High wine bij The Dylan: het perfecte lome zondagmiddaguitje

Als je ervan houdt om spannende combinaties van topwijnen en bijpassende gerechtjes te nuttigen (en wie wil dat nou niet?) is een high wine aan te raden. Het houdt het midden tussen een wijnproeverij en een high tea en neemt de laatste jaren in populariteit toe. Wij mochten komen proeven bij Bar-Brasserie Occo, onderdeel van hotel The Dylan.

Wie door de authentieke zestiende-eeuwse poort van The Dylan loopt, betreedt een oase van sereniteit in de hectische grachtengordel. Het is zondagmiddag en we nemen plaats op de beeldschone binnenplaats, die aandoet als een hofje.

Jong hotel met oude historie

Dit oude pand kent een rijke historie, waar twee gegraveerde spreuken aan weerszijden van de binnenplaats naar verwijzen. Een theater dat verbrandde en later weer werd opgebouwd als weeshuis en bakkerij. De bediening vertelt dit verhaal in geuren en kleuren.

The Dylan is met vijftien jaar weliswaar een ‘jong’ hotel, maar het straalt een bepaalde rust en tijdloosheid uit die wij als aangenaam ervaren. De bediening is strak in het pak, maar niet stijf. Wel uiterst professioneel en goed ingevoerd. Ook dat is een pluspunt, want in Amsterdam kom je helaas vaak anders tegen.

Kennismaken met The Dylan door de high wine

De high wine waar we vandaag voor komen is een aardige manier om kennis te maken met de menukaart van de brasserie. Naast het hotelrestaurant Vinkeles* heeft het hotel ook een bar-brasserie, met een toegankelijk geprijsde kaart. De sommelier Natasja Noorlander is verantwoordelijk voor de wijnselectie van beide restaurants en dat schept dus enige verwachtingen.

We starten met een aperitief van biodynamische cava, geserveerd met een luxe variant van studentenhaver (met gezouten macademianoten en wasabinootjes in de mix). De trend van biologische en duurzaam geproduceerde wijn, in kleinere oplage, is terug te zien in de wijnselectie. De bediening vertelt er liefkozend over, alsof ze de makers allemaal persoonlijk hebben ontmoet. Zoveel enthousiasme werkt aanstekelijk!

Eerste gang: Sicilië, Possente Kima Bianco

We trappen af met een Siciliaanse witte wijn. De zongerijpte witte cattaratto, de Siciliaanse druif bij uitstek, en viognier, geven een zware smaakbom van citrus en met een laagje honing, perzik en we proeven wat zoethout. Zoet, ja, maar hemels en complex. Erbij eten we gerookte heilbot, die zilt en stevig is, met een subtiele extra bite van tomasu sojasaus.

Deze combinatie is inderdaad de belichaming van het eiland. Wie er in het voorjaar ooit is geweest weet dat het eiland een explosie is van geuren. De sinaasappelboomgaarden staan dan vol in bloei en de zee is nooit ver weg. Dit smaakt naar meer!

Tweede gang: Zuid-Afrika, Joostenberg, Fairhead

Het risico met zo’n stevig begin is dat de tweede gang wat minder in het oog springt. Dat is hier ook het geval. Deze roussanne met vleugje chenin blanc en opnieuw viognier is een allemansvriend. Deze wijn kan altijd en valt bij iedereen in de smaak.

De kabeljauwfilet is perfect gebakken, maar de witte wijnsaus is niet heel uitgesproken qua smaak. De bittere andijvie-met-bite, zorgt voor een opleving. Het geheel is wat vlak en dat is jammer. Ik had de gangen omgedraaid, dan was dit gerechtje meer tot zijn recht gekomen.

Derde gang: Zuid-Afrika, David & Nadia, Siebritskloof red

Texels lam, dat op je tong lijkt te smelten, met romige aubergine en een toefje koriander. Dit gerecht is de perfecte Sunday roast, als je het ons vraagt. De wijn licht het net de koriander een beetje op, dus de pairing is hier zoals je hem wilt ervaren: de smaken tillen elkaar tot een hoger plan en vormen een verrassende smaakeenheid.

De syrah-pinotageblend is ook biologisch en wordt verbouwd door een familiebedrijfje in Swartland. We proeven drop en laurier, een volle wijn waar je gepassioneerd de tango op wil dansen. Zou dat het vleugje malbec zijn? Deze wijn willen we het liefst in bulk meenemen.

Vierde gang: Italië, Brachetto ‘Grappoli Rossi’, Piëmonte

Mijn tafelgenoot is niet zo van de zoete toet en geeft de voorkeur meestal aan kaas. Ik hou wel van zoete desserts, maar hier is het toch doorgeslagen naar al te veel zomerzotheid. Kwark, aardbeitjes en bastognekruim, het doet ons denken aan de afsluiter op een kinderpartijtje.

De rode mousserende dessertwijn is sprankelend, met veel rood fruit en rozenblad, maar erg zoet. Het zure element van de kwark levert geen tegenwicht, de combinatie is wat dissonant. Jammer.

Persoonlijke high wine

Een high wine bij The Dylan is zeker de moeite waard. Men neemt de tijd voor je en je krijgt overal goede uitleg bij. De kaart wisselt geregeld en dus de high wine-samenstelling ook. Frequente bezoekers kunnen zelfs een aangepaste proeverij krijgen. Dat is pas chic! Wij komen zeker terug, als was het maar voor dat lam, die heilbot en de fantastische wijn van David&Nadia!