Bij Brasserie Nieuw Noord eet je Frans met een rauw Rotterdams randje

De keuken is in beginsel Frans, maar er wordt niet vergeten dat we in de Maasstad zijn. Er wordt dus wat minder fijntjes gekookt dan in de klassieke Franse keuken, met robuustere gerechten en hier en daar wat uitheemse smaken. Op de nieuwe menukaart zien we dat enkele oudgedienden de opfrisbeurt overleefd hebben; onder andere de club sandwich en de immer populaire pancakes mogen blijven.

Oud en nieuw

We mogen plaatsnemen aan de lange houten tafel achterin de zaak, een van de weinige meubelstukken die de grote verbouwing overleefd hebben. We zien de schroeiplekken van uitgedrukte peuken nog in het hout gebrand staan. Rose heeft ze expres laten zitten, als aandenken. Ook de originele lampen geven weg dat Nieuw Noord niet de eerste bewoner van het iconische pand is. Verder ziet de zaak er fris en stijlvol uit. En Frans, maar wel weer met dat Rotterdamse randje. We nemen het decor in ons op met een fris aperitief van vlierbloesem, crémant en bruiswater in de hand. Uit onze oorhoeken horen we Aryan wat mopperen over zoete meuk, een klacht die wij overigens niet delen en die dan ook vrolijk wordt weggelachen door zijn dochter.

Sociale motivatie

Om ons tijdens deze zit zo veel mogelijk nieuws te laten proeven, worden er meerdere gerechten op tafel gezet om te delen. We trappen af met een proeverij van de lunchkaart. Op tafel verschijnen een pita met kipgehakt en chilimayonaise, een hamburgerbol met pulled zalm, een caesar salade en een desembroodje met gegrilde groenten en humus. Al het brood komt trouwens van de Bakkerswerkplaats. Een bewuste keuze met een sociale motivatie. De Bakkerswerkplaats is namelijk opgezet om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt het ambacht te leren en een werkplek te bieden. Het smaakt allemaal uitstekend en vooral de pita kip verdwijnt in een oogwenk van tafel.

Voor de kleine trek

Tijd voor wijn. We krijgen een Spaanse verdejo die Rose bij Chateautjes vandaan heeft. Naast de vaste wijnkaart heeft Nieuw Noord een aantal wisselende maandwijnen, waaronder deze verdejo. Vandaag begeleidt ‘ie een selectie voorgerechten, die overigens de hele dag te bestellen zijn. We krijgen rilette van eend, een gevulde portobello, de tonijntartare met wasabi en wakamé en een salade geitenkaas. Waarom niet de steak tartare? Een bewuste keuze blijkt. We zijn hier namelijk om te proeven wat Nieuw Noord – naast haar klassiekers – nog meer te bieden heeft. Goed punt en eerlijk: we missen de steak geen moment. Iets wat vooral op het conto van de rilette geschreven mag worden.

Winterstoof

Voor we doorstomen wordt ons een licht gekoelde pinot noir ingeschonken. Een fruitige, enkele maanden op eikenhout gerijpte variant, die ons bij de hoofdgang mag bijstaan. We krijgen een geroosterde courgette, gevuld met geitenkaas en seizoensgroenten, zalmfilet met Hollandaisesaus en kruidensla en een stoofpotje van harstkarbonade, gesudderd in bruin bier en geserveerd met aardappelpuree. En natuurijk mogen de Franse frietjes ook niet ontbreken. We laten het ons wederom goed smaken, maar het stoofpotje verdient hier een aparte vermelding; warm, kruidig, zoet, met zijdezachte puree en vlees dat uit elkaar valt. Het doet ons verlangen naar snijdend koude winters, gitzwart porterbier en grofgebreide truien.

Hekkensluiters

Tijd voor het toetje. Op de redactie van De Buik zijn de meningen ernstig verdeeld over deze term. De een vind het belachelijk en bovendien een belediging voor de chef (“een toetje is een vlaflip, in een restaurant eet je desserts.”) de ander ziet het probleem niet. Degenen die te laf zijn om een standpunt in te nemen, zoals de schrijver van dit artikel, vinden het een gezellig woord, maar snappen dat het niet de meest respectvolle manier is om het harde werk van de chef te omschrijven.

Goed terug naar het hier en nu. De nagerechten. Zoals gehoopt worden we getrakteerd op de pancakes met maple syrup en vanille-ijs. Daarbij een portie ingelegd rood fruit met yoghurtijs en een duo van witte en donkere chocolademousse. Dat laatste komt als een verrassing; chocolademousse is doorgaans het laatste dat wij zouden bestellen – het is toch een beetje de dame blanche van de jaren ’10 – maar hier zouden we in kunnen baden. De mousse is zijdezacht, met stukjes donkere chocolade. Die zorgen voor een structuur waarvan we niet wisten dat we ‘m wilden, maar waar we nu niet meer zonder kunnen. Een schot in de roos.

Nieuw terras

Trouwens, Nieuw Noord heeft niet alleen een nieuwe kaart, maar ook een compleet vernieuwd terras. Dankzij de overkapping, heaters en dekentjes is het er ook goed uit te houden in de koudere maanden. Die hebben we dit weekend overigens nog niet nodig, want het wordt nog heel even zomer. Op naar Noord dus.