De trein van Gare du Nord staat altijd voor je klaar

Hans en Pinar hebben een missie: iedereen aan de planten. Ze begonnen een paar jaar geleden hun 'Kook met mij mee'-studio. Daarin geven ze kookworkshops aan kinderen, met plantaardig koken als insteek. Hans: 'We vertellen de kinderen hoe je vlees kan vervangen door groenten, en toch een superlekkere maaltijd maakt.'
Pinar groeide op in Istanbul. Ze zag de vissers op de Bosporus aan het werk, en vond het gespartel van de visjes zielig. Ze besloot geen vis meer te eten, en een paar jaar later, na een slachtfeest, ook geen vlees meer.

'Soja als veevoer, zodat wij vlees kunnen eten. Krom'

Hans reisde veel in derdewereldlanden. 'Je ziet hoe daar soja verbouwd wordt dat vervolgens hier in het Westen als diervoeder dient, zodat wij vlees kunnen eten. Dat vond ik krom.'
De treinwagon stamt uit 1980 en was van de Deutsche Reichsbahn, zeg maar de NS van de DDR. Hij reed tussen Berlijn en Leipzig. De laatste jaren stond hij in het stadscentrum van Ude, maar daar moest hij weg, en Hans kocht hem. Met een vrachtwagen van 32 meter lang reden ze hem naar Rotterdam.
Het was een hele tour om hem door het smalle zijstraatje naar het plein te manoeuvreren waar hij nu staat. Hans: 'De hele wijk liep uit. Mooi, want zo konden we meteen met iedereen kennismaken.'
Vrijwel het hele originele interieur zit er nog in, inclusief kaart van het Oostduitse spoorwegennet. De klapstoeltjes met de oud-roze bekleding zijn origineel, net als de tafeltjes. 'Dat formica is echt héél jaren tachtig,' zegt Pinar. Er is wel een nieuwe keuken in gezet. De verbouwing is gedaan door lokale ondernemers, tot en met de slotenmaker, aan de overkant van de straat, aan toe.

ZoHo is een oude volkswijk met aardige mensen

De buurt speelt hoe dan ook een belangrijke rol bij het succes van Gare du Nord. De Agniesebuurt, ofwel het ZoHo-gebied (van Zomerhofstraat; het is helemaal niet erg als je dan per ongeluk aan het New Yorkse Soho denkt) is een oude volkswijk, vertelt Hans, met multiculturele bewoners en kinderen die de hele dag buiten spelen. Daarnaast zitten er een boel creatieve ondernemers. Bovenal wonen er 'heel veel aardige mensen'.
Voor de treinwagon ligt een grote moestuin. Die wordt samen met de buurtbewoners onderhouden. De kruiden – munt, salie,rozemarijn, citroenverbena, peterselie en basilicum – worden gebruikt in de keuken van Gare du Nord, de groenten zijn voor een groot deel bestemd voor de buurtbewoners zelf.
'Vijf kilo asperges, tja, dat haal ik niet met onze eigen moestuin,' zegt Pinar, 'maar voor onze rabarbertaart gebruik ik wel onze zelfverbouwde rabarber.' Alle overige producten voor Gare du Nord komen van de biologische supermarkt.
En nu vergeten we bijna het eten. Wij komen er lunchen op een zondagmiddag, een week na de opening. Er is elke dag een nieuw menu. Een kleine kaart voor overdag, een grote kaart, met een driegangenmenu, voor 's avonds.

Een hamburger om lekker je tanden in te zetten

Vandaag kunnen we kiezen uit een broodje tempeh, couscoussalade, een broodje humus met gegrilde groenten en pesto, boerenlinzensoep, venkelquiche, spinaziequiche of een burger. 'Wat is het lekkerst?' vragen we aan Ching, die ons bedient.
'Alles, eigenlijk,' vindt ze. Haar collega roept uit de keuken: 'De hamburger! Daar kan je zo lekker je tanden in zetten.' We nemen de burger en de soep. Bij allebei zit een salade van kappertjes, tofu, olijfoliedressing en een schijfje sinaasappel.
Het smaakt. En het smaakt naar meer. Ching liet ons net het schoolbord zien met de grote kaart van gisteravond erop. Hoopvol vragen we of er nog een beetje chocoladetaart over is? Maar die is schoon op. Goeie reden om hier binnenkort te komen avondeten.

Pinar en Hans doen met Gare du Nord mee aan de Aardig onderweg-award. Stemmen kan tot en met 15 mei.

gare du nord2