Vivid viert het leven op z’n Zuid-Europees

Van borrel met bites tot een avondvullend programma

Het pasgeopende Vivid is, zoals de naam al suggereert, een levendige plek waar je ook nog eens lekker kunt tafelen. Inderdaad: volgens de kleine gerechtjes-formule waar de hedendaagse horeca patent op heeft.

Of je nu komt voor een borrel met bites, een cocktail of glas wijn met charcuterie voordat je naar de Schouwburg gaat of een avondvullend programma: alles kan in de nieuwe restobar van Roy Rops en Tessel Andeweg. Het tweetal vormt de N8brakers Horecagroep, ook bekend van feestcafés De Vrienden en GINNY aan de Nobelstraat.

Vide met eetbar

Bij binnenkomst in het eenvoudige maar knus ingerichte hoekpandje worden we direct verwelkomd en meegenomen naar de iets hoger gelegen vide met open keuken. Wij kijken de andere kant op. Naast elkaar, achter een smalle eetbar, hebben we uitzicht op zowel de gasten (veel stellen en vriendinnenclubjes) als de bussen die van en naar het centrum razen.

Vivid heeft een interessante kaart. Zo interessant dat het moeilijk kiezen is. Gelukkig denkt het bedienend personeel mee en serveert een Spaanse klassieker. Gilda heet deze pincho: een prikkertje (in dit geval drie stuks) met daaraan een olijf, ansjovis en ingelegd groen pepertje. Het is de perfecte appetizer bij een alcoholvrij biertje.

Ook van het bordje Spaanse ham worden we blij. Twee soorten krijgen we op een schaaltje gepresenteerd: lichtzoete Jamón Duroc met een zachte structuur en Cecina de León (gerookt rundvlees), versierd met cornichons (mini-augurken, ingelegd met knoflook en rozemarijn). Je proeft hoe goed de kwaliteit is: dat belooft veel voor de rest van deze mediterrane ervaring.

Sardines in Boquerones-stijl

Niet Spaans, maar Frans is het volgende gerecht dat in drie hapjes komt: drie halve, lekker zacht gekookte oeufs mayonaise met royaal geschaafde truffel. Wederom met z’n drietjes: soldaatjes van brioche brood, belegd met sardines in Boquerones-stijl (net als ansjovis: eerst op azijn, daarna op olie) met luchtige citroen ricotta. Ook hiervoor geldt dat je je in het Middellandse Zeegebied waant.

In plaats van Julio of Enrique Iglesias horen we weliswaar een lightversie van oude housenummers, maar de sfeer zit er goed in, bij ons op de vide.

De jongens in de bediening zijn leuk en ze weten precies uit welke ingrediënten de gerechtjes zijn opgebouwd. Een van hen heeft duidelijk iets met wijn en schenkt een glas Famoso Rubicone uit de Italiaanse streek Emilia Romagna. Hij vertelt erbij dat, door het veranderend klimaat, er klappen vallen in de Franse wijnstreken. Onbekende wijnlanden als Georgië rukken op: ook uit het grensvlak van Oost-Europa en West-Azië zien we een wijn terug op de kaart.

Ondertussen genieten we lekker door van coquilles, maar dan van groente: (weer) drie, als een Sint Jacobsschelp, uitgesneden ‘nootjes’ knolselderij op een puree van knolselderij. Erbij en erover: portsaus, Parmezaan en amandelcrumble.

Je krijgt een beetje hetzelfde gevoel als bij alles wat tegenwoordig carpaccio wordt genoemd (van biet, van courgette, van tomaat), alleen maar omdat de ingrediënten dungesneden zijn. We vergeven het de kok: dit is een opwindend gerechtje, met een lekkere bite en aardse smaak.

Artisjok van de plancha

Het allerlekkerste moet dan nog komen: artisjokbloem van de plancha met Jamon Ibérico en paprikasalsa. De krokante artisjokbladeren worden als een bloem geserveerd op pompoencrème met bagna cauda (warme dip van olijfolie, boter, ansjovis en knoflook) en - als versiering, maar ook als smaakaccent - dungesneden, krokant gebakken Ibérico ham. Het geeft het toch al lekkere gerecht nog wat extra power.

De gezellige, relaxte sfeer blijft ook hangen als deze vrijdagavond rond half tien een DJ plaatsneemt naast onze eetbar. Het fijne van dit soort happy house is namelijk dat je elkaar gewoon kunt verstaan én dat je hoort dat er als dessert torija is, een Spaans wentelteefje.

Een beetje puddingachtig is het gerechtje met veel ei, karamel van honing en erbij bergamot-sorbetijs met extra vierge-olijfolie. ‘’We hebben eerst geprobeerd het met suikerbrood te maken, maar dit is lekkerder,’’ zegt onze ober. We kunnen niet anders dan volmondig ja knikken.

Extra large kaasplank

De gerechtjes van Vivid hebben een bescheiden formaat, maar daar zijn ook prijzen naar (van vijf tot vijftien euro). Dat nodigt uit tot veel proeven. Voor wie toch nog iets substantieels wil: de kaasplanken die we voorbij zien komen, zijn extra groot. De portionering is een groot verschil met de muizenhapjes die in veel restaurants worden geserveerd. Bonuspunt!