Toen ik 27 jaar was, vond ik het toch wel tijd om een keer volwassen te worden. Ik ging nog meer muziek maken en binnen twee jaar stopte ik met werken om hele dagen in de muziekstudio te hangen. Voor mij betekende volwassen worden dat ik risico’s ging nemen en dat ik bereid was om alle consequenties van die keuze zelf te dragen.
Justin Niessen is ook 27 jaar. Vorige week opende hij de deuren van zijn eigen restaurant Just aan de Mauritsweg 53b in Rotterdam. Justin kwam op zijn 18e naar Nederland, omdat hij de hotelschool wilde doen. Hij zou daarna terug gaan naar Curaçao, maar dat is nooit gebeurd. We zijn ondertussen een kleine negen jaar verder en in de tussentijd heeft hij zich ontpopt als echte “horecaslet”.
Autodidact
Just feed me
Hij begon als kelner bij Herman den Blijker’s Las Palmas. Daarna werd het kelneren bij NHow en toen was het tijd voor leerschool nummer drie, dit keer als assistent-kok bij het populaire Fellini’s in toeristentrekpleister de Markthal. Maar de rasechte autodidact was nog niet klaar. De volgende halte was Masterchef, het populaire tv-programma, waar hij doorpakte onder leiding van Michelin-sterrenkok Robert Kranenborg.
Fastforward naar nu, wat moet je doen met zoveel kennis? Terug naar Curaçao? Werken voor de volgende baas? Of je volwassenwording omarmen en de deuren openen van je eigen restaurant? Gelukkig werd het het laatste. Maar wat moest ik verwachten? Een Antilliaan met een eigen restaurant, aan de Mauritsweg. Haute Cuisine stoba? Saté Kubatata in kroketvorm? Funchi-ijs?
Het werd geen van allen. Bij Just kan je kan kiezen van de hapjeskaart, waar je namen vindt met omschrijving, maar dat was niet wat mij trok. De hoofdkaart heeft maar drie keuzes: vega, vis of vlees. Er zijn twee opties: Just like home, waar je een lekker bord eten krijgt, of… mijn favoriet Just Feed Me! Voor 35 euro per persoon maken de chefs eten klaar van de spullen die ze hebben.
Just feed me
Wanneer je eerst een hapje wil proeven en het opeens op is
Laat me vier van de negen gerechten voor je uitleggen, zodat je je een beetje kan inleven in het genot dat ik mocht ondervinden. Vooraf waren er zelfgemaakte chips met varkensbloedpaté. Een gerecht dat ik met liefde uitspreek omdat ik weet dat sommige van jullie momenteel walgen van het idee. Ten onrechte. Dit was vreemd, maar heerlijk. Rivella ain’t got shit on varkensbloedpaté.

VARKENSBLOEDPATÉ, KIJKEM DAAR IS TIE!
Van de overige voorafjes vielen de drie soorten bietjes met huisgemaakte lavendel-yoghurt en zoute granola ernstig in de smaak. Waar halen ze hier het lef vandaan om mij vegetarisch te laten eten en me er enorm verliefd op te laten worden. Het is een veganistische samenzwering. Er was nog een voorafje… maar dat slaan we over, ga zelf maar eten.

Drie soorten bieten, met huisgemaakte alles
Wat vervolgens uit de hemelse keuken neerdaalde op mijn tafel was een gerecht wat in theorie nooit zou moeten mogen werken. Ik bedoel, als ik zeg espuma dan weten we allemaal dat dat om schuim gaat, dat heb ik echt niet geleerd doordat ik Justin aankeek als een idioot toen hij het uitsprak, echt niet. Maar wat moet je nou vinden van een espuma van knollenpuree, gesneden coquilles, gefrituurde selderijblaadjes, bieslookpoeder en WITTE CHOCOLADE? Nou? Ik heb geen idee, maar Justin wel. Geloof me, Justin wel.
Er kwam nog een Gambasoep met nootachtige knoflooksmaak langs en een courgettegerecht met poeders en een kunstwerk van wortels. De Angus beef met pompoenpuree en frietjes met kimchi-mayonaise en paprikamayonaise was goddelijk. En toen? Twee desserts. Want waarom zou je op één dessert teren? Kokostapioca met passievrucht en sesamkoekje, check. Koffie van de Rotterdamse brander Schot, omdat iedereen al met Giraffe aan komt kakken. En als laatste, de zelfgemaakte chocomousse met sorbetijs en een gebrande chocowafel gevuld met marshmallowmousse.
Tapioca en cocos en passievruchten en sesamkoekjes en liefde
Schaterlach
Just logo
Mijn buik is blij dat Justin niet naar Curaçao is teruggegaan. Op de vraag voor wie Justin nou eigenlijk een restaurant heeft geopend, staart hij even wazig in de verte, alsof dit de allereerste keer is dat hij hier over nadenkt. Het antwoord is, voor mensen die weten wat culinair lekker eten is, mensen die er van houden om verrast te worden.
Ik weet ook niet zo goed of het erg is of Justin hier nog nooit over heeft nagedacht, als je hem af en toe als echte Antilliaan hoort schaterlachen van plezier, dan kan je alleen concluderen dat Justin op 27 jarig leeftijd precies daar is waar hij hoort te zijn en dat is in zijn eigen restaurant. Hey Michelin, dune e guy aki un strea… en snel een beetje.