De Peppelweg is een winkelstraat die rijk is aan diversiteit. Waar je nog een ‘echte’ groenteboer, bakker en slager hebt. En nu ook een echte Italiaan: Saporito is de naam. Van de zaak dan. De eigenaresse heet Diana. En koken dat kan ze. Als een echte Italiaan.
Puur, puur en nog eens puur

Diana kennen we nog van haar tijd in de keuken bij Mangiare. Toen al maakte ze de lekkerste dingen. Haar pasta aglio olio zit nog steeds in onze mond gegrift. Pasta met knoflook, rode peper, olijfolie en een beetje cherrytomaat. Saai, denk je op het eerste gezicht. Je kan je niet meer vergissen dan dat. Het was misschien wel één van de lekkerste pasta’s die we van haar op hebben. Geen grap.
De passie en puurheid waarmee Diana over eten praat, is aanstekelijk. In een mengelmoes van Nederlands en Engels vertelt ze over vroeger, toen ze nog in Italië woonde. “Ik leerde koken van mijn oma en mijn moeder in Napels. Ik leerde om sauzen zelf te maken en pastadeeg.” Later ging ze ook in de leer bij Italiaanse koks in restaurants. “Daar heb ik mijn kookkunsten nog verder verfijnd. Mijn keuken is vooral gebaseerd op mijn roots.”
We zijn gelukkig

Verfijnd. Dat is het goede woord. Ze beloofde ons toen we de afspraak maakten om pasta vongole te maken. We verheugden ons er al een week op. En nu is het moment daar. “Is it lekker?” We schieten in de lach en knikken volmondig ja. Het is heerlijk. En ook haar Romeinse pasta all'Amatriciana is top. Pasta, knapperige pancetta en een saus van cherrytomaatjes. Het is alsof je in Italië bent. Kopje espresso achteraf. We zijn gelukkig.
Saporito is een afhaalzaak met maar een paar zitplekken. Diana heeft gekozen voor een grote houten tafel in het midden. En wat kleinere tafeltjes aan de zijkant. Italiaanse producten staan in schappen aan de muur. Lekkere wijnen, koffie, noem maar op. En Diana heeft een vitrine vol antipasti, met erachter een open keuken. Ze laat ons zien hoe ze een traditionele bolognesesaus maakt, die je minimaal vijf uur langzaam laat stoven op het vuur.
Artistieke vrijheid
Ze werkt met een wisselende kaart. “Als mensen heel graag iets willen hebben en me een dag van tevoren opbellen, dan is dat natuurlijk helemaal goed. Dan maak ik dat.” Flexibiliteit kenmerkt haar zaak. “Laatst had ik voor een groep mensen verse pasta gemaakt. Staat niet op het menu, maar daar maak ik dan tussendoor tijd voor.” En op vrijdag is het marktdag in Schiebroek. “Dan maak ik wel eens pizza. Maar eigenlijk is elke dag weer anders, dus ik wil mezelf niet te veel vastpinnen op een vast menu.” Artistieke vrijheid in hartje Schiebroek.
Hoewel er natuurlijk al veel Italiaanse restaurants en afhaalzaken zijn in Rotterdam, kunnen we Saporito nog steeds als een grote aanwinst zien. Dat komt door de pure smaken die zó goed gecombineerd zijn dat je er spontaan gelukkig van wordt. En van de Italiaanse passie die van Diana haar gezicht is af te lezen. Je waant jezelf in Italië. Klinkt een tikje cliché, maar het is echt waar.