De Nieuwe Polderkeuken: van het Groene Hart tot je voordeur

Het leukste van een bezoek aan de Nieuwe Polderkeuken blijft voor ons de notie dat chef Frank Streefland sinds jaar en dag zo lokaal mogelijk kookt, ver voordat het een trend werd. Puur uit overtuiging en liefde voor de producten uit het Groene Hart. We komen er graag en zitten er met liefde een half uurtje voor in de auto naar Stolwijk.

Eten bij de Nieuwe Polderkeuken is altijd een fijne combinatie van klassiekers en seizoensgerechten. Neem bijvoorbeeld het grasplankje. Een vaste waarde op het menu, maar altijd net even anders ingericht. Wij krijgen ‘m dit keer met een reageerbuisje wodka en watermeloensap, een krokantje met geitenkaas en een stukje quiche met Stolwijkerkaas en yuzumayo. Ernaast een soesje met bietencrème en een glas bubbels. 

Retourtje Stolwijk

Chef Streefland vertelt ondertussen dat hij graag wat meer Rotterdammers in zijn zaak zou willen zien. Hij beseft terdege dat een retourtje Stolwijk wat meer moeite kost dan een hapje eten in eigen stad, maar zo’n gedoe is het nou ook weer niet. Bovendien maakt hij het zijn gasten graag makkelijk met een voordelige taxiservice, waarbij je opgehaald en weer thuisgebracht wordt. Wij zijn met de auto en hebben net een muntje opgegooid om te bepalen wie er deze avond de BOB is, dus voor ons komt deze dienst te laat. Gelukkig is Streefland ook hierop voorbereid. De thuisbrengservice wordt ingeschakeld en wij worden aan het einde van de avond keurig in eigen auto naar huis gereden door een chauffeur. 

Een goed begin

De glazen worden nog eens volgeschonken voor een tweede amuse, een bitterbal van Waards konijn met gefrituurde peterselie en mosterdmayonaise. Een smakelijke culinaire variant op de borrelhap. Dan twee keer tartaar. Eerst een fijne kalfstartaar met langoustine, kwartelei en piccalilly-ijs. Het ijs is iets te overheersend naar onze smaak, maar verder is het een uitstekend gerecht. Onze kundige gastheer schenkt er een sauvignon blanc uit 2017 bij met frisse citrustonen, die het mooi doet bij de zachte langoustine. Hierna een tomatentartaar met verschillende soorten wortelcrème die wordt begeleid door een pinot grigio uit 2016. Ook een schot in de roos. 

De volgende twee gangen (sliptong met aardappelpuree, wortelemulsie en verse truffel, en lam met crème van erwten, jus de veaux sjalotjes en avocado) zijn perfect bereid en goed op smaak, maar zijn qua structuur naar onze mening net iets te zacht. We hadden liever iets krokants of zuurs gezien om het geheel te complementeren. Het zijn kleine kanttekeningen, want verder zitten we stevig te genieten. 

Klassiekers

Dan een klassieker: de crème brûlée van ganzenlever met mangogelei en cacao nibs. De meningen zijn ernstig verdeeld over dit gerecht, weet chef Streefland ons te melden. Sommige gasten vinden het geweldig, voor anderen zijn de smaken veel te heftig. Bij ons aan tafel is het niet anders: mijn tafelgenoot heeft het er moeilijk mee, maar ik ben in jubelstemming. De intense smaak van de boterzachte ganzenlever, gecombineerd met de krokante, zoete korst is waanzinnig. Ga dit sowieso proeven. 

Nog een hoogtepunt, maar nu vooral voor de tafelgenoot, een verstokt kaasliefhebber: de kaaskar van de Polderkeuken. Een prachtige selectie van kazen uit de buurt en – nog meer vreugde aan de overkant van de tafel – een stevig riekende, smeltende Epoisses. Deze mag je ook niet overslaan. 

Rollend naar huis

Met nog twee desserts en koffie met friandises in onze mik zitten we eigenlijk iets te vol. Gelukkig kunnen we rustig uitbuiken terwijl onze jonge chauffeur worstelt met mijn roestige polo uit ’95 (‘Ik heb nog nooit in een auto zonder stuurbekrachtiging gereden’). We worden keurig voor de deur afgezet en besluiten: vaker naar Stolwijk en vaker naar de Polderkeuken.