Drie gangen tapas bij De Huismeester

Met de pantosti’s permanent in ons geheugen gegrift, keren we terug naar De Huismeester. Niet voor een borrel en een pintxo – waar de zaak zich overigens ook uitstekend voor leent – maar voor een uitgebreid diner.

Je kunt het bij De Huismeester zo gek maken als je wilt, wat betreft het diner althans. De kaart bestaat uit een flinke hoeveelheid tapas en pintxos, die allemaal los te bestellen zijn. Je kunt aanschuiven voor een snelle hap, een drankje en wat borrelhappen, of – zoals wij – voor een uitgebreide tafelsessie.

Je Moeder

We beginnen met een biertje. Ik een Lellebel van brouwerij De Eeuwige Jeugd en mijn tafelgenoot zet Je Moeder aan de lippen, een brouwsel van het Rotterdamse Vet & Lazy. Zoals gezegd kun je hier eindeloos combineren met tapas en pintxos, maar wij besluiten ons te laten verrassen door de chef. Die begint direct sterk met een gulle portie Iberico de pata negra en wat bruschetta, volgens de vriendelijke jongen in de bediening een hele mooie combinatie. Hij heeft groot gelijk: de frisse bruschetta en de vettige, zoutige ham vullen elkaar uitstekend aan. Het enthousiaste gebruik van knoflook maakt de bruschetta overigens niet dateproof, wel erg lekker.

Vriendenwijn

We zouden wel een glas wijn lusten. Direct komt onze gastheer aangesneld met een pracht van een natuurwijn: Ramses II – El Niño, een Chileense wilde wijn van syrah en carignan, geïmporteerd door vrienden. Erbij patatas bravas (fijne smaak, lekker pittig, een tikkie te veel mayo), gevulde courgette (lekker fris en ook een prettig pepertje) en de tonijntartare met limoen en echte wasabi. Op zichzelf doen alle gerechten het uitstekend, maar de fijne smaken van de tonijntartare raken iets ondergesneeuwd door de stevige ganggenoten. Die hadden we liever in ander gezelschap gezien.

Vlees en vis

Op tafel verschijnt een gerecht van coquille, asperges, beurre blanc en sesam. Een licht, verfijnd hapje. De cuisson is perfect en de smaken doen het bijzonder goed bij elkaar. Met de hitte van de vorige gang nog in de mond, kunnen we ‘m echter niet helemaal op waarde schatten. Samen met, of voorafgaand aan de tonijntartare had ‘ie wellicht iets beter gewerkt. Kleine kanttekeningen, want we zitten stevig te genieten. De entrecote met chimichurri die volgt, is ook weer heerlijk en bovendien perfect rosé. 

Kazen

We beginnen zachtjesaan behoorlijk vol te raken, maar tegen een kaasplank zeggen we natuurlijk geen nee. We krijgen een goedgevuld exemplaar, waar we gemakkelijk met drie, vier man van hadden kunnen snoepen. Bodemdriftig spelen we het echter klaar met z’n tweeën. En omdat we bij ons laatste bezoek zo enthousiast werden van de dessertplank, is de chef zo vriendelijk om die nogmaals te serveren. We drinken er pittige espresso bij om de after dinner dip op te vangen. Ondertussen verlangen we stilletjes naar de zomer en onze eindeloze borrels op een van de leukste terrassen van Rotterdam.