Ian van Eck praat ons op de Buik geregeld bij over wijnen. Hij weet precies wat er speelt in de markt en komt op bijzondere plekken, bij unieke wijnhuizen, en proeft soms wel 150 wijnen per dag.
Deze keer neemt hij ons als erkend sherry-ambassadeur mee naar het zuiden van Spanje, naar Los vinos de Jerez.
Parkheuvel** door Pieter D Hoop
Eind jaren 90 woonde ik een tijdje in Spanje. In Catalonië, in Barcelona en Tarragona (Salou) om precies te zijn. Daar leerde ik het echte Spaanse leven kennen, at ik calçots met de locals. Calçots, een kruising tussen lente-ui en prei, is typisch Catalaans. Je doopt de geroosterde scheuten – geserveerd in een omgedraaide dakpan – in een romescosaus en je eet ze als haring. In die periode heb ik me het Spaans eigen gemaakt.
Dat ik die taal vloeiend spreek, dat opent deuren. In 2006 organiseerde ik voor de horeca een megaproeverij met 25 wijnmakers van over de hele wereld en met Sergio Isla Santamaria, voormalig souschef van Ferran Adrià van het wereldberoemde restaurant El Bulli, als speciale gast.
Tijdens die proeverij werd ik benaderd Alicia Martinez van het Spaanse consulaat in Nederland. Samen met haar heb ik vervolgens een sherryproeverij voor Rotterdamse cateraars opgezet, waarbij Erik van Loo van Parkheuvel** met sherry kookte. Door deze proeverij werd ik uitverkoren en mocht ik in 2009 – net afgestudeerd als vinoloog – afreizen naar Andalusië om in Jerez de la Frontera een driedaagse opleiding te volgen tot sherry-ambassadeur.
Ik was daar niet alleen, uit 25 verschillende landen waren vinologen afgevaardigd. Tot de groep behoorde een Master of Wine uit Engeland. Ik vergeet nooit dat ik tijdens het examen blindproeven als eerste klaar was en nul fout had. De MW zat er één keer naast. Je begrijpt hoe trots ik was als jong broekie. Ambassadeur van vinos de Jerez – het woord sherry gebruiken ze daar niet – blijf je in principe zolang je dat zelf wilt. Zolang je het uitdraagt, raak je deze titel niet kwijt.
Sherry gaat nog altijd gebukt onder een imago dat allang is gedateerd. Okay, in de jaren 70 dronken onze opa’s en oma’s sherry omdat ze dachten dat ze ervan afvielen. De druif palomino bevat van nature al weinig suiker, door de volledige vergisting (onder flor gerijpt) blijft er bij de droge sherry’s amper restsuiker over. Je kunt het je nu nauwelijk meer voorstellen, maar in die tijd dronk bijna iedereen sherry.
Nu heb je in Nederland keuze uit alle substreken in de wereld, destijds was de keuze veel beperkter. In de wijnschappen lagen flessen uit de Bordeaux, Bourgogne, Rioja, Elzas en de licht versterkte wijnen uit de driehoek Jerez de la Frontera, Sanlúcar de Barrameda en El Puerto de Santa Maria, daarmee hield het wel zo’n beetje op. De sherry van toen was van inferieure kwaliteit. Hoe anders is het anno 2025.
Wat niet iedereen weet is dat de bodem, de albariza, in de sherrydriehoek net zo kalkhoudend is als die in de champagnestreek. De bodem is zo helderwit dat je in de winter denkt dat er sneeuw ligt. Een kalkrijke bodem houdt water vast, zodat de druiven een droge zomer overleven en minder gevoelig zijn voor de klimaatveranderingen. In verschillende bodegas is een enorme kwaliteitsslag gemaakt. Met een bescheiden opleving als resultaat.
Destino
Het doet mijn deugd dat uitgerekend in mijn eigen stad, Rotterdam, sinds kort een heuse sherrybar bestaat, de allereerste van Nederland. Reinbert Sneep van Destino aan de Zaagmolenkade laat zien hoe veelzijdig en hoe lekker sherry is. Je hebt namelijk zoveel verschillende stijlen sherry. Je hebt zelfs onversterkte sherry’s, dus met een lager alcoholpercentage dan 16-17 procent.
Van de palomino fino uit het DO-gebied worden tegenwoordig schitterende stille wijnen gemaakt. De UBE Paganilla van Bodega Cota 45 uit Sanlúcar de Barrameda is zo’n prachtige wijn. De druiven waarvan deze wijn is gemaakt groeien op 45 meter boven zeeniveau, daar waar de albarizabodem op zijn best is. Wijnmaker Romero Ibánez Espina laat het solerasysteem en rijping onder flor praktisch achterwege.
Het Rotterdamse sterrenrestaurant The Millèn (1 Michelinster) heeft ‘m in zijn arrangement. Tot dezelfde categorie behoort de Blanco de Albariza van Barbadillo, eveneens afkomstig uit Sanlúcar de Barrameda. Benieuwd? Je treft hem bij restaurant Lizz (eveneens 1 ster) in Gouda.
Prins van Terbregge
Sommelier Teun Kuijpers van Prins van Terbregge is altijd op zoek naar de meest unieke en gekke wijnen uit de hele wereld en serveert nu zelfs een Espumoso 'Vina El Corregidor' 2020 van Luis Pérez. Een mousserende droge witte wijn, volgens de traditionele methode, tweede vergisting op fles zoals Champagne, gemaakt van de palominodruif en 1% pedro ximenez.
Nog unieker is dat van druiven malvasia, monastrell, verdejo en merseguera elders in Spanje wijnen in sherrystijl worden gemaakt. Las Blancas Tradicionales van wijnhuis Luis XIV in Alicante, te proeven bij IDRW in Rotterdam, is een schoolvoorbeeld van een onversterkte wijn waarin dat doorleefde, dat oxidatieve van sherry terugkomt.
Zó zonde dat dit soort mooie wijnen nog te weinig in de markt staan. Er is nog een wereld te winnen op dit vlak. Alleen al daarom blijf ik ambassadeur. Goede sherry’s en in sherrystijl gemaakte wijnen verdienen veel meer aandacht. Ofwel: estos vinos valen más que la pena.
Lekker slenteren en misschien wel op meerdere plekken lunchen? Dat kan in het pittoreske Dordrecht met deze vijf lunchtips.
Voor de serie Proef op de sommelier gaat Niels van Laatum in gesprek met Rotterdamse sommeliers. In deze editie Emy Koster van Tres.
Ian van Eck praat ons op De Buik geregeld bij over wijnen. Deze keer gaat het geuren en welke invloed die kunnen hebben op je smaakpapillen.
Geniet van de volgende voordelen:
