Louise Petit Déjeuner: waar de Veerhaven eventjes de Seine wordt

Zaterdagochtend. Zachte chansons, knapperige macarons, toet in de zon. De koffie is goed, eieren en boter helpen je van je vrijdagavondkreukels af en de aanblik van champagne in de coupes op je buurtafel maakt dat je zelf ook weer zin krijgt in je dag. Op je bord verschijnt de geperfectioneerde eenvoud die een keuken met smaak verraadt. Voor Parijs hoef je geen vijf uur te rijden: bij Louise Petit Déjeuner proef je het al voordat het servet op schoot ligt.

L’ambiance de la France 

Wie niet op zoek is naar generiek en groot, maar naar mooie ingrediënten en klassieke technieken zal bij Louise Petit Déjeuner, de ontbijt- en lunchzaak van Louise Petit Restaurant, met plezier zijn ochtend of middag slijten. Zowel het terras met uitzicht op de historische vloot van de Veerhaven als het huiskamerrestaurant hebben Franse zuurstof in de lucht hangen. De dikke, strak gevouwen servetten geven je een welverdiend 'uit' gevoel, terwijl het vriendelijke personeel het 'thuis' waarneemt. De zitjes zijn lekker, de kabinetten voor de bar zijn volgeladen met Franse favorieten en de lampjes lijken zo uit Belle en het Beest gelopen. Met de ambiance zit het goed en de cuisine doet er niet voor onder. 

Un oeuf is never enough  

De Franse keuken zou uit elkaar vallen zonder stijfgeklopte eiwitten en de lijm die dooier heet. Geen wonder dus dat eieren op de menukaart van Louise niet ontbreken. Ze serveren vier soorten, wij probeerden er twee. Allereerst het favoriete brunchgerecht van menig yup: Noorse eieren, oftewel eggs benedict met zalm, of, zoals ze bij Louise Petit Déjeuner zeggen, oeuf royal. Deze krijgen direct douze points. En dat zit hem in de Hollandaisesaus. Die kwam op verzoek in een apart schaaltje, omdat die tegenwoordig net te vaak als vet plakkaat de gepocheerde eitjes overschaduwt. Niet bij Louise: zij verwart een rijke smaak niet met zwaar en het bakje wordt dan ook schoon opgemaakt. Oeuf nummer twee, de omelette truffe, had iets minder vast mogen zijn, maar met zulk lekker brood ernaast hoor je ons niet klagen. Zeker niet wanneer daar desgevraagd zachtgeslagen, lichtgezouten boter naast verschijnt. 

Daar lusten we wel pap van 

Louise Petit Déjeuner vermeldt bij één gerecht op haar menukaart in uitgesproken letters 'the best!'. Als de chef het zegt doen wij niet kinderachtig en dat loont. De riz au lait met (nauwkeurig ontvelde) mandarijntjes, gekaramelliseerde pecannoten en citroentijm kan inderdaad zo door Tina Turner toegezongen worden. Het is comfortfood met de verfijning die je in een restaurant mag verwachten. Zacht, warm, fris, zoet, knapperig: het boekje is gevolgd, de cirkel is rond. Rijstepap is misschien niet het eerste wat je bestelt met concurrentie als zuurdesemtoast met steak tartare, die ook wel een 'the best'-sticker had verdiend, pain perdu en croque madame, maar van deze zal je geen spijt krijgen. Spijt, dat heb je wat ons betreft sowieso niet bij Louise. De friandisecounter lonkt, maar de broek staat op knappen. Moeten we toch een keertje terug.