Bij Perceel is Capelle weer het lieve dorpje van toen

Als je heel erg door je oogharen heen kijkt (en ook dan het een en ander wegdenkt), krijg je een vage indruk van het lieve dorpje dat Capelle aan den IJssel vroeger moet zijn geweest: vruchtdragende bomen in het talud van de slingerende dijk, het door de rivier weerkaatste zonlicht dat uiteenspat op de gevel van het voormalige raadhuis.

Laten we daar nu net moeten zijn, aan de Dorpsstraat nummer 3, want hier is sinds 2010 Restaurant Perceel gevestigd dat ruim een jaar na de opening met een Michelinster werd begiftigd.

Het is zo'n herfstdag die het mooiste in Capelle naar boven haalt. Komen we aanlopen over de dijk, zwaait de deur al voor ons open! Dat voelt als een warm welkom. Ons tafeltje staat midden in de zaak ter hoogte van de haard (die niet brandt); door de grote ramen houden we zicht op wat zich buiten afspeelt (niet veel). Het restaurant zit deze vrijdagmiddag halfvol.

Sharon Tettero is met Jos Grootscholten de drijvende kracht achter Perceel. Ze liepen samen stage bij Noma in Kopenhagen (beste restaurant ter wereld), werkten bij Martin Berasategui in San Sebastian (drie sterren) en kookten ook in eigen land met sterren. Sharon begroet ons alsof we elkaar al jaren kennen.

De rundertartaar als verleidelijke specialiteit

We zijn gekomen voor de driegangenlunch van de Heerlijk10daagse (€ 30), maar op het menu staat heel verleidelijk de rundertartaar geafficheerd als specialiteit van de chef (€ 12,50). Ook de 'chef's bite' wordt apart aangeboden (€ 4,50), net als de kaas (€ 12,50); de bijpassende wijnen kosten € 7,50 per glas. Na een snelle overweging, sterk onder invloed van mijn genotzucht, kies ik voor het actiemenu: voor € 85 ben ik in één keer het mannetje.

De amuses worden gepresenteerd in een walnoot (bloemkoolcrème), een miniatuurkruiwagentje (koekje van schorseneerbeslag) en een uitgeholde biet (bietensap met bleekselderij, ui, mosterd, te drinken door een rietje). Inderdaad amusant en nog lekker ook, net als de iets verwarmde oester met gemberboter, al vinden we de gember zich te veel op de achtergrond ophouden.

Mijn vrouw heeft een opvatting over makreel

Dan komt het eerste voorgerecht: onder de lamp gegaarde makreel met blokjes, chips en crème van pompoen. Mijn vrouw heeft een opvatting over makreel: net als bijvoorbeeld ansjovis en niertjes rekent zij makreel, hoe ook bereid, tot de categorie manneneten. Toch laat zij hier haar reserves varen. Het glas luberon draagt daar ongetwijfeld het zijne toe bij, maar dit is gewoon een perfect stukje vis, prachtig opgemaakt ook.

Het tartaartje wordt opgediend met gefermenteerde groenten, cornichon, quinoa en verse slablaadjes op een stammetje van Franse eik. Waarschijnlijk hechten ze bij Perceel niet per se aan borden. Opvallend genoeg komt er een droge riesling uit Rhein-Hessen bij, een fraaie combinatie die het gerecht licht en fris houdt.

Af en toe komt Sharon een praatje houden waarbij ze het soms op een prettige manier uitschatert. Het is zeker geen straf om hier te zijn.

De scholfilet met boleet, grapefruit, knolselderij en de luchtigste aardappelpuree die ik ooit proefde, is een meesterwerk. Ik vrees dat ik thuis de lat weer moet verleggen, want mijn vrouw kan de puree niet fluffy genoeg zijn, en nu ze dit geproefd heeft...

We besluiten de lunch met kazen (met sherry), appelcrumble met witte chocolade (in een glazen bolletje en met een riesling auslese) en de friandises. We hebben veel meer uitgegeven dan begroot, maar hoe vaak tref je het zo in Capelle?