Ik ga op reis en neem mee... een taart van Dudok

Puntje appeltaart in de trein? Ik zie het nog niet helemaal voor me. En past een merk als Dudok op Rotterdam CS? Toch lijkt het een gouden zet. De bijna wereldberoemde appeltaart van Dudok vliegt hier nog in groten getale over de toonbank. Hoewel hij inderdaad erg lekker is, ben ik er na al die bruiloften, partijen en koffiegelegenheden wel even klaar mee. Maar er is meer in Dudok. Veel meer.

Zoals een van mijn heimelijke genoegens: cheesecake. In twee varianten, waarbij ik vooral die met bosvruchten aanraad. Naast taart kun je bij de patisserie terecht voor ambachtelijk gebakken brood met beleg, muffins, brownies, chocolade, yoghurt en koekjes. En koffie.

Een van de redenen waarom ik wat twijfels heb of de patisserie in het station hoort, is het rijtje van prachtige Dudokzaken. Dudok huisvest zich graag in een karakteristiek, historisch gebouw met een bijzonder verleden en verhaal. In 1991 werd deeerste vestiging geopend in Rotterdam, in het oude gebouw van Nationale Nederlanden, in 1945 ontworpen idoor de bekende architect Willem Marinus Dudok (1884-1974). Dudok heeft ook vestigingen in Tilburg, Den Haag en Arnhem, de een nog in een prachtiger pand dan de andere. Ze zijn centraal gelegen in de stad en fungeren als een levendige ontmoetingsplek.

De geheime receptuur van de appeltaart

In Dudok Rotterdam is ook de illustere appeltaart (met geheime receptuur) bedacht die inmiddels in menige andere horecazaak op de kaart staat. Het verhaal gaat dat die taart is bedacht door Sereni Horton, indertijd in loondienst van Dudok, later oprichter van de Koekela aan de Nieuwe Binnenweg, waar ze dezelfde appeltaart verkoopt. Maar dat terzijde.

De taart werd - zoals elke Rotterdammer weet - een doorslaand succes en al snel bleek Dudok Rotterdam te klein te zijn. Een bakkerij in Numansdorp werd opgezet en in 2011 werd in Rotterdam aan de Westewagenstraat de eerste Dudok patisseriewinkel voor ‘lekkernijen to go’ of een bakkie ter plekke geopend.

Dudok belooft dat haar taarten altijd vers zijn en bestaan uit honderd procent natuurlijke ingrediënten. Wat betreft hun bekendheid zijn de wortelnoten- en citroenmeringuetaart overigens aan een inhaalrace begonnen. Ze hebben echter nog wel een weg te gaan voordat ze de appeltaart voorbij zullen streven, als dat überhaupt gaat lukken. Ik opteer toch echt voor de bosvruchtencheesecake. Niet te zoet, niet te zwaar, de stevige structuur, het zoute van de bastognebodem, het frisse van de bosvruchten. Yum!

Om terug te komen op mijn aanvankelijke twijfels: er zijn wel degelijk redenen te bedenken waarom het station wél geschikt voor een Dudok is. Het is natuurlijk de plek bij uitstek waar je anderen kunt ontmoeten. Als je even moet wachten, is het niet nodig om je gebak los uit de hand te eten, maar ga je er gewoon even bij zitten. Koffie ‘on the go’ is big business op Rotterdam Centraal en na Lebkov is dit een van de betere opties, gemaakt door medewerkers die het vak verstaan en qua prijs in het middensegment van het stationsaanbod.

Ten slotte is het station ook een karakteristiek gebouw met een verhaal (overigens niet altijd even florissant). De historie is minder prominent aanwezig, maar markant is het absoluut. En toen ik afgelopen week weer door dat smalle gangetje op Amsterdam Centraal liep, besefte ik hoe wij boffen met ons ruim opgezette en lichte station. Bij zo’n plek past een stijlvol merk als Dudok eigenlijk prima..

En voor de reiziger is het bovendien erg makkelijk: ga je op bezoek, maar niet aan een aardigheidje gedacht? Iets goed te maken thuis? Met een taartje van Dudok maak je zeker goede sier.