Dat Renilde in het Depot vanaf de eerste avond veel mensen zou trekken staat buiten kijf, maar het feit dat het restaurant tot het einde van het jaar al volgeboekt zit bevestigt de enorme interesse. De nieuwsgierigheid van foodies in Rotterdam en omstreken is gewekt en na ons gesprek met Jim de Jong eind september waren ook wij erg benieuwd naar het eindresultaat.
Kleurrijke verbinder

Foto: Aad Hoogendoorn, Depot Boijmans van Beuningen
De aanloop naar het Depot Boijmans van Beuningen is indrukwekkend. Sinds de opening is de bijna psychedelische video-installatie van Zwitserse kunstenaar Pipilotti Rist te zien op het stenen voor het museum, die weerkaatsen op de kolossale spiegel. Het verbindt het kale plein met het statige gebouw en biedt anderzijds een contrast met de zilverkleurige pot en het duister van de avond. De expreslift naar de bovenste verdieping gaat niet al te hard, zodat we een glimp opvangen van de kunst waarmee het depot gevuld is. Eeuwenoude schilderijen, komische objecten en op de zesde een letterlijke uitblinker: de vloer van gekleurde steentjes die een feestelijke mozaïek vormen.
Een spannende avond

Beeld: Depot Boijmans van Beuningen. Impressie restaurant Renilde
Het restaurant zelf oogt nog wat clean; niet alle tafels zijn uitgeklapt waardoor de ruimte niet helemaal gevuld is, de verlichting mag iets zachter en de muziek juist harder. Gezien de prachtige setting en vriendelijke bediening hindert het niet en naarmate de avond vordert lijkt er bij iedereen een gevoel van ontlading te zijn. De keuken is gefocust bezig met de gerechten en de bediening lijkt steeds meer te ontspannen. Er wordt een grapje gemaakt aan tafel, de lampen worden iets gedimd en het geroezemoes van de gasten vult de ruimte.
Hottentottententententoonstelling

We gaan voor de volledige ervaring en bestellen een 5-gangen menu en bijpassend wijnarrangement. Vooraf krijgen we desembrood van Hopper met roomboter en huttentut-olie, wat klinkt als een zelf verzonnen afkorting van hottentottententententoonstelling, passend bij het decor van de avond. Het blijkt olie van de plant huttentut, ook wel vlasdodder. Wat volgt is een uiterst bevredigend menu waarbij pure smaken en verse, soms minder gebruikelijke, ingrediënten centraal staan. De rauwe heilbot van het voorgerecht is zo vers dat hij bijna van je bord spartelt en wordt geserveerd met amandelmelk en citroen die de subtiele smaak van de heilbot eren. Samen met een glas Altrove van het huis Vivera is dit een heerlijke start.
Wijn natuurlijk

De zachte meiraap met karnemelk en langzaam gegaarde 62 graden-eierdooier die erna worden geserveerd, vormen een romig en licht zuur geheel. De gangen worden voornamelijk begeleid door natuurwijnen, zoals we ook van Jim mogen verwachten. Voor wie op zoek is naar een specifieke winepairing of liever wijn drinkt met een meer knallend karakter, biedt de zeer uitgebreide wijnkaart soelaas en kan de bediening adviseren over de juiste keuze bij het menu. De lichte gang van kropsla met oesteremulsie en daarna het hert met aardpeer, paddenstoeltjes en sherry maken dat we zeer tevreden even naar buiten stappen om de stad in ons op te nemen vanaf het dakterras.
Nieuwsgierigheid vs. kwaliteit

Terwijl we rondlopen en naarstig zoeken naar onze eigen woning, kunnen we alleen maar concluderen dat het uitzicht ’s avonds werkelijk betoverend is en met alle lichtjes vanuit hoog- en laagbouw misschien nog wel magischer dan overdag. Wanneer we de stad vanaf elke kant bewonderd hebben, haasten we ons weer naar binnen voor het dessert, boekweitijs met pastinaakmousse. Het ijs smaakt naar vers afgebakken koekjes en is een perfecte afsluiter van de avond. De eerdere zorg die Jim uitdrukte over de vraag hoelang het storm blijft lopen in Renilde is wat ons betreft ongegrond. Bezoekers gaan misschien bij het restaurant kijken uit nieuwsgierigheid, maar komen terug voor het goede eten, de creativiteit van Jim en zijn keukenmaatjes en de gastvrijheid van Stefan Leatemia en zijn team.