Portugese tovenarij, liefde en vakmanschap bij de Kip Gallery

Kip, het meest veelzijdige stukje vlees. Kip. Lees het nog een keer met de juiste melodie, sterker nog, zing het hardop, gewoon omdat het kan. Kip is echt heerlijk, tenminste als je het goed bereidt, die droog gebakken kipfilet mag je bij je houden, Harry. Persoonlijk ben ik fan van kippendij, kippenpoot, goed gemaakte kipfilet, drumsticks, kipshoarma, kipgehakt en hele of halve kip van de poelier. Oh ja en fried chicken, man man man, fried chicken. Er is maar één reden dat ik geen fried chicken maak thuis en dat is het fried gedeelte en wat de geur met mijn huis doet.

Misschien is dat wel de reden dat ik bij afhalen vaak voor fried chicken ga of voor een hele kip. Dingen die je graag thuis zou maken, maar je beter aan professionals over kan laten. Ook de hele kip is een vak apart. Om die sappig te maken heb je toch meer nodig dan een standaard poelier grill waar de meeste kippen toch te lang inhangen en de filets harder uitdrogen dan de elleboog van je oude middelbare school leraar.

Maar er zijn gelukkig een aantal mensen in Rotterdam die dit snappen en één van die mensen heeft net haar tweede winkel geopend in Delfshaven, maar daar ben ik vandaag niet. Ik ben bij het originele eerste filiaal van de Kip Gallery aan de Hoogstraat. Een klein, knus winkeltje van een kleine 40 m2. In het hart van dit winkeltje staat een geweldige steenkolen barbecue-achtige machine waarin de opengevouwen kippen liggen te krokantiseren. De verantwoordelijke barbecue-chef draait de kippen om de paar minuten om, zodat ze gelijkmatig garen.

Maria, de eigenaresse van de Kip Gallery, vertelt ondertussen over haar Portugese-Kaap Verdiaanse roots. Ze voelt zich vooral Portugees, want daar is ze opgegroeid. De tegels aan de wand zijn inderdaad rechtstreeks uit het straatbeeld van de zeer pitoreske Algarve, maar dan in Delfts blauw, omdat ze toch ook uit Nederland komt. Maria vertelt vol trots over de kippen die drie keer per week vers binnen komen en die ter plekke worden opgeknipt en gemarineerd. 

Het is duidelijk merkbaar dat ze hier trots zijn op het vakmanschap. Er is net een betere airco geplaatst en er wordt nog meer geïnnoveerd op technisch gebied. Dat is ook wel nodig, want zo’n grote steenkoolmachine in een kleine ruimte heeft ventilatie nodig. Er was een tijd dat je hier door de rook niet naar binnen kon kijken, maar dat ligt gelukkig in het verleden. Op de vraag of ze met het eten ook gaat innoveren, lacht Maria vol trots en zegt dat deze maaltijd perfect is zoals hij is en dat je de traditie van Portugal moet respecteren. Wat perfect is, moet je niet willen aanpassen.

Dat bepaal ik zelf nog wel denk ik, terwijl de kip op tafel komt. Krokant vel, sappig vlees, geen rare vetlaagjes tussen vel en vlees. Supersmaak, goede kleur, ze heeft gelijk. Dit is top kip. De piri piri saus is super, de knoflookdip net zo en samen is het nog beter. Dit is 100% kip zoals kip bedoeld is. Ik mag niet kiezen als het aankomt op het bijgerecht, ze hebben salade, patat en rijst. Ik moet rijst eten, maar ik wil patat, maar ik heb geen keus. Maria is heel vriendelijk, maar ondanks mijn zin in patat wordt het toch rijst...en na één hap rijst begrijp ik waarop. 

Vijf minuten later kijk ik naar een leeg bordje waar net simpele rijst lag, zonder garnering of wat dan ook. Het bordje is leeg en ik wil meer rijst. Wat is dit voor tovenarij. Wat is dit voor rijst, hoe maak ik deze rijst. Geef mij meer tips, deze rijst smaakt naar de kip, maar dan net minder sterk, zodat ze samen nog lekkerder zijn. 

Een restaurantje als de Kip Gallery, dat wordt gerund met zoveel respect voor traditie, sfeer, vakmanschap en liefde, zou makkelijk vijftien a twintig euro kunnen vragen voor een maaltijd. Zeker in een wereld waar mensen schaamteloos vijftien euro vragen voor een hamburger zonder bijgerecht. Maar dat is hier niet zo. Voor negen euro kan je al goed eten. De hele kip met bijgerechten is zelfs maar twaalf euro en een beetje. Ook hier zit liefde achter. Liefde voor de mensheid. De filosofie is dat je ook als alleenstaande ouder met twee kinderen en een klein budgetje moeten kunnen genieten van dit heerlijke eten.

Waarom zou je zoveel geld vragen als je liefdevol eten kunt delen met iedereen. Dat zoiets nog bestaat in 2018, je wordt er spontaan emotioneel van, net als van het eten. Ik zeg je eerlijk, als je een tientje over hebt, waarom zit je dit dan nu nog te lezen. Ga naar de Kip Gallery en bestel kip, het meest veelzijdige stukje vlees. Kip.

Fotografie: Marieke Odekerken
Hoogkwartier