DUKI: een verstopte izakaya met geweldige cocktails en Japans streetfood

Duki: een izakaya verstopt in Duke of Tokyo

De izakaya is een laagdrempelige Japanse pub met hapjes, een soort tapasbar dus, waar het draait om ontspannen na een lange werkdag, drinken, eten en dan lekker blijven hangen met je collega’s of je vrienden.

In Japan vind je ze in uitgaansgebieden en vlakbij treinstations. Deze in Rotterdam zit wellicht niet geheel toevallig bij het Hofplein, op loopafstand van CS. Het is het restaurant van karaokeclub Duke of Tokyo, die je wellicht al kende van hun succes in de hoofdstad en Domstad.

In een knusse hoek van de zaak achter een schuifdeur zien we de open keuken, tafeltjes en booths en ook nog een kleine verdieping aan het einde van een houten trap die midden in de ruimte staat.

Cocktails en gastvrijheid

Zowel de piekfijne cocktailkaart als het extravagante interieur doen ons watertanden. We krijgen een geurig nat handdoekje om ons op te frissen en dan komen al de signature cocktail en de sour, een veelbelovende start.

De Shokunin Old Fashioned combineert een Japanse bourbon met runderbouillon en in de Sour Ichi zit sake, wodka en citroensap. Vanavond beloven we elkaar om niet te gaan zingen, we komen om het eten te ervaren.

“The chop sticks are in the box!” roept Jessy als waarschuwing voor het eten dat in aantocht is. Ze is al net zo energiek als haar collega’s, met haar lachen we veel vanavond. Alle medewerkers die we ontmoeten hebben die ongewone allure die past bij deze bijzondere, gastgerichte zaak.

Tomaatjes uit het sojabad

Het eerste hapje komt al snel op aanraden van onze serveerster Melissa met de twee staartjes op het hoofd. Een klein schaaltje met soja-gemarineerde kerstomaatjes die liggen in dashi bouillon met wasabi en gesnipperde ui.

Mijn tafelgenoot bekent dat hij niet van tomaat houdt, maar dat verandert voorgoed op deze avond. De tomaatjes hebben één week in de soja liggen badderen. Eén week! De smaak is zo vol, zoet, hartig en pittig dat we overdonderd zijn. Wanneer het laatste tomaatje op is, blijft het smakelijke badje over.

Melissa vraagt of ze het mag afruimen. Maar we kunnen het niet meegeven. Opdrinken lijkt ons stiekem heerlijk, maar misschien een beetje raar. Een oplossing is snel gevonden: we bestellen een bakje rijst om de bouillon alsnog op te maken.

Sake, beef tataki, octopus ballen en aubergine

In rap tempo komt de niet te missen beef tataki, een soort Japanse carpaccio met soja, citrus en wasabi gedecoreerd. Net als we bekomen zijn van deze heerlijkheid komt alweer de volgende legendarische verrassing: de octopus ballen met takoyaki saus.

Een publieksfavoriet blijkbaar, sinds ze in 1935 in Osaka werden uitgevonden en dat vinden we niet zo gek: de knapperige deegballetjes zijn belegd met bonito (tonijn) snippers en gevuld met kleine stukjes tako, octopus dus, in een romige saus.

We drinken er een ronde sake en een fris Japans biertje bij. Ook smullen we van de halve aubergine met miso.

Klassiek zoet maar dan met yuzu of matcha

Tenslotte proberen we nog de yakitori, kipspiesjes, die zacht en mals zijn. We laten de “echte” hoofdgerechten - denk aan steak of een dorade - nu voor wat ze zijn en sluiten af met iets zoets.

De desserts doen hun werk geweldig: een volle romige crème brûlée met een hint van yuzu en een tiramisu van matcha, het groene theepoeder waarmee zo’n beetje alles dat zoet is een variant krijgt in Japan.

We hebben ontzettend genoten en kunnen Izayaki Duki uit volle borst aanbevelen. Nu toch maar die prachtig verlichte trap af en eens kijken of er nog een karaokebooth vrij is.