Cate Dak laat Rotterdam kennis maken met Xi'an

De Chinese benaming voor restaurant Cate Dak is 'eindeloze Qin'. De Qin-dynastie is de eerste dynastie die China verenigde. 'Eindeloze Qin' heeft in het Chinees ook de betekenis dat niemand de lokale keuken zou proeven. Chris Zhang wil, met zijn nieuwe restaurant aan het Oostplein, juist wel zijn lokale smaak aan de man brengen. Dit doet hij met goed eten; traditionele en moderne Chinese muziek, en kunst. Cate Dak zit nog in een proefperiode, de officiële opening is ergens in februari. Wij gingen langs om meer te ontdekken.

Eerste horecazaak

“Cate Dak had een moeilijke start. De renovatie duurde veel langer dan gepland. Ook was er eerst nog een tweede eigenaar, maar die verloor tijdens de verbouwing het vertrouwen in de zaak”, vertelt Chris. Voor Chris is alles compleet nieuw, want het is zijn eerste eigen horecazaak. “Ik studeerde eerst in China, daarna ging ik daar werken voor een universiteit. Na een aantal jaar ging ik naar Europa om verder te studeren, na die studie ging ik werken in de financiële sector. Via een baan daarin ben ik in Rotterdam terecht gekomen.” Chris werkte als vertegenwoordiger, daarin had hij veel concurrentie. Hierdoor moest hij wat anders gaan doen. Dat was voor hem het moment om eens goed na te denken over wat hij nou echt leuk vond om te doen. Hij wilde iets betekenen voor mensen. “Ik hou van goed eten, ik kook thuis, voor vrienden. Toen dacht ik: ‘waarom open ik geen restaurant?’ Op deze manier kan ik de speciale smaak van mijn geboortestad, Xi'an, introduceren aan iedereen in Rotterdam”, zegt Chris. “Het is hard werk, maar als klanten je goed vinden, ze bij je kunnen genieten, dan blijven ze, dan zien ze je als een soort vriend.”

Eten uit zijn stad

De recepten die Chris gebruikt in de keuken van Cate Dak moeten lijken op de recepten zoals een oma ze zou maken. “Een oma zou alleen ingrediënten gebruiken die erin horen, geen kunstmatige ingrediënten erin. Het moet simpel zijn, maar wel lekker.” Hoewel Chris het simpel qua ingrediënten noemt, zijn de gerechten wel moeilijk om te bereiden. Bij deze gerechten moeten de verhoudingen nagenoeg perfect zijn, anders is de smaak niet goed. De meeste gerechten komen uit Xi’an, de stad waar Chris vandaan komt. “In Xi’an wordt er veel met streetfood gedaan. We gebruiken veel deeg in gerechten, zo hebben we noedels die op een soort pasta lijken. De noedels uit Xi’an zijn breder dan veel mensen gewend zijn”, vertelt Chris over het eten uit zijn stad. Xi’an ligt in de regio waar vroeger de zijderoute begon, dit betekent dat de cultuur, en dus ook het eten, door veel verschillende culturen is beïnvloed. “We hebben roujiamo uit onze stad, dat lijkt op een soort pita, met vlees erin. Naast eten uit Xi’an serveren we ook eten uit Shanghai en de Sichuan regio.” 

Trots

Chris is erg trots op wat hij kookt en hoe hij dat doet. “Alles is vers. De noedels maak ik bijvoorbeeld ook helemaal zelf. Ik denk dat als je alles zelf, vers, maakt dat de smaak ook een stuk beter is.” Ook wil hij duurzaam zijn, zo kookt hij niet op gas en probeert Chris de inkopen af te stemmen op de hoeveel die hij denkt te gaan verkopen. Op deze manier hoeft er zo min mogelijk te worden weggegooid. Chris staat erop dat wij zijn noedels met varkensvlees en bospaddenstoelen proberen, dat is een aanbod dat we niet af kunnen wijzen. Eerst maakt Chris de noedels, daarna de rest van het gerecht. De smaken van het gerecht zijn goed gebalanceerd. Je kunt proeven dat het erg vers is, de zelfgemaakte noedels zijn voortreffelijk.

Het gaat de klanten niet alleen om goed eten, je moet ze meer aanbieden. Als je hierheen komt krijg je de hele ervaring, je hoort muziek, ziet kunst hangen en je eet natuurlijk lekker. Chris Zhang

Meer dan een restaurant

“Het gaat de klanten niet alleen om goed eten, je moet ze meer aanbieden. Als je hierheen komt krijg je de hele ervaring, je hoort muziek, ziet kunst hangen en je eet natuurlijk lekker”, vertelt Chris. “Het moet ook een ontmoetingsplek zijn tussen mensen van verschillende culturen.” Hij noemt het daarom ook een café in plaats van een restaurant. Het interieur is veranderlijk, zo kunnen de schilderijen aan de muur gekocht worden. Ook is de thuisregio van Chris, Shaanxi, goed vertegenwoordigd in het interieur. Zo staat er een soldaat van het terracottaleger in het restaurant en is er een theehoek die typerend is voor de regio. De Chinezen zijn trots op hun thee, de theehoek is er dan ook niet alleen voor de sier. “Thee, en de filosofie erachter, is erg belangrijk in de Chinese cultuur. Die cultuur willen wij ook eren door goede thee aan te bieden. Mensen houden erg van onze thee.” Hoewel het restaurant al een paar maanden open is, is het nog niet helemaal klaar. “Op termijn wil ik doeken op de muren hangen met informatie over mijn cultuur en het eten. Naast dat mensen hier lekker eten, wil ik ze ook wat bijbrengen”, sluit hij af.