Kaas dippen bij Haagse Bluf aan de Delftsevaart

Een rode paspop met ontbloot bovenlijf en een schort rond de middel. Een fruitschaal vol met gele en groene paprika’s. Opgestapelde houten bierkistjes. De entree van Haagse Bluf is een bonte verzameling van zolderspullen en andere curiosa. Een gezellige boel, zou je kunnen zeggen. Aan de bar keutelen wat stamgasten met het personeel over de dag die achter de rug is. Haagse Bluf voelt als een gemoedelijke stamkroeg. Ze weten hier van bieren. Met enige trots bladert eigenaresse Annette door de bierkaart. Er komt vanalles langs. Van Vlaamse speciaaltjes zoals een Orval en een Houblon Chouffe tot lokale brouwsels van de mannen van Noordt.

Beloningfondue

Met een Saison van Noordt op tafel besluiten we te gaan voor de Bluf Burger en de kaasfondue. Het is nog even peinzen over de soort fondue. Je hebt de keuze uit negen varianten, waaronder met geitenkaas, sambal en Westmalle Dubbel. De maag reageert het enthousiasts bij de variant met blauwe brie. Al snel verschijnt een grote pan met bubbelende kaas op tafel. Op papier is dit een gerecht voor één persoon, maar we krijgen het met twee man maar net op. De dips zijn standaard: wit brood en een schaaltje met groen – tomaat, komkommer en bleekselderij. De blauwschimmel van de brie geeft de fondue een prettig scherp randje. Kaas schijnt dezelfde beloningscellen in de hersenen te prikkelen die ook na het snuiven van coke geactiveerd raken. We dippen ons een gulzig ongeluk.

Sappige burger

Dan de Bluf-burger, een dikke, sappige jaap uit eigen keuken. Van binnen nog rosé, precies zoals je ‘m hebben wilt. De burger ligt in een bruin broodje dat de kok van Haagse Bluf zelf bakte. Mist wat zout. De keuze om zelf aan de slag te gaan met deeg geeft niettemin aan dat de chef moeite doet voor zijn gasten. Op de burger krijgen we een spiegelei en BBQ-saus. We pakken niet direct onze telefoon om vrienden te appen over dit exemplaar, maar het is zeker een smakelijk genoegen.

Geen bluf

Met een volle buik kijken we uit naar de desserts. Tafelgenoot X bestelt een brownie met een bol vanille-ijs, ondergetekende wil de Haagse Bluf proberen. De brownie is geen hoogvlieger. Een hap ijs erbij is nodig om de nodige smeuïgheid in de mond te creëren. Hier en daar treffen we een verdwaalde walnoot aan. We kennen ook brownies met een rijkere vulling. De bluf daarentegen heeft de chef goed in de vingers. Met zo’n naam voor het eetcafé schept dit nagerecht uiteraard de nodige verwachtingen. En die worden ook waargemaakt. Het eiwitschuim is wolkig en gelukkig niet te hard gezoet met bessensap. Hier lusten we er nog wel een van.