Quila: de hartverwarmende keuken van Latijns-Amerika

Mooi maar niet bont

Een tafeltje aan de wand achterin de mooi vormgegeven zaak. Het interieur heeft een Latijns-Amerikaanse look, maar dan zonder dat bonte. Rustige, aardse kleuren met vooral veel lichte tinten, cactussen en aardewerk langs de muur.

Het pand is dieper dan je denkt, met voorin wat tafeltjes en de bar, achterin nog volop ruimte voor eters, en de keuken. Er is levendige muziek, het publiek is jong, onze zondagse lunch kan beginnen.

Fraai aardewerk

Nog even dit over de naam. Quila spreek je uit als: kie-la. Van tequila. En dat is niet voor niets - komen we zo op terug. Op tafel staat een schaaltje met donkere en lichtere nachos.

Totopos noemen we die, vertelt de vrolijke bediening ons in het Engels. ‘En alles huisgemaakt.’ Erbij twee dips. De eerste is fris en pittig. De tweede vissig en verwarmend - wat meer op de umami. De lichte nacho’s zijn goed gezouten. Een fijne start. Het tafelwater komt in fraai aardewerk en is naar keuze plat of bruisend.

De lunchkaart geldt tot 16:00 uur. Sommige gerechten kunnen altijd, andere zijn exclusief voor het diner bedoeld. Zoals de ‘asado platters’ met langzaam gegaard vlees of als groentenvariant. We laten de keuze voor een selectie aan gerechten over aan de chefs.

Overdreven tafelbereiding? Hier niet

Als eerste komt de tortillasoep op tafel. Je leest het goed. Een rijk, rokerig gerecht met kip, gesmolten kaas, knapperige reepjes tortillas, een verrukkelijke tomatensaus, avocadocrème, koriander en andere verwarmende specerijen.

De guacamole wordt vers bereid, aan tafel. Dat hebben we eerder gezien, bij het voormalige The Wine House in Kijkduin. Overdreven? Daar wel, hier niet. Het voelt bij Quila meer dan op zijn plaats én we krijgen meteen een eye-opener mee. Het hoeft helemaal niet zo gladjes.

Rijpe avocado’s vinden is een uitdaging, maar wat blijkt: guacamole mag best wat robuuster. En in de vijzel wordt het toch wel smeuïg. Met koriander, ui, tomaat en een snuf zout is het een heuse powerdip.

Wat drinken we bij Quila?

Een blik op de wijnkaart. Macht der gewoonte. Maar nee, in deze sfeer past het niet en moet je vooral ook niet eigenwijs doen. Bestel een van de vele cocktails of maak een keuze uit een uitgebreide selectie tequila of mezcal.

Nieuwsgierig naar wat nou precies het verschil tussen die twee is, kiezen we het proefsetje Tequila versus Mezcal. Opnieuw in van die gave aardewerken kommetjes die je thuis ook wel zou willen.

De tequila is schoon, puur en precies. Met de nasmaak van de guacemole een lekkere combo. De Mezcal is rokerig. Als een Islay-whisky, of zo’n Pools wodka met een korenaar erin. Hoe dan ook, een drank met meer karakter, met laagjes en diepte. Het neemt de smaak van het gerecht in zich op, versmelt ermee en na een seconden of dertig duikt de pittigheid weer op. Bijzonder!

Oprecht en herkenbaar

Qua bemensing en keuken is Quila een mix van Latijns-Amerikaanse nationaliteiten: Mexico, Colombia, Venezuela. Dat authentieke karakter proef je in al zijn oprechtheid en herkenbaarheid terug.

Gelaagdheid en diepte zijn twee kenmerken die hier in alle gerechten terugkomen. De rode draad is comfort-food, het thema warmte - weet je nog? Het is zoals de krankzinnige Canadese chef Matty Matheson vaak kookt: diepte in de smaak, uitbundige ingrediënten, in lagen opgebouwde gerechten. Veel van alles waar je blij van wordt.

Loaded tortilla’s

We eten chilaquiles - loaded tortilla’s - met groene saus, kaas, kip en… een eitje. Want brunch? Had niet gehoeven, het is al lekker en voedzaam genoeg. En nog twee soorten empanadas met kaas en vlees.

Het is meer dan voldoende, en misschien neigt het ondanks de verschillende bereidingen qua smaak karakter een beetje naar hetzelfde. Maar dat doet er niet toe. Hier kom je voor. Dit is wat je wil in de winter, dit is wat je wil in de zomer. Want Latijns-Amerikaans, daar wordt iedereen gezellig(er) van.

Terug voor het diner

Als dessert bestellen we churros en crème brûlée met passievrucht. Ook de zoetekauwen onder ons komen niets tekort. De suiker op de crème brûlée is als een laag ijs na een goeie nachtvorst. Stevig. Aardbeien in december? Zou ik niet doen. De espresso is prima. Rins, fris en aards tegelijk.

Over de totaalbeleving kunnen we kort zijn. Bij het vertrek maken we meteen de mental note: een keer terug voor het diner!