Berkel eet bij Ferro op hoog niveau

Waar Ferro in de begintijd nog last had van de nodige kinderziektes, staat het restaurant nu veel steviger in z’n schoenen. De bediening is op orde, de spotjes zijn minder fel (persoonlijke irritatie), de nieuwe wandbank maakt uren ‘na-wijnen’ nog aantrekkelijker en het terras is uitgebreid met knusse ronde zitjes. Veel belangrijker: eigenaar Letty Wuijts haalde in april chef Jeroen Prins in huis. Hij komt van restaurant Le Vieux Jean in Delft, dat al jaren in het bezit is van een Bib Gourmand. Deze kwalificatie, die aangeeft dat je er een uitmuntend driegangenmenu kunt eten voor maximaal €37, is nu ook zijn ambitie voor Ferro. Het menu ontbreekt nog op de kaart – daar wordt aan gewerkt – maar wij offeren ons op om voor Michelin alvast de potentie te proeven.

Lolly’s en bowls

De vorm van de kaart is sinds ons laatste bezoek onveranderd: kleinere gerechten (voorgerechtformaat) om te delen. Je kunt ze als voor-hoofd-na bestellen of alles tegelijk. Voor wie niet wil delen of haast heeft, zijn er ook enkele gerechten in groot formaat. De chef verrast ons met een uitgebreide eerste ronde: een zwart hoorntje caprese met gebrande basilicum, een tonijnlolly (voor de vleeseter een ibericololly), steak tartare geserveerd in tonijnblik, currysoep in een bowl en tortilla met bietenhumus en jasmijnbloesem. Een hele mond vol waar we kort over kunnen zijn: alle gerechten zien er niet alleen indrukwekkend uit, de smaak is net zo goed. Vooral de currysoep is een uitblinker. Niet te pittig, precies goed gekruid, je proeft duidelijk de vers gerookte kerrie. Hij staat (nog) niet op de kaart, maar wij raden aan dit zo snel mogelijk te doen.

Meer restaurant dan wijnbar

In een restaurant/wijnbar laten we ons graag adviseren over een goed glas. Manager en wijnkenner André tipt enkele toppers uit Oost-Europa. Ze staan nog niet op de kaart (alweer niet), maar Ferro is wat nieuwe wijnen en wijnhuizen aan het uitproberen en is erg positief over de vondsten uit bijvoorbeeld Roemenië en Slovenië. Wij proeven een pinot grigio uit Roemenië en zijn net zo enthousiast. Leuk dat we wat buiten de kaart kunnen proeven, want voor een wijnbar is de wijnkaart eigenlijk vrij beperkt. De nadruk ligt bij Ferro duidelijk op het restaurant. Er is een high wine mogelijk, helaas ontbreekt de mogelijkheid tot een wijnarrangement bij het diner. Waarom niet bij elk gerecht een passende wijntip noteren? Hier liggen nog wel wat kansen om Ferro verder te onderscheiden van de overige horeca in Lansingerland.

Voor het eerst aan de tulpenbollen

Door met eten. Een topper van het eerste uur en op veler verzoek weer terug op de kaart, is het buikspek. Goed gevonden is de combinatie met Japanse mayonaise, radijs en tulpenbollen. Pardon? Ik check voor de zekerheid of het geen grap is. Absoluut niet. De smaak is niet bijster bijzonder, maar de originaliteit is leuk genoeg. Ook de truffelrisotto black angus is lekker, al is het meer risotto met wat black angus eróp en niet zozeer een mix. Ik had ‘m eigenlijk ook zonder vlees kunnen bestellen (staat ook op de kaart). De winnaars van deze ronde zijn de rivierkreeft & krab en de New Delhi chicken. De vis met zoetzuur en sriracha (chilisaus) komt op een gelei van bloemkool. Wat een geweldig gerecht, origineel en zeer smakelijk. Ook de kip met bulgur en olijven is een voltreffer. De kip is 24 uur gegaard, dus heerlijk zacht en de granaatappel zorgt voor een fijne frisse bite. Kerrieliefhebbers zitten goed bij Ferro.

Carnivorenfeest

Te onzer verdediging; het zijn kleine(re) gerechten, dus we gaan door voor ronde drie. Ik kies de zeebaarsfilet met aardappelcrème, groene asperges en bieten. Vooral het schuim van schaaldieren met biet is een eyecatcher en past precies bij de verschillende andere bietbereidingen op het bord. De vleeseter gaat voor de black angus steak met zoete aardappel, courgette en Jack Daniel’s-jus. Een waar carnivorenfeest: heerlijk vlees met een nog lekkerdere jus. Het wordt misschien wat saai, maar we kunnen er niets anders van maken, de borden zien er stuk voor stuk prachtig uit en het eten is puur genieten.

Schilderijtjes van niveau

Desserts slaan we nooit over, zeker niet als er naast ijsgerechten drie ijsvrije opties zijn. Kom maar door met die kokosparfait met ananas, mango-gel en meringue. Alweer verschijnt er een schilderijtje. We concluderen dat het niveau van de keuken sinds ons laatste bezoek is gestegen. In Berkel behoort Ferro duidelijk tot het hogere segment. Misschien ook wat betreft prijs – de kleinere gerechten tikken toch aan – maar zeker in bereiding, smaak en presentatie. Gelukkig gaan wij niet over de Bib Gourmands, maar een garantie voor uitstekend eten durven we zeker te geven.

Restaurant Ferro in Berkel heeft een nieuwe chef die aast op een Bib Gourmand. Wij gaan er niet over, maar aten wel verrukkelijk op hoog niveau.

Ferro