Kreeft in IDRW? Dan is de lente echt begonnen

Op het terras van restaurant In Den Rustwat hoor je de vogels fluiten in de Trompenburg-tuin ernaast. Wij wilden 'even snel-maar-wel-lekker gaan lunchen', maar verlieten pas drie uur later helemaal zen de tafel. En dat lag beslist niet aan de keuken of de bediening. Of misschien juist wel, want je gaat vanzelf steeds langzamer eten om de tijd te rekken.

Aan het eind van de Honingerdijk stap je bij restaurant IDRW een herberg binnen uit de zestiende eeuw. De gemoedelijke sfeer en groene omgeving lijken inspiratie te zijn geweest voor de naam, maar misschien kwamen vroegere reizigers hier gewoon even uitrusten. Chef-eigenaar Marcel van Zomeren brengt de zon op het bord met vederlichte gerechtjes en frisse smaken. Buiten in de zon proeven we het driegangen lunchmenu.

De amuse is al zo’n plaatje dat fotograaf John ongegeneerd zijn grote lens boven tafel haalt en het amuseglas over tafel begint rond te schuiven voor het beste licht. Transparante asperge jelly, stukjes rauwe asperge voor de crunch, licht schuim van Ibericoham en een plukje draadjeswier. Mjamm, dat belooft. Op het terras zitten vrij veel nette pakken voor de zakenlunch en een paar stellen. Omdat we zo lang blijven plakken, komt de chef een praatje maken.

Hier begonnen als cheffie

Marcel: 'Ik ben in hier begonnen als cheffie bij de familie Van de Horst in '88 en kreeg alle kansen om op te klimmen. Toen ik hier kwam, draaide alles nog om de wijnkelder. Het eten stelde eigenlijk niks voor, het zakenleven kwam toch wel. Dat ben ik anders gaan doen, die sole Picasso ging direct van de kaart. Stapje voor stapje introduceerde ik nieuwe smaken en gerechten. Ik heb mijn meisje Maaske ontmoet in '93, zij kwam van de hotelschool en de klik was er direct. Als eerste date zijn we in de Zwetheul gaan eten en sindsdien zijn we geen nacht niet samen geweest. Op dit pandje was ik direct verliefd en op een gegeven moment konden we de zaak overnemen. Dit is zo'n mooie plek, in het Arboretum hiernaast mag ik kruiden plukken zo veel ik wil, wat een rijkdom. Daslook, fluitekruid... de zuurgraad van begonia's is fantastisch. Het staat allemaal op goede grond en geeft heerlijke zuurtjes en bittertjes in de kruidensalade.'

Lekker zeewier van hier

De gastvrouw op het terras is Maaske en ze brengt ons het voorgerecht met een sappig stukje kreeft. 'Dan weten we dat het echt lente is, als de eerste Oosterschelde kreeften er weer zijn!', zegt ze. Het smaakt tongstrelend en erbij ligt wat zee-eik wier. De chef gebruikt graag soorten wier uit de Oosterschelde. Het is leuk om die in combinaties te kunnen proeven, want wier en algen zijn helemaal hot op vernieuwende food events, maar behalve het Japanse wakamé is Nederlands wier nog niet zo gemakkelijk vers te vinden. 

Dan een gebakken oestertje met sakéazijn en zeebaarstartaar met kokkels en sap van calamansi (een exotische citrusvrucht). We proeven lentelam met een topinamboer-kroketje en zeekraal. Toe is er zalig subtiel niet te zoet rozenijs. Na de koffie met lekkers als kokos-marshmallow, chocoladefantasieën en gevulde wafeltjes met tonkaboon  - Maaske weet gelukkig wat alles is - verzuchten we dat je hier echt enorm verwend wordt als gast. Uitbuiken met een wandeling in de Trompenburg-tuinen, wat wil je nog meer?

FOTO'S JOHN VANE