Guus Thijssen: Of ik columns wilde schrijven voor De Buik?

Iets conceptueels

Ik dacht even twee chefs te interviewen en daaromheen iets conceptueels te schrijven. Twee diepte-interviews en vier columnproeven later bleek dat makkelijker gezegd dan gedaan. En zonde, want het leuke van columns schrijven is dat je de tijd hebt om van alles te vertellen. Met verschillende onderwerpen over een langere tijd, in plaats van alles in één keer. Maar met eten kun je zo veel kanten op, welke kies je dan voor de eerste? Wat dat gaat je dan typeren, denk je. En wat ik zelf het belangrijkste vind, weet ik eigenlijk ook nog steeds niet…

Kies je dan die anekdote van die keer dat je bij Amarjeet extra ‘liefde’ kreeg in de vorm van Madame Jeanette sambal, waar je vervolgens best een beetje van moest huilen? Of die keer dat er een chef door de keuken riep dat hij ‘het zou appreciëren om vanavond andijviestamppot te eten die wel gaar is’?

Namedroppen met Nieuw Ruig

Typeer je jezelf in je eerste column als fijnproever die alleen voor het echte ambacht gaat, of biecht je meteen maar op dat je stiekem ook best af en toe een mexicano eet? Wil je er niet ook nog een duurzame component aan hangen en een lans breken voor koks als wereldverbeteraars? En dan ook even uitleggen waarom uit eten gaan helemaal niet ‘zo duur’ is omdat het toch wel mooi is om een eerlijke prijs voor arbeid te betalen. Ga je het meteen weer hebben over alleen de Nederlands-Franse keukens of kies je juist voor focus op de geneugten van meer exotische flaky pancakes bij Nonya? Moet je even laten merken dat je wel weet waar je gezien moet worden en flink namedroppen binnen en buiten wat ooit als Nieuw Ruig bestempeld werd, of is dat alweer oud nieuws? Plug je jezelf als organisator en ga je een beetje opscheppen over je eigen diners en alle restaurants waar je wel eens wat mee doet? Of probeer je dat juist bewust niet te doen, omdat je wel integer wil lijken en dus helemaal niet focust degenen die je al kent…

Misschien toch maar geen columns…

Midden in deze column realiseer je je dan dat je dat allemaal al gedaan hebt door deze vragen te stellen. Voor de verandering dan eens aan mezelf, want normaal doe ik dat aan anderen. Ik wil altijd weten waarom ze doen wat ze doen met eten. Daarom werkt een column niet per sé en dus kies ik toch voor langere verhalen. Over anderen. Want ik schrijf liever over hen, dan over mezelf. Anders moet ík al die vragen beantwoorden...en ik stel ze liever. Want eigenlijk gaat het er helemaal niet over wat ik vind van allerlei zaken, maar waarom wat zíj doen belangrijk is. Zij doen het echte werk...en daarom wil ik hen dat laten vertellen. Leuk als jullie daarover meelezen!