Lekkerste zomersalade is die van De Olijventuin'

Na de Chinees, de 'Indonees' en de Italiaan kwamen dertig jaar geleden ook de Griekse, Mexicaanse en de Turkse keukens naar Rotterdam. Anno 2014 kennen wij zelf in de stad geen onvervalste Griek meer (tip ons!). De Mexicaan was hier altijd al ondervertegenwoordigd, maar schijnt wereldwijd aan een comeback bezig te zijn. En van de 'Turken' hebben we er gelukkig nog een paar. Zoals De Olijventuin.

Een Turks restaurant met een Nederlandse naam, dat is alvast bijzonder. 'Ja opvallend, en voor zover we kunnen overzien ook uniek in de Rotterdamse horecabranche als geheel. Wij kennen tenminste zo een, twee, drie geen Italiaan die bijvoorbeeld De Gouden Leeuw is gedoopt, of een Chinees die met zijn naam níet naar het aloude keizerrijk of de een of andere muur of draak verwijst. Best gedurfd ook. Als je je restaurant 'Izmir' of 'Bosporus' noemt, snapt 95 procent van je gasten wat ze er kunnen verwachten. Bij De Olijventuin is dat toch maar afwachten. Het zou ook zomaar de naam van het eerste bijbelse restaurant van ons land (op heel de aarde?) kunnen zijn. 

Is de zaak ook anderszins geen traditionele Turk? Het interieur roept niet meteen die duizend-en-éen-nacht-sfeer op, als je dat bedoelt. De ambiance is er meer die van een groot, gezellig koffie- en eethuis waar je de hele buurt aan tafel kunt verwachten. De menukaart telt wel een flink aantal authentieke Turkse schotels maar net zo goed ook een hele reeks Italiaanse pizza's en pasta's. We weten niet precies waarom, maar Turken hebben wat met dat land aan de overzijde van de Middellandse Zee. Denk aan hun pizza-shoarma.

Maar daarvoor ga je ongetwijfeld niet naar De Olijventuin. Klopt. Maak vooral een keuze uit de specifiek Turkse broodjes, salades, mezze en gerechten die ze er hebben. We noemen: de pides met Turkse salami of kaas, de herderssalade, de gebakken groenten met Turkse yoghurt en knoflook (Kizartma) en de Karnaiyarik: gevulde aubergine met gekruid rundergehakt en tomatensaus. Bij dit verhaal staat onder meer een foto van de Ispanakli pilav, een pilaf met de in Turkije zo geliefde wilde spinazie en yoghurt. Een nogal royaal opgediend bijgerecht, maar gezond en lekker. Dit was de keuze van mevrouw De Jong.

En nu moet ik zeker vragen wat de keuze was van...? ... Graag! Dat was de salata piyaz uit Antalya. Tot dusver het lekkerste zomergerecht wat ik dit seizoen heb gegeten. Een salade van witte bonen, verse tomaat, groene paprika, chili, mint, olijfolie, sesampasta (tahin), hardgekookt ei en pekmez. Laatstgenoemd ingrediënt is voornamelijk verantwoordelijk voor de bijzondere smaak van deze schotel. Het is een druivenmelasse, die wel wat weg heeft van rietsuikerstroop. Voor een bonenliefhebber als ik was die toevoeging niets minder dan een openbaring. En over peulvruchten gesproken: mogen die, tegelijk met de Mexicaanse keuken, ook rekenen op een comeback in de Rotterdamse restaurantwereld? Zou fijn zijn.

Tot slot: heet De Olijventuin ook zo omdat er sprake is van een tuin? 'Ja, en een die er wezen mag. Hij is weliswaar betegeld, maar de grote potten met olijfbomen en ander groen geven je wel degelijk het gevoel in een stadsoase te zijn beland. Vooral onder de overkapping van het restaurant, met uitzicht op de Nieuwe Binnenweg en de Lage Erfbrug, is het heerlijk zitten.