'De Perzen' zien en proeven in het Wereldmuseum

Dat er in het Wereldmuseum aan de Willemskade heerlijk gegeten kan worden, is voor Rotterdammers al lang geen geheim meer. Maar wist je dat zowel de lunchroom als het restaurant de smaken ook wel eens aanpast aan de expositie die er op dat moment te zien is? Dit seizoen lieten beide chefs zich inspireren door de tentoonstelling over het Perzische Rijk. Buik-bloggers Jet Reijmer en Nina Swaep gingen voor de totaalbeleving.

Mede-geproefd en -geschreven door Jet Reijmer.

Een dag nadat Gault & Millau de award voor Wijnkaart van het Jaar had uitgereikt aan sommelier Robbert Neijenhuis van het Wereldmuseum, stiefelden wij over de rode loper het prachtige pand aan de Willemskade binnen. Daar werden we hartelijk ontvangen door maître Ingrid Buikema, die onze jassen aannam en enthousiast uit de doeken deed wat ze voor ons in petto had: ‘Onze huidige expositie, De Perzen – Krijgers en Dichters, is niet alleen interessant voor museumbezoekers. Ook de horeca werd erdoor geprikkeld, zowel chef Wim Severein van het restaurant, als chef Jan Willem Vriend van de lunchroom lieten zich inspireren door Perzische sferen bij het vormen van hun nieuwe menukaart.’

Geïnspireerd door de Perzen

Op de foto: salade van garnalen, kikkererwten, granaatappel, croutons en sumac

Ingrid wilde ons het liefst helemaal onderdompelen in de Perzische sfeer, dus kregen we eerst de kans om die prachtige tentoonstelling te bekijken. De expo is opgesplitst in de twee delen die tevens de ondertitel van de show vormen: krijgers en dichters. Op de eerste verdieping wordt voornamelijk aandacht besteed aan de krijgscode en wapenrustingen van het Perzische leger en boven kunnen bezoekers zich vergapen aan de pracht en praal van de Perzische kunst, die opvallend vaak te maken heeft met het geschreven woord. Zo zie je veel poëtische verwijzingen, kalligrafie, boekillustraties, boekbanden van lakwerk en ga zo maar door.

Op de foto: platbrood met baba ganoush

Zoveel moois maakt hongerig en dus schoven we voor de eerste gang aan in de gezellig drukke lunchroom, een toegankelijke plek voor de museumbezoekers. Er staat voor iedereen wat wils op de kaart: van sandwiches tot borrelhapjes en zelfs een portie poffertjes voor hongerige kindjes. Chef Jan Willem Vriend vertelde ons dat hij de nieuwe menukaart losjes had gebaseerd op het kookboek Persiana van Sabrina Ghayour. Wie dit boek koopt in de museumshop krijgt korting op de Perzische gerechten in de lunchroom, dus het leek hem leuk om zijn gasten alvast kennis te laten maken met een aantal van deze smaken. Om dit te illustreren toverde hij een salade van garnaaltjes, kikkererwten, granaatappel, croutons en sumac op tafel, gevolgd door een vegetarische schotel met geitenkaas, linzen, gegrilde paprika en ras el hanout. Daarbij kregen we wat platbrood met smeuïge hummus en baba ganoush met fleur de sel. Terwijl we ons verwonderden over al het moois dat op tafel werd gezet, arriveerde daar opeens nog een fusion-flammkuchen met za’atar, rode ui en kip.

Vin Naturel

Wij, twee redelijk kleine dames, overzagen de volle tafel met lichte paniek, maar zodra we eenmaal begonnen, bleek die totaal ongegrond. Alles ging schoon op en er bleek zelfs nog wat ruimte voor een dessert. Daarvoor nam Ingrid ons mee naar de chef’s table in het met een Michelinster bekroonde restaurant, waar je terecht kunt voor de meest verfijnde culinaire hoogstandjes. Tot ons grote plezier schonk prijswinnend sommelier Robbert eerst een glas van zijn nieuwste ontdekking, een mousserende vin naturel uit de Loire, voor ons in. Vin naturel? Robbert legde uit: ‘Het is een wijn die niet alleen op biologische wijze wordt geproduceerd, maar ook nog eens biodynamisch is. Je proeft niet zozeer de hand van de wijnmaker, maar een echt natuurproduct.’

Dessert van verbluffende schoonheid

Het dessert was, totaal in lijn met de tentoonstelling, van een verbluffende schoonheid. Het bord was zo prachtig opgemaakt dat we er bijna niet aan durfden te beginnen, maar de nieuwsgierigheid kreeg uiteindelijk toch de overhand. Na een paar hapjes keken we elkaar aan boven de combinatie van pistacheparfait, couscous, sharonfruit, ricotta, granaatappel en oranjebloesem in een nestje van kataifi-deeg en concludeerden stilzwijgend dat dit toch wel het grootste kunstwerk van de dag was…

De Perzen is nog tot 28 maart 2016 te zien en te proeven in het Wereldmuseum.