeling dat dit tegenwoordig 'gewoon kan': allebei dezelfde wijn bij verschillende gerechtjes.
Peter: Ja leuk hè, toen we tien jaar geleden begonnen met onze Rotterdamse eettraditie van elke maand een keer samen uit eten, keken ze je soms wat meewarig aan. Nu, 87 keer verder, vallen dat soort dingen op.
Moni: Wat denk jij? Ziet de toekomst van Dertien er rooskleurig uit?
Peter: Ja echt wel. De kwaliteit is goed, ook van het personeel. Dat zie je vaak anders, vooral bij nieuwe tenten. En de sfeer klopt ook bij het geheel. ?Trouwens, er zijn meer mensen die dit leuk vinden. Net open en nu al bijna elke dag vol.
Valt er dan nog wat te zeuren volgens jou?
Moni: Dertien krijg van mij een dikke 8. Het enige minpuntje was voor mij het hoofdgerecht. Jouw vleesgerechtje van wild zwijn, kastanje en spruiten was echt lekkerder dan mijn vegavariant (appel, tofu, eryngii, knol). Ik ben blijkbaar zelf niet zo'n fan van de noordse keuken, dus het ligt meer aan mij dan aan Dertien.
Peter: Ik vond het een topavond, werd wel weer eens tijd. Snel een datum prikken voor nummer 88! Mijn beurt. Dertien heeft de lat weer lekker hoog gelegd.

Foto boven: de beroemde houtoven van Dertien.