De eerste Jamie Oliver’s Diner opent in Rotterdam

Als ik binnen loop word ik hartelijk begroet. “Hi love, how are you?” Even schakelen naar Engels, maar terwijl ik naar mijn tafel geleid word vraagt de dame van de bediening of ik de rest van de avond in het Nederlands of Engels aangesproken wil worden. Ik kies een plekje waar ik overzicht heb over het hele restaurant en ook een beetje de keuken in kan kijken. De zilveren golfplaten en banken doen echt denken aan een klassieke diner.

Stevige trek

Ik neem een kijkje op de menukaart, die op tafel ligt als placemat. Tussen de voorgerechten zie ik onder andere nacho’s, calamari en knoflookbrood, maar als ik de kippenvleugeltjes met blauwekaassaus in het oog krijg is de keuze gemaakt. Het hoofdgerecht kost me meer moeite. Er is een dinnerplate met een combinatie van de BBQ-gerechten: een kwart kip, een wafel met pulled pork en een halve portie spareribs. Ik heb dan wel heel de dag minder gegeten zodat ik flinke trek heb, maar met mijn kippenvleugeltjes als voorgerecht lijkt me dit een beetje veel. Uiteindelijk kies ik een hamburger. Op het menu heet de burger ‘het echte werk’. Mijn tafelgenoot vraagt of ik het wel zeker weet (“Kan je dat wel op?”). Ik ben dan wel niet de grootste – 1.68 – en een meisje, maar onderschat niet hoe ik kan eten.

Dig in

Ik klets wat met de meiden die de marketing van Jamie in Nederland doen. Het is sinds de opening maandag al vrij druk geweest in het restaurant en tot nu toe is de feedback positief. Er kunnen zo’n honderdveertig mensen zitten in het restaurant, inclusief de bar. Vanavond is de vuurdoop, in de vorm van de eerste echte grote groep, een teamuitje van Cool Blue. Inmiddels is het voorgerechtje op tafel verschenen (“Dig in!”). En dat doe ik. Chickenwings zijn ten slotte toch fingerfood dus vrij snel zit ik er helemaal onder. De wings zijn behoorlijk pittig, maar gelukkig houd ik daar wel van. Ik vind de combinatie van wings en blauwe kaas zo lekker. Dit gerecht komt dus met gemak op.

Bloody mary

Op de foto geen bloody mary, maar de strawberry & vanilla sizzle

Mij wordt een milkshake aangeraden. “Die zijn zo lekker hier.” Ik ben niet zo’n milkshake-fan dus die sla ik even over. Ik bestel in plaats daarvan een cocktail, een bloody mary. Voor mijn smaak is hij iets te pittig, maar misschien komt dat omdat mijn voorgerechtje al wat heter was. Aan de lopende band worden gerechtjes op de bar gezet en als het iets te lang duurt voordat de bediening de gerechtjes ophaalt roept een Britse chef service! Ik kan uren naar werkende chefs blijven kijken, maar voordat ik het weet wordt er een flinke burger voor mijn neus gezet.

Het echte werk

‘Het echte werk’ is een hamburger van rund met daarop pulled pork die zestien uur heeft geprutteld, knapperig spek, tomaat, augurk en Jamies geheime saus. Daarbij wordt een roze coleslaw geserveerd van kool, wortel, bietjes, en appel. Ik ga er even goed voor zitten, want iedereen weet dat als je eenmaal een burger oppakt is het altijd zo moeilijk om hem weer neer te leggen. De burger smaakt goed; de pulled pork is zo zacht dat het meer een saus is. Het broodje is net wat zoet wat goed past bij de zoete tomaat. Ik leg toch even mijn burger neer want ik heb nog een bijgerecht. Bij elke burger kun je namelijk nog een bijgerecht bestellen. In mijn geval werd dat een cajun-maiskolf. Mijn tafelgenoot kijkt vol verbazing naar de voortgang die ik gemaakt heb met deze maaltijd.

Geheim ingrediënt

“De mud cake is amazing”. Ik spreek af hem te delen, want anders wordt het wel erg veel. Als de chocoladetaart op tafel wordt gezet vertelt de vriendelijke jongen in de bediening ons dat de chef twee maanden heeft nagedacht over hoe hij dit de lekkerste chocoladetaart kon maken. Hij daagt ons uit het geheime ingrediënt te raden. Ik zal het niet doorvertellen, maar ik geef jullie wel dezelfde tip die ik heb gekregen: het heeft iets met kip te maken.