Shaami: toewijding en smaak door Syrische vluchtelingen

Bij binnenkomst merk ik meteen hoe blij iedereen is met de interesse in hun zaak. Ik word de keuken mee ingenomen en krijg van alle mannen een hartelijke hand. Een aantal dingen valt op: hoe vers alle producten eruitzien, hoe toegewijd de medewerkers hun taak uitvoeren (van het maken van het deeg van de verse calzones tot de ‘vleesafdeling’) en hoe goed ze allemaal al bekend zijn met de Nederlandse taal.

“Wij willen actief deel uitmaken van de Nederlandse maatschappij”

Natuurlijk zijn wij bij De Buik erg gericht op eten en horeca, maar het verhaal achter Shaami verdient ook alle aandacht. Samen met eigenaar Firas Alroz neem ik plaats in de zaak. Toegewijd begint hij te vertellen over hoe hij 2,5 jaar geleden naar Nederland is gevlucht met zijn gezin. Een nieuw leven opbouwen in een vreemd land is alles behalve makkelijk. Firas: “Syrische mensen zijn gewend veel te werken en dat kon niet meteen. Wij houden niet van thuiszitten. Dat was erg moeilijk.” Firas, zelf eigenlijk civiel ingenieur, wilde iets opzetten waarmee hij mensen zoals zichzelf op weg kon helpen.

Dat werd Shaami. Door hier te werken, raken vluchtelingen sneller bekend met Nederland en het werk valt goed te combineren met de Nederlandse taalschool, waar ze allemaal naartoe gaan. Het is een mooie cirkel: door Shaami op te zetten heeft Firas zelf een doel gevonden in Nederland en kan hij zijn gezin onderhouden. Tegelijkertijd helpt hij mensen die nu in zijn oude situatie zitten.

Nieuwe smaken

Firas is dus eigenlijk civiel ingenieur, maar als hij dat vak in Nederland zou willen beoefenen, moet hij weer voor minstens vier jaar terug in de schoolbanken. Hij besloot Shaami op te zetten met behulp van zijn neef, die een restaurant runt in Syrië. Met hem heeft hij de kaart en de gerechten samengesteld. Vers eten staat bij Shaami hoog in het vaandel: “Wij maken alles elke dag zelf en het is vers! Er komt niks van fabrieken bij kijken. Daarbij zijn het eten en de typisch Syrische kruiden nieuw in Nederland. Er zijn maar weinig echte Syrische eetgelegenheden en ik leid al onze medewerkers zelf op,” vertelt Firas in bizar goed Nederlands voor iemand die hier pas 2,5 jaar woont.

Tijdens ons gesprek brengt een van de koks me een versgemaakte calzone. Deze calzones worden veelal gevuld met Syrische kazen en kruiden. Het ruikt heerlijk en je proeft meteen dat het deeg supervers is. Ook de falafal die volgt, smaakt voortreffelijk. Ik ben sowieso een enorme falafelfan, maar dit is oprecht een van de lekkerste varianten die ik tot nu toe geproefd heb. De Syrische Tabouli-salade, die me ook nog voor m’n neus gezet wordt, is volgens Firas een erg populair gerecht. Het is een vegetarische salade met verschillende gemengde Syrische kruiden. En uiteraard is er ook shoarma: kip of lam. Uiteraard mag ik daar ook van proeven en ik ben aangenaam verrast (ben niet zo’n shoarma-eter). Het vlees is bijzonder smaakvol en mals.

Syrische knoflooksaus

Bij Shaami kun je kiezen uit verschillende schotels. Zo kun je voor een klein bedrag uitgebreid eten met een lekker drankje erbij. De gegrilde kipschotel is enorm populair: een half kippetje met verse salade, brood en een drankje voor 6,50 euro. Geen geld natuurlijk. En o ja, proef de knoflooksaus! Deze is typisch Syrisch en absoluut de moeite waard.

Een samenkomst van culturen

Wanneer ons gesprek tegen zijn eind loopt, komt Firas’ zoontje Mohammed nog even gedag zeggen. Een nieuwsgierig mannetje met enorme bruine kijkers. Met een warm gevoel en een goedgevulde buik neem ik afscheid. Ik voel bewondering voor deze keiharde werkers en doorzetters. Allemaal willen ze er wat van maken hier in Nederland en hun steentje bijdragen. Ze hebben een duidelijk doel voor ogen: iets toevoegen hier én verschil maken. We schudden elkaar de hand en Firas zegt dat ik altijd welkom ben. Zowel voor het eten als het vriendelijke personeel zal ik dan ook met veel plezier terugkomen bij Eethuis Shaami.