Glimmende vaasjes en duizend-gatenflensjes bij Bazar

In Amerika de gewoonste zaak van de wereld maar in Nederland zijn we er niet zo snel voor te porren: eten in het restaurant van een hotel. En dit is zeker niet altijd terecht! In ons eigen Rotterdam en omgeving zijn namelijk genoeg leuke en hippe hotelrestaurants te vinden. Wij onderzoeken bij welke hotels je terecht kunt voor een goede maaltijd. Deze keer: Bazar.

Onder een steen

Eigenlijk behoeft Bazar helemaal geen uitleg meer: als je deze klassieker niet kent, heb je de afgelopen jaren duidelijk onder de spreekwoordelijke steen gelegen. Iedereen kent de fijne, drukke, multi-culti sfeer van dit restaurant op de Witte de Withstraat. Maar wie kent het eigenlijk als hotel? Wat Bazar ontzettend goed heeft gedaan, is een sterke eigen reputatie neerzetten voor hun restaurant. Zij weten allang dat je het in de binnenstad van Rotterdam niet alleen van je hotelgasten moet hebben.

Dus stap ik op een zonnige dinsdag met vriendin Cathalijne het terras van Bazar op. Best fris (want in de schaduw), maar we zijn zo blij dat het mooie weer begint, dat we ervoor gaan. Het is pas 11.00 uur en eigenlijk hebben we zin in een brunch: lekker smikkelen met een verlaat ontbijt of vroege lunch. 

Flauw

We bestellen eerst een thee en een cappuccino. De kelner heeft zijn dag niet, of zou dit gewoon zijn ‘default’ houding zijn? Mijn thee is een echte Oosterse bak: sterk, beetje zoet en met extra honing erbij. Maar als ik naar onze kopjes kijk, rolt er bijna een mega flauwe opmerking mijn mond uit. Ik krijg opeens een hele andere associatie bij het woord serVIES: de lepeltjes, schotels en onderkant van mijn kopje zijn echt niet schoon. Een servet doet gelukkig wonderen en we pakken de kaart. Die is overzichtelijk, uitgebreid en met uitsluitend Oosterse gerechten. Voor de echte kaaskoppen onder ons zou een woordenboek erbij overigens niet overbodig zijn: pide, simit, kaymak: ik heb geen flauw idee. 

Duizend-gatenflensje

We kiezen voor het Extra Bazar ontbijt voor 2 personen. Voor €17,90 (totaal!) staat je tafel vol met brood, feta, roomkaas, jam, yoghurt, vers fruit, een duizend-gaten-flensje (jaja), gewone kaas en een gekookt ei. En dus ook met pide, simit en kaymak.

Het blijft een feestje als de Bazarkelner met zo’n groot zilverkleurig rond dienblad je tafel komt volzetten met lekkere dingen. Wat een vertrouwd beeld in de Witte de With! Voordat we los gaan, ga ik eerst nog even naar het toilet. Zelfs dat is een belevenis bij Bazar. Binnen kom je in een duizend-en-een-nacht sfeer die tot in ieder detail doorgezet is: gekleurde lampen, glimmende vaasjes, kandelaars en spiegels: het is helemaal af.

Het eten smaakt prima. Het duizend-gaten-flensje bestaat gelukkig uit meer dan de gaten en is lekker zoet. De yoghurt is van die goeie dikke, heerlijk met vers fruit en een beetje honing. Het Turkse brood (pide!) is helaas een beetje oud en de worst ziet er niet erg uitnodigend uit, maar verder eten we lekker. Ondertussen hebben we uitgevonden dat simit een soort Turkse bagel is en kaymak de Turkse variant van zure room.

Volgende keer lunchen

Al pratend doen we lekker lang over onze Oriëntaalse brunch en dan is het opeens tijd om weer te gaan. Het is bijna lunchtijd en naast ons zit een duo aan de nahár: min of meer de lunchvariant van ons tweepersoons ontbijt. De nahár bestaat onder andere uit zaalouk (auberginepuree), haydari (een soort knoflookyoghurt), humuz (kikkererwtenpasta), falafel (gefrituurde balletjes van kikkererwten of tuinbonen), kippenvleugeltjes, merquez worstjes en gemarineerde olijven. Genoeg reden om nog een keer te komen en er een wijntje bij te bestellen!

Bazar is nog steeds een populaire locatie. Het is een van de weinige tenten waar je met goed fatsoen op een doordeweekse ochtend naartoe kunt gaan voor een kop koffie of een ontbijt, zonder je alleen op de wereld te voelen. Er is altijd een bepaalde reuring, het is er vrijwel nooit stil. Dit is tegelijkertijd misschien ook een valkuil: de drukte en hoeveelheid gasten lijken niet bevorderlijk voor de gastgerichtheid en het oog voor het standaard werk (schoon servies), maar dat neemt niet weg dat je er voor een leuke prijs prima kunt eten.

Prinses Jasmine

Bij vertrek kan ik het niet laten even naar de hotellobby te lopen. Ook daar voel je je net Disney Prinses Jasmine (je weet wel, die van Aladdin). Je kunt hier tussen de giga waterpijpen inchecken voor je nachtje in een Afrikaanse, Zuid-Amerikaanse of Oosterse kamer.

(Enne, mocht je per ongeluk in 020 beland zijn, daar hebben ze ook een restaurant!)