Courzand, havenrestaurant uit een andere tijd en wereld

Rotterdam en haar haven. Twee handen, één buik zou je zeggen. Verder dan een rondje Spido met de schoonouders of een metrorit langs de Maashaven komt een Rotterdammer doorgaans echter niet. Terwijl onze haven juist zo veel te bieden heeft. Zelfs op culinair gebied. Café-restaurant Courzand is al een attractie van zichzelf, noteert onze nieuwe Buik-schrijver Maurice Geluk.

Ingeklemd tussen de containerterminals van de Eem- en de Waalhaven, in het noorden afgeschermd door de Nieuwe Maas, ligt tuindorp Heijplaat. Zolang het dorp bestaat - dit jaar een eeuw -  is café-restaurant Courzand er gevestigd. Ooit bedoeld als ontspanningsruimte – in de ruimste zin des woords – voor werknemers van de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij die er na verrichte arbeid een neut of een sterk bakkie pleur kwamen drinken. Groot geworden als kroeg voor zeelieden die 's avonds twee rijen twee dik aan de bar stonden. Inmiddels zijn zij vertrokken, maar de sfeer is gebleven. Verankerd in het interieur en de typisch Rotterdamse menukaart. 

Wie Courzand binnenloopt, waant zich in een andere wereld. De klapdeuren van het halletje fungeren als een teletijdmachine, waarna je als bezoeker prompt in een bruine, gezellige scheepskantine staat. De meterslange massief houten bar, de reddingsboeien en veiligheidshelmen aan het plafond, de verzameling fraaie scheepsmodellen en navigatie-instrumenten - in eerste instantie kom je ogen tekort. Eenmaal gewend aan het gedimde licht valt op dat het restaurantgedeelte nissen en hoekjes heeft waar je met z'n tweeën of met een groter gezelschap knus kunt zitten. 

Courzand heeft een goed gevulde lunchkaart (dineren kan ook) en die loopt van hot naar her. Op de kleine kaart en die van de continuous lunch (plate service) staan onder andere een twaalfuurtje, nasi goreng, de uitsmijter rosbief en een 'échte Rotterdamsche kroket' met brood. Ook de carpaccio en de kipsaté ontbreken niet. De belegde broodjes zijn uiterst betaalbaar: € 3,90 voor een pistolet met oude kaas en € 4,25 voor een exemplaar met een bal gehakt. beide geserveerd met een portie stevige sla en een stuk tomaat. Minpuntje zijn de afbakpistoletjes. Hier zou vers brood van de bakker niet misstaan. Op de grote kaart staan onder meer tongscharfilet, zeebaars en indian planked salmon ofwel zalm op cederhout gegaard. De Holsteiner schnitzel, de steak au poivre, de mixed grill en de kipfilet zijn er om de vleeseters te verleiden.

Ondanks de vele prijzen die café-restaurant Courzand door de jaren heen in de wacht wist te slepen – de Ketelbinkie-troffee voor de beste koffie in 2009 is het meest recent – is het een zaak zonder pretenties. De bediening is correct en snel. Met hun blauw-wit gestreepte overhemden en diepblauwe sloven passen de kelners helemaal in de ambiance. Mocht een gesprek met wie dan ook doodbloeden, overal in de zaak staat en hangt iets. Nieuwe gespreksstof is zo gevonden. De attributen zijn in de loop der jaren door bezoekers achtergelaten. Of dit ook geldt voor de rafelige huispapegaai die van achteruit de zaak onophoudelijk mee brabbelt?

Om er te komen, moet je wel wat moeite doen. Stap op een doordeweekse middag of avond eens op de fiets of op de Aqualiner (of beide) voor een retourtje Heijplaat (RDM-campus). Al is het maar om de sfeer van de haven te proeven. Courzand ademt die in en uit. Is het mooi weer? Fiets door naar het strandje bij het voormalige quarantaine-terrein. Lekker met je blote voetjes in het rivierzand.