Wat heel tof is, is dat Ana Barron zelf bij het diner aanwezig is om van alles over de wijnen te vertellen. Eigenlijk ook logisch, aangezien het een winemakers dinner is. Ze spreekt echter alleen Spaans, en mijn Spaans gaat niet verder dan “Ola, dos vinos por favor” en wat ik vroeger verder van Bassie en Adriaan geleerd heb. Gelukkig zijn er een aantal mensen van de Zegro die wel Spaans spreken en alles kunnen vertalen.
Voordat het diner begint, wordt er een witte wijn geschonken. Het is de Pazo de San Mauro Albarino 2016 een wijn van de albarinodruif. Voor de oplettende lezer met wijnkennis: nope, deze kwam inderdaad niet uit de Rioja. Naast de wijngaarden in de Rioja bezit Marqués de Vargas namelijk ook wijndomein Pazo de San Mauro op de bakermat van de albarinodruif, Rias Baixas. En domein Conde de San Cristobal in Ribera del Duero, waar ook hele mooie, stevige rode wijnen gemaakt worden. Maar daar later meer over.
Het diner
Het glas witte wijn nemen we mee naar tafel. Daar beginnen we met een aantal amuses. Een mini-ijshoorntje met ijs van mais, en daarbovenop noordzeekrab en avocado zet de toon. Vervolgens worden we verrast met een groot stuk koraal. Hierop vinden we spongecakes gemaakt van algen en inkt. Klinkt wellicht bijzonder en dat is het, in de goede zin, ook zeker. Het volgende kleine hapje is een 0.0 oester. Even uitleggen: oesters krijgen op basis van kwaliteit een cijfer, waarbij 0.0 natuurlijk niet heel denderend is. Deze oesters krijgen dit cijfer echter op basis van hun kleine formaat. Met de smaak is he-le-maal niets mis. Persoonlijk ben ik niet zo'n fan van (te) grote oesters, dus ik ben erg blij met de 0.0 oester. De oester wordt geserveerd met gepofte quinoa en granny smith. Heerlijk fris, met die typische ziltige smaak. De aromatische witte wijn, die inmiddels voor de tweede keer wordt bijgevuld, gaat met alle amuses mooi samen, maar dankzij de tonen van groene appel, peer en de minerale afdronk vind ik hem met de oester helemaal geweldig.

Rode wijnen
Het is tijd voor de rode wijnen. Er komen twee glazen op tafel en we krijgen hier de Marques de Vargas Reserva 2012 en de Marques de Vargas Reserva 2014 ingeschonken. Zelfde wijn dus, maar twee verschillende jaartallen. Wijnmaakster Ana Barron vertelt dat zij zich bij het maken van de 2014 al met het proces heeft bemoeid en dat de wijn uit 2012 nog een beetje de old school rioja van het wijnhuis is. Dat is duidelijk te proeven: de 2012 is lekker maar de 2014 is een stuk eleganter en gaat, naar mijn mening, ook veel beter met het bijpassende gerecht, rode biet op verschillende wijze bereid met daarbij geitenyoghurt en amandel.

De volgende wijn wordt geserveerd bij ganzenlever met peer en saffraan. De wijn in het glas is de Marques de Vargas Selección Privada 2011. De druiven voor deze wijn zijn afkomstig van de wijngaarden El Cónsul, La Misela, en Terrazas. Dit zijn drie van de beste wijngaarden die het huis bezit. Het is dus een serieuze wijn met een volle smaak van rijp, donker fruit en een lange afdronk. Ik ben al behoorlijk onder de indruk van het wijnhuis en dan hebben we nog twee wijnen te gaan.
Limited Edition
De eerste rode wijn was de Reserva maar er is ook nog een Gran Reserva en dat is de wijn die ik nu in mijn glas krijg. Voor de volledigheid, de Marques de Vargas Gran Reserva 2011. De wijn heeft een bepaalde kruidigheid die supermooi samengaat met nootachtige smaken. De combinatie met het gerecht - krokant gebakken, met hoisin gelakte zwezerik met schuim van kastanje en gekarameliseerde hazelnoten - was dan ook perfect.
Het is tijd voor de laatste wijn van de wijngaarden in de Rioja. En wel van de absolute top wijngaard van het huis, de Hacienda Pradolagar. Van de Marques de Vargas Haciende Pradolagar 2010 wordt maar 2250 liter geproduceerd. De wijn rijpt 24 maanden in nieuwe Russische en Franse eikenhouten vaten. Deze wijn wordt alleen in de allerbeste jaren gemaakt en kan dus gewoon limited edition genoemd worden.

Ribera del Duero
Voor wie hebben meegeteld: er zijn inderdaad al zes verschillende wijnen geserveerd en die werden ook alle zes bijgeschonken wanneer de glazen ook maar een beetje leeg leken. Ik was echt niet dronken (echt niet!), maar ik moet eerlijk bekennen dat ik vanaf dit punt niet meer helemaal helder heb of we nu de laatste Rioja, of al de eerste Ribera del Duero bij het volgende gerecht kregen. Wat ik wel weet is dat het gerecht verschrikkelijk lekker was. Namelijk duif met een tortellino, een krokantje van mozzarella en tomaat.
Maar goed, het wijnhuis bezit, zoals ik eerder al zei, ook wijndomein Conde de San Cristobal in de Ribera del Duero. Hiervan staan twee wijnen op het menu, de Conde de San Cristóbal 2014 en de Raíces Reserva Especial 2013. De eerstgenoemde krachtig, maar heeft toch een bepaalde frisheid waardoor hij fijn is om te drinken. De Raíces Reserve Especial 2013 is de afsluitende wijn van de avond. En wat voor een! Ok, ok, eerlijk is eerlijk, ik ben een beetje bevooroordeeld. Ribera del Duero is namelijk een van mijn favoriete wijnstreken. Maar deze wijn laat precies zien waarom dit zo is. De wijn is krachtig, vol, heeft geuren van kersen en ander rijp rood fruit en is heel mooi in balans. Hij heeft niets te weinig en niets te veel. Hij klopt (voor mij want over smaak valt natuurlijk niet te twisten) helemaal. Met recht last but not least dus.
Prettige kennismaking
Je hebt verschillende soorten ontmoetingen. Ontmoetingen die weinig tot geen indruk achter laten en ontmoetingen die je juist lang bij blijven. De ontmoeting met wijnhuis Marques de Vargas en de wijndomeinen die zij in het bezit hebben, valt zeker onder die laatste categorie. Dit geldt overigens ook voor restaurant De Harmonie 23. Mooie, lekkere, verrassende wijnen verzorgd door het wijnhuis en eveneens mooie, lekkere en (zeer) verrassende gerechten verzorgd door het restaurant. Dus om alles bij deze even netjes af te sluiten: Marques de Vargas & Harmonie 23, het was prettig kennis te maken!
Ps: Ik kom binnenkort toch echt even dat 23(!)-gangenmenu uitproberen.