Geen plaktafels en beduimeld bestek, maar glimvloeren en een fontein. Bij het Afghaanse Helai eet je halal op hoog niveau. Daar moesten we natuurlijk op afgaan.
Geen plaktafels en beduimeld bestek, maar glimvloeren en een fontein. Bij het Afghaanse Helai eet je halal op hoog niveau. Daar moesten we natuurlijk op afgaan.
Binnenstappen bij Helai is als een entree maken in een Perzisch paleis. Zo’n indrukwekkende dinerzaal kwamen we nog niet eerder tegen. Het immense plafondkunstwerk met doeken en LED-verlichting maakt het paleislijke decor compleet. Helais setting is een vorm van luxe die we als westerlingen misschien niet meteen benoemen als verfijnd. Maar dat is slechts een culturele conditionering. Het plaatje past bij het concept van eigenaar Haroen Peigham. Hij miste in Rotterdam een chique venue met halal-producten. 'Genoeg zaken waar je halal kunt eten, alleen niet in deze vorm. Steeds meer jonge, allochtone mensen met name willen graag halal eten in een restaurantomgeving. Ik zag kansen.'
Haroen vluchtte in zijn tienerjaren met zijn familie naar Nederland en kent de Afghaanse keuken als zijn broekzak. De Afghanen hebben niet zo’n gevarieerde kaart als de Indiërs en de Chinezen, legt hij uit. 'We laten ons inspireren door onze buren en koken wat eenvoudiger met minder specerijen.' Als onbekenden met de Afghaanse cuisine laten we ons verrassen door de chef. Ondertussen nemen we de omgeving in ons op. Ondanks de omvang van het restaurant, voel je je niet verloren. De ruimte zorgt ervoor dat de tafels flink uit elkaar staan, waardoor automatisch veel privacy ontstaat. Het is weleens prettig om een goed gesprek te voeren zonder dat je buren stilvallen en meeluisteren.
Het voorgerecht staat inmiddels op tafel. De fraaie stoompasteitjes lijken op dim sum en heten muntu in het Afghaans. De opmaak is westers clean, de smaken komen uit een 1001-nachtensprookje. Gekruid gehakt met yoghurt en gedroogde munt. Klein randje pikant, precies voldoende. We likken de borden nog net niet schoon. De tweede ronde is een Afghaanse variant van de Indische rijsttafel. In het midden staat een flink bord Qabli-rijst – beetgaar gekookt en daarna gaar gestoomd – geflankeerd door handenvol schaaltjes met vlees- en groentegerechten, zoals bruine bonenkorma, okracurry, spinazie met witte bonen, en kippenvlees van het bot.
De liefhebber van de Indiase keuken herkent de smaken en eet zich een slag in de rondte. On the side brengt Haroen kebab van de houtskoolbarbecue (kip en rund) met daaronder een naan uit de tandoorioven. Het vlees heeft enkele dagen gemarineerd in een hemel van kruiden en specerijen - een onwrikbaar geheim van de chef. Met afstand de beste kebab die ondergetekende in Rotterdam proefde. De uitsmijter van de avond is een bladerdeegrol met slagroom, pistachekruim, rood fruit en een bol vanille-ijs. Een plaatje voor het oog vooral, verder niet zo bijzonder.
Terwijl de muziek verschuift van authentiek naar westers modern en de LED-lichten verschillende kleuren aannemen, bezinnen we ons over de avond. Goed gegeten? Ja. Over vertellen tegen je vrienden? Zeker doen. Ambiance? Onalledaags en overweldigend. Prijs? Gemiddeld hoofdgerecht kost rond de 15 euro. Vraagtekens? We misten eenheid in de opmaak. Het voorgerecht en dessert oogden modern, het hoofdgerecht was juist opvallend traditioneel in de opmaak. Noem ons mierenneukers, maar het viel op.
Bij Joelia proef je van verrassende gerechten en ervaar je een ontspannen, pretentieloze bediening die altijd in is voor een gezellig praatje.
Driesterrenchef Cees Helder kookte nog een keer zijn klassieke topgerechten, samen met François Geurds. Een vergelijking tussen hun signature dishes.
Aan de Pannekoekstraat, waar ooit de cocktailscene in Rotterdam begon, opent nu Soho by Jigger. Verwacht klassieke cocktails en creatieve uitspattingen.
Geniet van de volgende voordelen: