Proef het hedendaagse Perzië bij Bazar

Mijn interesse heeft altijd bij de Perzische cultuur gelegen, een van de oudste culturen ter wereld. Tijdens mijn bezoek aan de tentoonstelling De Perzen in het Wereldmuseum, leerde ik dat de Perzische krijgers streden tegen vele indringers: het Arabisch kalifaat, de Mongolen van Dzjengis Khan, de Mughal uit India en de Turkse Osmanen. Allemaal spannende gebeurtenissen, die natuurlijk ook invloed hebben gehad op de Perzische eetcultuur. Helaas kon ik in het museum niets vinden over hun passie voor eten, maar die zal er ongetwijfeld geweest zijn, getuige de Perzische esthetiek. Ook de Iraanse keuken is een van de oudste en meest diverse keukens ter wereld en kent heerlijke en veelzijdige gerechten. In de periode dat de Nederlanders met grof geweld hun ‘prakkie’ naar binnen schransden, was Perzië een verfijnd land, waar de heerlijkheid van de tuin en de liefde werd bezongen.

Een mengelmoes van smaken

De Perzische keuken kent invloeden vanuit Griekenland, Centraal Azië, Turkije en zelfs een beetje uit Rusland. In tegenstelling tot de meeste Nederlanders, eten Iraniërs regelmatig yoghurt tijdens lunch of avondeten. En niet onbelangrijk, hun kaviaar is wereldberoemd.
Ondanks dat er veel kruiden in de gerechten worden gebruikt, zijn de Iraanse gerechten niet pikant. De naam Iran werd pas in 1935 officieel en betekent Land van de Ariërs. Er wonen zo’n 34.000 Iraniers in Nederland, maar we komen weinig authentieke restaurants tegen in het hedendaagse Rotterdam. Naast Niema Foods en Albroz, kom ik terecht bij ‘good old’ Bazar, een toegankelijke locatie voor iedereen en voor mij de plek om mijn wereldreis voort te zetten. Met de kenmerkende kleurige tafels, de in het oog springende filigrein lampen en het gezellige gekakel aan de volle tafels, bevind ik mij direct op een drukke markt in Teheran.

Het is tijd om te eten

Ik kies voor wat lijkt op het typische Perzische Mirza qasemi; Zaalouk, een gerecht met gepofte aubergines, tomaat en olijven. Deze salade wordt geserveerd met Haydari, dat is een dikke yoghurt met knoflook, kruizemunt, olijfolie, kruiden en brood. De salade met de gepofte aubergine is erg lekker. Laten we wel wezen, aubergine is een lastige groente, maar komt in deze salade tot volle glorie. Met een kop muntthee erbij, waan ik me op een doordeweekse dag in het in het land van de Ariërs. Mijn lunch was lekker fris en smaakvol.

Het nationale gerecht van Iran is Chelow kabab, dat bestaat uit kebab van lam met verschillende soorten groenten en gestoomde rijst. Bij Bazar is dat gerecht te vergelijken met de Royal Persian Lamb, een stoofschotel van lamsvlees, kikkererwten, amandelen en rijst. Andere kenmerkende ‘signature dishes’ zijn bijvoorbeeld Fesenjun, een stoofpot, die meestal granaatappelsap, walnoten en kip of eend bevat. En Kuku Sabzi, een kruidenomelet dat iets weg heeft van een frittata. Dit gerecht wordt traditioneel met Iraans nieuwjaar gegeten. Daarnaast is het meest gedronken drankje in Iran thee.

Het gastvrije Bazar blijft een hotspot midden op de Witte de Withstraat. De zaak zit vol jongeren die gezellig chillen, flexwerkers die met de laptop en een bakkie koffie aan de slag gaan of werknemers in hun lunchpauze. Zoals al in het oude Perzië, bevindt zich ook hier een mix van culturen, een meltingpot van Rotterdammers en dat is in deze woelige tijden een mooi gezicht. We komen allemaal door die ene deur naar binnen en we proeven in harmonie van elkaars keuken: dat is beschaving.

Als ik culinair journalist Janneke Vreugdenhil (NRC) mag geloven, is Perzisch eten hot. Zeker in London, waar de Brits-Iraanse Sabrina Ghayour de afgelopen jaren naam heeft gemaakt in de Londense foodscene met diverse pop-up restaurants, waar ze kleurrijke gerechten uit het Midden-Oosten serveert. Haar stijl is een mix van klassiek Perzisch met Marokkaans, Libanees en Turks. De populariteit van de Perzische keuken kan wat mij betreft in Rotterdam zeker niet achter blijven!