The Park is nog niet het broertje van Parkheuvel

Ons kritische eetteam Moni Otte en Peter Goldman dineert elke maand in een Rotterdams restaurant waar ze samen nog niet eerder zijn geweest. Op de avond zelf maakt M. haar keuze aan P. bekend. Hun 93-ste eetdate leidde naar The Park, zojuist bekroond met de Gouden Pollepel.

Peter: Waar word ik verwacht?
Moni: Waar kom je vandaan? 
Peter: Werk. 
Moni: Dan om 18.50 uur bij mij. Kee? 
Peter: Prima. Aan de voorkant met fiets? 
Moni: Aan de achterkant op de fiets.

Getriggerd door de inspiratie en signature dishes van haar voormalige 'werkgever' Erik van Loo van restaurant Parkheuvel, was de keuze van Moni gevallen op een nieuweling in een oud jasje: The Park, het restaurant van het Bilderberg Parkhotel. Bij aankomst bleek Peter er al gegeten te hebben, maar hij besloot zijn ervaring niet vooraf te delen. Dat gebeurde, net als anders, achteraf. 

Moni: Was je blij met mijn keuze? Of volgde deze avond te snel op jouw vorige bezoek aan dit restaurant?  

Peter: Het was juist leuk om te vergelijken. The Park was toen nét open en we zijn nu een flinke poos verder. The Park is volledig verbouwd en heeft nu een halfopen keuken midden in het restaurant. Wat beide keren opviel, is de ontvangst. Je wordt opgevangen door een meisje van het hotel dat je naar je tafel brengt. Halverwege word je welkom geheten door haar collega van het restaurant, maar het is niet de bedoeling die te volgen. Eenmaal aan tafel komt er een derde collega uitleggen wat het concept van het restaurant is: alle gerechten kunnen groot en klein besteld worden en zijn samengesteld onder supervisie van Erik van Loo van Parkheuvel. Als je uiteindelijk met de kaart alleen wordt gelaten, heb je in korte tijd heel wat mensen gezien en veel informatie gekregen.  

Moni: Een beetje onrustig was het wel ja. De een vraagt of je een mandje brood wilt, en de ander of je een fles water wilt. De taken lijken over de gehele brigade verdeeld. Overigens vind ik het niet meer van deze tijd om brood aan te bieden waar je voor moet betalen. Ook al is het van het Vlaamsch Broodhuys. Zeker als je ziet, welke prijzen er berekend worden voor de gerechten. Om volop te kunnen genieten van Erik van Loo's kwaliteiten, koos ik voor twee van zijn drie signaturegerechten: het dungesneden MRIJ-rund met aardappelsalade en de zachtgegaarde heilbot met courgette en antiboise. Beide gerechten waren goed op smaak. Maar ik herkende er geen 'Erik' in.  

Peter: Ik snap wat je bedoelt. Met de presentatie laat The Park nog de nodige steken vallen. Het gaat daarbij om de details, maar daar mag je in een zaak als deze scherp op zijn. Ik had een heerlijk gebakken stukje steenschol als voorgerecht, met oud-Hollandse andijviestamppot met jus en spekjes. Leuk dat ze dat tussen alle verfijnde smaken aandurven. Maar de jus was te dun uitgelopen op het bord, wat er met de pancetta erbij niet smakelijk uitzag. 
De opmaak van jouw heilbot was nou ook niet echt het neusje van de zalm. Toen ik de eerste keer hier at, zag je duidelijk hoe kunstig de vis was verpakt in dungesneden courgette. Jouw heilbot was dit keer volledig verstopt onder een dikke laag antiboise met als kers op de appelmoes een pluk frisee. Alsof er juist iets te verbergen was. Zo had Van Loo het vast niet bedoeld. 

Moni: Ook de wijnen die we als aperitief en bij onze gerechten geserveerd kregen, vond ik niet heel bijzonder. Jij dronk onder andere een wijn van de godello-druif. Daar had ik tot nu toe niet van gehoord. Grappig genoeg dronk ik 'm later die week nog twee keer bij verschillende restaurants. Is dit de nieuwe verdejo of grüner veltliner? Ofwel: een nieuwe populaire wijn? Ook jouw pinot noir (van Louis Jadot, en dat vind ik normaal gesproken een mooi huis) was wat vlak en paste niet per se bij jouw gerecht. Al met al werden mijn verwachtingen niet helemaal waargemaakt.  

Peter: Hoge bomen vangen veel wind. En de bomen van The Park zijn hoog door de sterk aangezette connectie met sterrenchef Erik van Loo. Ze zijn er duidelijk het niveau van 'hotelrestaurant' ontstegen. Maar daarmee is het nog geen verrassende-Van der Valk noch een broertje-Parkheuvel geworden. Iets minder op de Van Loo-connectie en iets meer op eigen presentatie inzetten voor een completere ervaring van hoge kwaliteit. 

Wat aten ze?

Voor: Steenschol, andijvie, la Ratte-aardappel en pancetta (Peter). Dungesneden MRIJ rund gevuld met aardappelsalade, pancetta en balsamicovinaigrette (Moni). 
Hoofd: Kalfswang, spitskool, luchtige aardappelmousseline, anijspaddenstoelen en paddenstoelensaus (Peter). Zacht gegaarde heilbot, met courgette, artisjok en antiboise (Moni). 
Na: Koffie met 3 friandises (beiden).

Het Parkhotel is vandaag de winnaar geworden van de Gouden Pollepel-trofee van het Algemeen Dagblad/Rotterdams Dagblad. De prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan het door recensent Maarten van der Jagt best beoordeelde restaurant van de Rijnmond. 

Nb: de gefotografeerde gerechten op deze pagina behoren alle tot het culinaire repertoire van The Park. Hiervan is alleen het MRIJ-rund (foto bovenin) door Peter gegeten.