Sinds het laatste artikel dat verscheen op de Buik over Allure hebben er veel veranderingen plaatsgevonden in het Franse restaurant. Zo heeft Allure er een nieuwe eigenaar bij en hebben ze afscheid moeten nemen van voormalig mede-eigenaar en chef-kok Terry Priem. Daarnaast is heel de menukaart omgegooid en is ook bij hen de horecasluiting niet in de koude kleren gaan zitten. Reden genoeg om weer eens langs te gaan en te kijken hoe het nu met de zaak gaat.
In het diepe

Toen Terry Priem, oud-eigenaar van Allure, de zaak achter zich liet en zijn eigen Gastrobar STER opende in Kralingen, kwam Allure in handen van Brian Bennik. Brian was al werkzaam Allure, maar het eigenaarschap viel hem in zijn eentje zwaarder dan gedacht: “De grootste verandering was wel dat het ineens allemaal op mijn schouders terecht kwam”, vertelt Brian als hij terugblikt op de tijd net na het vertrek van Priem. “Het was voor mij best wel een hoop extra werk dat erbij kwam en ik wist eigenlijk niet zo goed hoe veel werk dat allemaal zou zijn. Ik werd een beetje in het diepe gegooid. Maar we hebben hard gewerkt, met elkaar.”
Nieuwe chef, nieuwe menukaart bij Allure

Sinds het vertrek van de voormalige chef-kok ziet de menukaart er niet meer hetzelfde uit. Nog altijd ligt de focus op Franse gerechten, maar de signature-dishes van Terry, zoals bijvoorbeeld de zachtgegaarde zalm met kerrie ijs, zijn logischerwijs niet langer op de kaart te vinden. “Dat serveerde hij. Ik kook net weer anders dan hoe hij dat doet”, legt Frank van Rijsbergen uit, de nieuwe chef-kok en mede-eigenaar van Allure. De kaart staat nu vol gerechten die hij zelf bij Allure vindt passen en Frank weet er altijd een spannende wijn-spijs combinatie van te maken. De chefs table maakt wel nog altijd deel uit van de zaak.
Overlevingsmodus

“In 2019 gingen we met veel vallen en opstaan gewoon door en toen kwam in 2020 corona er ineens aan. En ik moet eigenlijk zeggen dat ik na 2019 de coronacrisis niet zo heel heftig meer vond; de overlevingsmodus had ik al gehad. Dus ik had er vertrouwen in dat dit ook goed zou komen”, legt Brian uit. Frank haakt daarop in: “Ik kende Brian al langer, we hadden hiervoor al zeven jaar met elkaar gewerkt. Hij stond er zo rustig in, daardoor werd ik automatisch ook rustiger. Je kan wel gaan rennen en vliegen, maar dat heeft eigenlijk helemaal geen zin.”
Allure past niet in een doosje

Op de vraag of de heren take away gerechten hebben aangeboden tijdens de horecasluiting, roepen ze beide heel hard ‘nee’. Frank: “Als je het doet moet je het goed doen; dan moet je het heel luxe doen. Je kan onze gerechten en de beleving er omheen, niet zomaar even in een doosje stoppen.” Brian stemt daarmee in: “Daarnaast, take away is een hele andere bedrijfsvoering. Dat zijn wij niet gewend, dan hadden we eerst dat moeten uit dokteren en eer dat dat een keertje loopt zouden we al drie weken verder zijn, dus ik dacht ‘dat heeft helemaal geen zin’.”
Cadeaukaarten in de brievenbus

“Wat we vooral heel bijzonder vonden aan de afgelopen tijd is dat sommigen mensen langskwamen om hun cadeaukaart in te leveren maar dan ineens zeiden ‘oh nee, ik hoef er niet voor te eten’. Of dat we ‘s ochtends in de brievenbus ineens allemaal cadeaukaarten lagen, die zonder iets te hebben geconsumeerd terug ingeleverd werden. Dat vond ik heel bijzonder en mooi om te zien. Dat mensen echt wel aan je denken”.
Aanpassingen in de zaak

Gezien de tafels bij Allure altijd al op vrij grote afstand van elkaar stonden, hoefden de mannen gelukkig maar twee tafels weg te zetten om de anderhalve meter afstand te waarborgen. “Het was even puzzelen, we moesten echt even gaan kijken hoeveel die anderhalve meter nou eigenlijk is. Dus de eerste week liep hij met een meetlint rond”, lacht Frank met een knipoog naar Brian. “Het is wel een beetje vervelend met grote groepen want aan een tafel waar normaal gesproken 15 mensen passen, mogen er nu maar 4. Dat was echt even wennen, maar na een week is dat zo lastig niet meer.” Ook met de ventilatie maatregelen hadden de eigenaren best veel mazzel. Gezien de open keuken in het midden van de zaak staat, trekt de afzuigkap de lucht door heel de zaak heen. “Daar hoefden we dus ook niet veel meer aan te doen.”
Brian vertelt over hoe hij het soms vervelend vindt voor families die niet langer bij elkaar in huis wonen: “Als jij met je familie gaat vieren dat je bijvoorbeeld bent geslaagd en je wilt dat gezellig en intiem vieren met elkaar, dan gaat dat gewoon niet en dat is vervelend. Het haalt de gezelligheid er een beetje uit. Maar we doen ons best om er iets moois van te maken natuurlijk."
Een complete avond uit

“We verzorgen nog steeds een complete avond uit. En dat blijven we voorlopig ook gewoon doen. Natuurlijk komen er steeds meer nieuwe concepten, maar ik ben zo iemand die vindt dat uit eten betekent dat je de hele avond ontspannen aan een tafel zit en aan niks anders hoeft te denken”, vertelt Brian. “De gasten kunnen lekker gaan zitten en de rest doen wij wel”, sluit Frank af.