KINO's keuzekwelling

De combinatie film-eten uit zich niet zelden in een bezorger aan de voordeur en Netflix op een laptopscherm. Tenzij je aanschuift in KINO. We togen langs de ‘restaubios’ om kennis te maken met de najaarskaart.

KINO’s chef-kok Raoul Roger is een man naar ons hart. Hij laat je de keuze uit vier voorgerechten, vijf hoofdgerechten en drie desserts. Geen gedoe, je weet waar je aan toe bent. Niet dat het kiezen daarmee per se gemakkelijk wordt. Raouls najaarskaart stelt je voor kwellingen. Na enig beraad vragen we de hartelijke bediening om de groene kool met pompoencrème, knolremoulade en gele curry, en de coquilles met chorizo, bloemkool en pickles. 

Vlezige schijven

Raoul schiet met het groene koolgerecht stevig in de roos. Het is een van de smakelijkste veganistische gerechten die we de laatste tijd proefden. De zoete pompoen krijgt een stevige optater van de aardsfrisse knolremoulade, terwijl de curry het geheel weer in evenwicht trekt. Aan de andere kant van de tafel glundert iemand van de coquilles. Het zijn vlezige schijven met een benijdenswaardige cuisson. Het ziltzoete paart uitstekend met de kruidige chorizo, het ‘hartige’ van de gegrilde bloemkool en het frisse zuur van de pickles. Een geknetter aan smaken die elkaar goed bijeenhouden. 

Najaarklassieker

Ook een winnaar is de confit de canard die even later op tafel verschijnt. Met vlees dat van het bot glibbert, balsamico, biet, boterboon en een verrassende artisjok. Een najaarsklassieker die qua bereiding niets te wensen over laat. We moeten wel even wennen aan de opmaak van de raviolo die inmiddels ook op tafel staat. Onder een lel van een pastavel verstopte de chef groenteragout en gepekelde eidooier. Hij maakte het bord af met schuimige saus van eekhoorntjesbrood. Een mond vol heerlijkheden, maar in de opmaak niet direct lustopwekkend. 

Meer is meer

Het tegenovergestelde geldt voor de chocolade panna cotta’s die we als dessert bestellen. De strakke choco-quenelles op het bord zijn roomzacht en knallen van de cacao. De kleinere panna cotta’s die eromheen liggen zijn daarentegen naar onze smaak net wat te solide om de dessertnaam te dragen. Ondertussen lepelt ‘de andere kant’ opgewekt van de perziksorbet met wilde perzik, crumble en tijm. Met de laatste hap achter de kiezen zijn we unaniem: uitstekende kaart, hoge kwaliteit en nette prijzen. We hebben wel nog wat ruimte over in de maag. Dat hoorden ze vaker bij KINO blijkt, want bij het ter perse gaan van dit artikel heeft chef Raoul zijn porties aangepast. 

Foto's: Horeca Guru