Ode aan Angelo Betti

De deuren van de oudste pizzeria van Rotterdam zijn voorgoed gesloten: Angelo Betti en zijn team hebben bekend gemaakt hun zaak te sluiten. Wij zijn al sinds de oprichting van de Buik vaste gast bij de zaak aan de Schiekade en blikken hier kort terug op onze liefde voor de oer-Rotterdamse Italiaan.

Een icoon is niet meer

Bij de Buik van Rotterdam wijzen we mensen graag naar zaken waar ze heen zouden moeten gaan. Zaken met dichte deuren passen daar niet bij.

Italiaanse hysterie

Toch nemen we even de tijd hier voor Angelo Betti. Zoals Dijlan van Vlimmeren op onze site schreef: "Bij Angelo Betti ben je ooggetuige van Italiaanse hysterie. Er wordt geschreeuwd, gekreund en gemopperd. Er worden aan de lopende band geintjes uitgehaald. Krijg je een tik op je rechterschouder, draai je je om, staat er niemand. Kijk je naar links staat daar Mario of Nino de onschuld uit te hangen."

Plaagstootjes

En al meer dan tien jaar geleden schreef Frank van Dijl het volgende: "Zoals gezegd kan het wel eens druk zijn, maar dat verhoogt alleen maar de gemoedelijke sfeer. Daar dragen Angelo, de kleinzoon van de pizzapionier, en het bedienend personeel met grapjes en soms een plaagstootje het hunne toe bij."

Fan van Angelo Betti

Wij zijn vanaf dag bij de Buik groot fan van Angelo Betti geweest (en eigenlijk al decennia ervoor). We gaan de jovialiteit missen en het is verdrietig om te zien dat meer dan een eeuw pizza bakken en Italiaanse gastvrijheid zo aan een eind komt.

Wij missen Angelo Betti nu al en rekenen erop dat er in navolging van het fantastische boek over de zaak, ook een waardig afscheid komt.

Hieronder is ruimte om de herinneringen aan Angelo Betti te delen, voor een ieder die zich hiertoe geroepen voelt.

Foto credits: onder meer Frank van Dijl en Lennaert Ruinen.