Beso by Simonis voldoet aan de verwachtingen

Vis-imperium

Den Haag en Simonis passen bij elkaar als boter en vis. Wat in 1880 startte als palingrokerij op het Westeinde, is anno 2024 uitgegroeid tot een vis-imperium. Simonis heeft afhaalrestaurants, winkels en een paar luxere zaken om uitgebreid te dineren. Gemene deler: de vis is kakelvers.

De nieuwste telg van de familie is Beso by Simonis, een Spaans-georiënteerde zaak bij de Visafslag. Op de kaart staat uiteraard veel vis, maar ook een aantal vleesgerechten. Vegetarische hoofdgerechten zijn er niet, alleen een paar snacks en bijgerechten.

Horecaprofessionals

De benedenverdieping van het restaurant is op deze woensdagavond ongeveer voor een derde gevuld. Lichtgrijze, zachte stoelen staan aan donkere, glanzende tafels, er zijn ronde booths voor grotere gezelschappen en een paar hoge zitjes aan de bar. Vanaf ons tafeltje kijken we zo de grote, moderne open keuken in, wat bij zaken van Simonis altijd indrukwekkend is. Grote aantallen – vooral jonge – mensen zijn aan het werk en functioneren als een goed geoliede machine.

Bij Simonis snappen ze horeca en werken steevast kundige professionals. De jongen in de bediening is handig en vriendelijk, zonder opdringerig te zijn. Het eten komt in het juiste tempo op tafel. De chef-kok maakt, wanneer het wat rustiger is, even een rondje om te vragen of alles naar wens is. Net een extra beetje aandacht dat veel gasten vast kunnen waarderen.

Smaak

Aan de andere kant moet het een beetje je smaak zijn. Simonis-zaken (de afhaaltak niet meegerekend) kennen een zeker sfeertje en publiek. Laag open geknoopte overhemden met hoge kragen, strakke jurkjes in panterprint, wolken zoet parfum, dat werk.

De muziek staat vrij hard, met een playlist die laveert tussen gouwe ouwe restauranthitjes van de Buena Vista Social Club en hallucinante moderne mixjes. Zoals een uitvoering on steroids van La Bamba, waarin Arabische woorden door de originele Spaanse tekst verweven zijn.

Bacalau en empanadas

Daar kun je van houden, of niet, maar een ding is zeker: bij Simonis eet je altijd goed. Beso vormt daar geen uitzondering op.

We beginnen met fijne kroketjes met bacalao (gedroogde en gezouten kabeljauw) en een zacht-pittig mayootje van jalapeños, prima gefrituurde empanadas met draderige kip en een kringeltje rook van chipotle en de steak tartare foie, mooi zacht, rood vlees, met een flinke plak aangebakken eendenlever en vlezige ansjovis.

Hoog op smaak

Keurig uitgevoerde, lekkere gerechten, hoewel dat laatste bordje al laat zien dat het soms doorslaat naar overdaad. Alles is dermate hoog op smaak dat je na een paar gerechten echt even op adem moet komen.

Neem de prachtig gevlinderde dorade, met huid die een beetje krokant is en het visvlees goed gezouten. Die komt met dunne wortelchippies en een vinaigrette van de Rotterdamse Tomasu-sojasaus, waarin we aardig wat zoet en zuur proeven. Heerlijk, maar ook heftig. Na een halve vis nemen we even pauze.

Aan de overkant een stevige portie fantastisch gebakken lamsrack, voorzien van precies genoeg kruiding en prachtig rood vanbinnen. Ernaast nemen we prima patatas bravas, die met dotjes gerookte paprikasaus en zalvige aioli na een paar happen wat zwaar vallen. Net als bij de portie gegrilde groenten, geserveerd in stevige tomatensaus, mag best een kneepje zuur of takje fris.

Spaans dessert

Tot slot bestellen we een crema catalana (de Spaanse crème brûlée) en een stuk Baskische cheesecake. Die eerste heeft een mooi gekaramelliseerd deksel en een goed romige vulling. De tweede is wat minder wiebelig dan wij 'm kennen, maar heeft de bekende donkere bovenkant (Baskische cheesecake wordt gebakken tot ‘ie verbrandt) en komt met ijs van dulce de leche (gekaramelliseerde melk), passievrucht en amandelschaafsel. Over de top op een fijne manier. Wat een klapper van een dessert.

De rekening is aan de forse kant. Ze weten heel goed wat ze doen bij Simonis, en dat doen ze goed. Hier en daar iets meer ingetogenheid en de jongste wordt vast “gewoon” weer net zo'n succes als de rest van de familie.